Αντώνης Καφετζόπουλος: «Κρίνοντας, από τη σχέση που έχω με τα παιδιά μου, καλά τα πήγαμε»

Στο μεταξύ, και ο Σπύρος Καρούζος στον «Σιωπηλό δρόμο» του Μβ93 έρ­χεται αντιμέτωπος με σφάλματα του ως επαγγελματίας και πατέρας.

Ο Καρούζος είναι ένας φαρωτικός τύπος, ένα καθίκι. Ταυτόχρονα έξυπνος, ικανός και τρομερά χειριστικός. Μακάρι να σου τυχαίνουν τέτοιοι ρόλοι. Αλλά δείτε το μέχρι το τέλος... (γέλια). Υπάρχει μία κάθαρση σε αυτό το πράγμα

Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Στο ενεργητικό σας έχετε μέχρι βρα­βευμένους, αλλά όχι τόσο γνωστούς ρόλους όπως αυτούς στην «Ακαδημία Πλάτωνος» ή τον «Άδικο κόσμο».

Όλοι δεν τα ξέρουν όλα και είναι λο­γικό. Κάποιοι έχουν έρθει στο θέατρο, έχουν δει τις ταινίες. Άλλοι, όπως κά­ποιοι νεότεροι συνάδελφοι μου στον Σιωπηλό δρόμο, παρακολούθησαν τον Καρούζο κάπως άναυδοι λόγω «Ακά­λυπτου». Προσέχω όμως πάντα κάθε σχόλιο, είτε είναι κολακευτικό είτε όχι.

Θα ασχοληθείτε ξανά με τα κοινά;

Ασχολούμαι πάντα, είναι μικρόβιο. Κάνα δυο φορές υποστήριξα παρατάξεις που θεώρησα ότι ήταν χρήσιμο να το κάνω. Το ελληνικό #ΜεΤοο, ας πούμε, θε­ωρώ ότι είναι εξεχόντως πολιτικό ζήτημα

Δεν φθείρεστε, δεν νευριάζετε;

Δεν βλέπω ειδήσεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Διαβάζω ένα απάνθισμα από διεθνή μέσα και όταν συμβαίνουν πράγματα που, αφορούν την Ελλάδα, ρίχνω μια ματιά στα sites και σχημα­τίζω μια εικόνα. Εκνευρίζομαι καμιά φορά, αλλά το αντιμετωπίζω και λίγο αφ' υψηλού. Γελάω ίσως κιόλας.

Διακρίνω μία στωικότητα, σωστά;

Το 'χω αυτό από παιδί. Ήμουν λίγο Βούδας πάντα... (γέλια).

Ως πατέρας, ο Αντώνης είναι ευχα­ριστημένος από το πώς έχει κινηθεί;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτεί κάποιος, όταν πρόκειται να μεγαλώσει παιδιά, είναι ότι θα κάνει πάρα πολλά λάθη. Είμαστε αυτοδίδα­κτοι. Ευτυχώς δεν τόλμησε κανείς να ιδρύσει σχολή γονέων, γιατί θα έμοιαζε με cult αίρεση (γέλια). Ελπίζω να μην πάρει κανείς ιδέα και βγάλει κανένα βιβλίο «Πώς θα γίνετε καλός γονιός», αν και λογικά θα υπάρχει ήδη. Κρίνοντας, πάντως, από τη σχέση που έχω με τα παιδιά μου, καλά τα πήγαμε.

Επανειλημμένα, όμως, έχετε δηλώσει ότι δεν είστε φύσει αισιόδοξος.

Για το μέλλον της ανθρωπότητας και την εξέλιξη της είμαι μάλλον απαισιό­δοξος, βάσει πραγματικών στοιχείων.

Στο πλαίσιο της εξέλιξης, αισθάνεστε γεμάτος;

Πάντα θέλεις να διακριθείς σε άλ­λον τομέα από αυτόν που το κατάφε­ρες. Διάβαζα τη βιογραφία του Ingmar Bergman, στην οποία αυτομαστιγώνεται επειδή δεν έγινε συγγραφέας. Τηρου­μένων των αναλογιών, θα ήθελα να είχα ασχοληθεί με τη μουσική.

Το αποκλείετε δηλαδή;

Δεν γίνεται, δεν έχω ταλέντο. Είμαι 70 χρόνων, να αρχίσω τώρα να παίζω κλαρινέτο; (γέλια). Είμαι ευχαριστημένος από την αποδοχή, που δεν αγοράζεται όσα λεφτά, εξουσία ή επιρροή κι αν έχεις. Οπότε είμαι μια χαρά.

Πηγή: Esquire