Το ξέσπασμα της Γερμανού: «Πολλές μάνες δεν θα έπρεπε να κρατάνε παιδιά στην αγκαλιά τους»

θες να μιλήσουμε για τη «δικτατορία της εικόνας» που υπάρχει στην τηλεοπτική ψυχαγωγία;

Υπάρχει μια τρομερή αντίφαση που παρατηρώ στα σχόλια στο Instagram. Αυ­τός ο ηλικιακός ρατσισμός. Δεν καταλαβαίνεις τι θέλουν από σένα. Αν αφε­θείς να μεγαλώσεις, θα πουν «Πώς γέρασε έτσι αυτή, χάλια έγινε». Αν προ­σέξεις τον εαυτό σου, κάνεις μπότοξ, γυμναστική, βάφεις τα μαλλιά σου, θα πουν «Πάψε, μωρή, πια, γέρνα σαν άνθρωπος, σταμάτα τις επεμβάσεις». Και εκεί λες «Τι θέλετε από μένα; Να αφεθώ, να γίνω χάλια ή να μη γίνω;». Άκρη δεν βρίσκεις. Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βάλουμε. ένα τεράστιο Χ σε όλα τα στερεότυπα και να αποφασίσουμε ότι κανείς δεν πρέπει να ακούει τις γνώμες του κόσμου σε ό,τι έχει να κάνει με τα κιλά του, την εμφάνιση του και το πώς θέλει να βλέπει τη φάτσα του στον καθρέφτη. Ας βλέπουμε ό,τι μας αρέσει. Ας μεγαλώνουμε όπως θέλουμε, ας ντυνόμα­στε όπως θέλουμε, ας τρώμε όσο θέλουμε και σε αυτούς που δεν αρέσουμε έχουν χιλιάδες άλλες επιλογές να δουν.

Όλες οι παρουσιάστριες όμως έχετε άγχος με την εικόνα σας.

Φυσικά, γιατί κάνουμε τηλεόραση, θα σου πω κάτι για μένα όμως. Όταν πήγα καλεσμένη στο Πρωινό, μου έβαλαν μικρόφωνο, κάθισα σε μια καρέκλα και ούτε ζήτησα να δω το πλάνο μου. Δεν τους είπα «Πάρτε το φίλτρο μου, πάρτε το ring μου, πάρτε το φως μου και αλλάξτε θέσεις για να φαίνεται το καλό μου προ­φίλ». Δεν είμαι σε πανικό, θα προσέξω την εικόνα μου όσο με παίρνει και εκεί που με παίρνει.

Με τη ζυγαριά σου τα έχεις βρει πλέον;

Με τη ζυγαριά μου έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις. Όσο μεγαλώνεις και οι ορμόνες κάνουν πάρτι, τα κιλά δεν μένουν σταθερά ποτέ. Εδώ και δυόμισι μή­νες έχω βρει μια διατροφή που μου ταιριάζει με γεύματα που έρχονται στο σπίτι χωρίς αλάτι, ζάχαρη και αλεύρι. Επίσης γυμνάζομαι πέντε φορές την εβδομάδα.

'Έχεις κάνει και ΝLΡ στο παρελθόν; Σε βοήθησε;

Έχω κάνει κάτι παρόμοιο, το ΕFΤ (σ.σ. Τεχνικές Συναισθηματικής Απελευθέρω­σης). Είναι μια θεραπεία που πηγαίνει στα νεύρα του εγκεφάλου, προγραμματί­ζεις τον εαυτό σου να ελκύεις πράγματα που θέλεις και να αποτοξινώνεσαι από τοξικές σκέψεις και ανθρώπους. Αυτό βέβαια που με έχει βοηθήσει περισσότερο είναι η ψυχανάλυση που έκανα για 6 χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα μου.

Ο έρωτας στα ήντα είναι διαφορετικός;

Ερωτεύεσαι όλο και πιο δύσκολα. Στα 30 βλέπεις κάτι ωραίο να περνά και κάνεις επιφώνημα επιδοκιμασίας. Στα 50+ εντυπωσιάζεσαι από ένα βλέμμα, από μια ατάκα που θα σε αφήσει ξερή.

Αυτό έπαθες και την τελευταία φορά;

Ναι, ήταν μια τέτοια ατάκα.

Εσύ και η κουμπάρα σου, η Άννα Βίσση, ανοίξατε τον δρόμο για τον έρωτα με μικρότερους άντρες, είναι η αλήθεια. Τώρα δεν προκαλεί πια την ίδια εντύπωση.

Εγώ όμως ακούω να λένε ακόμα τη φράση «Τη συμπαθώ πολύ αυτή γιατί είναι μανούλα». Αυτό για μένα είναι ένα επίσης ρατσιστικό σχόλιο για όσες δεν κατάφεραν ή δεν μπόρεσαν να γίνουν μανούλες. Αυτή η φράση κατατάσσει όλες εμάς σε μια κατηγορία λιγότερο συμπαθητικών γυναικών. Δεν είναι λίγο άδικο αυτό; Ή αυτόματα όσες είναι μανούλες βρίσκονται στο απυρόβλητο και έχουν το ακατολόγιστο και είναι ξεχωριστά άτομα; Υπάρχουν πάρα πολλές μάνες που δεν θα έπρεπε να κρατάνε παιδιά στην αγκαλιά τους.

Πηγή: ΟΚ