Άννα Πρέλεβιτς: «Τρελαίνομαι να ενθαρρύνω κόσμο να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα»

Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τον πρωταθλητισμό στο καλλιτεχνικό πατινάζ, γι’ αυτό που της αρέσει να κάνει κάθε μέρα, αλλά και γι’ αυτά που την κάνουν να κλαίει.

Γνωρίζω Πέντε γλώσσες. Σερβικά, ελληνικά και αγγλικά άπταιστα, αλλά και ιταλικά και ρωσικά, λόγω της γιαγιάς μου, που είναι Ρωσίδα.

Μικρή έκανα πρωταθλητισμό στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Εχω υπάρξει πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου, όπως και η αδελφή μου στη δική της κατηγορία, γιατί είναι πιο μικρή. Προετοιμαζόμασταν και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2006, αλλά είχε κλείσει το παγοδρόμιο στην Αθήνα και αυτό το όνειρο «πέθανε» ξαφνικά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Έχω έμφυτη παρόρμηση να βοηθάω όποιον δεν χαίρεται τη ζωή του και να προσπαθώ να τον κάνω να το δει αλλιώς! Τρελαίνομαι να ενθαρρύνω κόσμο να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα. Προστάτευα πάντα τους πιο αδύναμους. Ώρες ώρες νιώθω σαν τον Ρομπέν των Δασών!

Χορεύω μόνη μου σχεδόν κάθε μέρα, αλλά εντελώς αλλιώτικα από το πώς χορεύω όταν είμαι έξω με τις φίλες μου.

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να οδηγεί χωρίς ζώνη και μουσική. Στα τραγούδια αγαπώ τη μουσική περισσότερο από τον στίχο. Μπορώ να κλάψω με μια μελωδία! Γενικά κλαίω πολύ εύκολα. Ακόμα και με μια συγκινητική διαφήμιση.

Έχω χιλιάδες αδιάβαστα e-mails και μηνύματα στο κινητό μου. Δεν μαζεύεται το πράγμα!

Έχω βγάλει selfie με τον Τομ Κρουζ και τον Γουίλ Σμιθ!

Αν κάποιος αφεθεί μαζί μου με ανοιχτή καρδιά, τότε κάνω το ίδιο κι εγώ. Τότε νιώθω ότι ζούμε παρέα στιγμές σε άλλη διάσταση.

Πιστεύω ότι κάθε μέρα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, αλλιώς είναι μια χαμένη μέρα. Τη στιγμή που θα με πιάσω να στεναχωριέμαι για κάτι, αμέσως θα αλλάξω διάθεση και θα φορέσω το πιο μεγάλο χαμόγελο. Όλα ξεκινούν από μέσα μας.

Πηγή: Τηλέραμα