Παπαδήμα: «Αν δεν κατάπινα καταστάσεις, θα ήμουν στο τρελάδικο ή θα είχα αυτοκτονήσει ή δολοφονήσει»

Η ηθοποιός φυσικά αναφέρθηκε και στον σύζυγό της, Γιάννη Μποσταντζόγλου αλλά και στη σεξουαλική παρενόχληση που έχει δεχτεί κατά καιρούς επάνω στη σκηνή.

Με τον σύζυγό σας είστε πολλά χρόνια μαζί. Πώς είναι ένα ζευγάρι που κάνει την ίδια δουλειά; Έχετε πέσει ποτέ στην παγίδα του ανταγωνισμού;

Τριάντα χρόνια είμαστε μαζί με τον Γιάννη. Δεν ήταν εύκολα, αλλά δεν διαφωνήσαμε ποτέ σοβαρά για θέματα δουλειάς. Είναι όμορφο να κάνεις το ίδιο επάγγελμα με τον σύντροφό σου, γιατί υπάρχει κατανόηση. Ποτέ δεν τέθηκε θέμα ανταγωνισμού.Ίσα ίσα!

Έχετε πει πως δεχόσασταν επανειλημμένα σεξουαλική παρενόχληση πάνω στη σκηνή και μάλιστα αναγκαστήκατε να βάλετε σορτς για να τον αποφύγετε αλλά σας το έσκισε. Σας κάλεσε κάποιος εισαγγελέας να μιλήσετε γι' αυτό με ονόματα;

Το θέμα παρενόχλησης πάνω στη σκηνή όπως έχω πει πως έχω δεχτεί, δεν μπαίνει σε εισαγγελικά γραφεία. Δεν μου αρκούν αυτά τα συνηθισμένα, θα δούμε την εξέλιξη στην συνέχεια. Έχει επεισόδια.

Αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να παίζει κανονικά; Πώς το αντέχετε αυτό;

Δεν παίζει ρόλο αν το αντέχω. Το θέμα είναι πως έχει πλάτες που τον στηρίζουν. Έτσι συμβαίνει συνήθως. Αυτοί συμπεριφέρονται ως Θεοί ή κτήνη. Αν δεν κατάπινα αμάσητες τέτοιες καταστάσεις, τώρα θα ήμουν στο τρελάδικο ή θα είχα αυτοκτονήσει ή ακόμα πιο σίγουρα θα είχα δολοφονήσει. Παίρνω πού και πού τα χάπια αντοχής, ξέρετε, ότι παίρνουν, όλοι. Τα απαγορευμένα που τα πουλάνε ως σωτήρια.

Δεν σηκώνετε μύγα στο σπαθί σας. Πώς αφήσατε έναν άνθρωπο να σας το κάνει αυτό και μάλιστα κατ' επανάληψη;

Δεν άφησα να συμβεί κάτι τέτοιο. Έδινα μάχη πάνω στη σκηνή όσες φορές συνέβη, ώσπου εγκατέλειψα για πολλοστή φορά. Με νίκησαν δηλαδή, γιατί κανένα κράτος, κανένας εισαγγελέας δεν με προστατεύει. Για άλλη μια φορά χωρίς δουλειά. Για άλλη μια φορά χωρίς «γνωριμίε». Με λένε ασυμβίβαστη. Σας πληροφορώ πως οι συμβιβασμοί που έχω κάνει λειτουργούν στο σώμα μου ως ρόφημα διαίτης, γι' αυτό και είμαι φτερό στον άνεμο, πετσί και κόκκαλο. Όμως με κρατάει ζωντανή η παιδικότητα που αντικρίζω στον καθρέφτη μου παρά τα χρόνια μου. Την αξιοπρέπειά μου δεν την αγγίζει κανείς. Δεν την ραγίζει.

Τι ονειρεύεστε;

Ονειρεύομαι πολλά, περισσότερο όμως τέχνη. Ονειρεύομαι να μου επιτρέψουν να κάνω τέχνη στην εποχή της ατεχνίας, η οποία να μιλάει για το τώρα, να αφορά το θλιβερό παρόν και να αφυπνίζει για το αύριο. Με λίγα λόγια, ονειρεύομαι φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες, είπε η Δήμητρα Παπαδήμα στο Λοιπόν.