«Οι χαρακτήρες του Παπαδιαμάντη είναι αναγνωρίσιμοι στους ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας»

Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, καθώς και για το πόσο σύγχρονες είναι οι ιστορίες αυτές που θα δούμε στη μικρή οθόνη.

Με ποιο κριτήριο επιλέξατε τα τρία διηγήματα που μεταφέρετε στην τηλεόραση; Θα μας μιλήσετε για το «Βαρδιάνος στα σπόρκα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη;

Είναι ένα έργο σχετικά άγνωστο για τους περισσότερους -σπουδαίο ωστόσο- και έχει μια συγχρονικότητά καταπληκτική, γιατί αναφέρεται σε μια πανδημία χολέρας. Καθρεφτίζει τη σημερινή εποχή με φοβερή ακρίβεια και ενάργεια τον τρόπο που αντιδράμε, που αντιμετωπίζουμε την πανδημία τώρα, την κοινωνική συνοχή που αρχίζει να διαρρηγνύεται, τον τρόπο που ο καθένας διαχειρίζεται την αρρώστια, την ευθύνη και την ανευθυνότητα, την κερδοσκοπία πάνω στο τραγικό γεγονός της πανδημίας. Όλα αυτά τα βλέπεις να διαδραματίζονται ενάμιση αιώνα πριν, όπως συμβαίνουν και σήμερα. Οι χαρακτήρες του Παπαδιαμάντη είναι αναγνωρίσιμοι στους ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας.

Τι σας εντυπωσίασε στο «Ποιος ήτον ο φόνευε του αδελφού μου» του Γεώργιου Βιζυηνού;

Νομίζω ότι είναι μια από τις κορυφαίες νουβέλες της διεθνούς πεζογραφίας που επίσης έχει στοιχεία σημερινά: τη μάνα, που είναι μια αξία αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες, αλλά και την αστυνομική της πλοκή. Προσωπικά, μου θυμίζει αρχαία τραγωδία, και συγκεκριμένα τον Οιδίποδα, όπου οι ήρωες ψάχνουν εναγωνίως να βρουν τον ένοχο, αγνοώντας ότι στην πραγματικότητα είναι αυτοί οι ίδιοι. Υπάρχει αυτή αναλογία στο συγκεκριμένο έργο του Βιζυηνού. Η μάνα ψάχνει να βρει το φονιά του γιου της, στον οποίο όμως εν αγνοία της χαρίζει τη θαλπωρή της. Τον σώζει από το θάνατο, τον κάνει ψυχοπαίδι της και ψάχνει και αυτός για το φονιά. Κάποια στιγμή θα · αποκαλυφθεί ποιος είναι, αλλά η μάνα δεν θα το μάθει ποτέ.

Το τρίτο είναι το «Κρίσιμες στιγμές» της Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Παρουσιάζει ένα ζευγάρι αστών στη διάρκεια της Κατοχής και παρακολουθούμε το πώς οι δυο αυτοί ανυποψίαστοι άνθρωποι συνειδητοποιούνται, με αποτέλεσμα να ενταχθούν στην Αντίσταση κατά των Γερμανών, με τις όποιες συνέπειες έχει αυτή τους η απόφαση. Είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης δυο ανθρώπων που ξεκινούν λέγοντας «μα, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;», για να ανακαλύψουν στη συνέχεια πόσα πολλά πράγματα μπορεί να κάνει ένας απλός άνθρωπος. Και αυτό για την εποχή μας είναι πολύ σύγχρονο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, όπου θεωρούμε ότι είμαστε ανίκανοι να κάνουμε κάτι, έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε πράγματα και να αλλάξουμε καταστάσεις.

Πού κάνετε γυρίσματα για το «Βαρδιάνος στα σπόρκα»;

Στο Κυπαρίσσι Λακωνίας, ένα μαγικό μέρος, σαν νησί του 1860, όπως το σκηνικό όπου διαδραματίζεται και το διήγημα του Παπαδιαμάντη. Πρόκειται για ένα αναλλοίωτο αστικό τοπίο, μιας που οι κάτοικοι έχουν σεβαστεί την αρχιτεκτονική τους παράδοση. Με υπέροχες παραλίες και, κυρίως, υπέροχο κόσμο που μας φιλοξένησε με μια δοτικότητα καταπληκτική. Περάσαμε δέκα υπέροχες, αλλά και εξοντωτικές μέρες.

Για τα άλλα δύο έχετε βρει χώρους;

Για το διήγημα του Βιζυηνού θα πάμε στην Ξάνθη και τη Βέροια. Το τρίτο θα γυριστεί στην Αθήνα, μιας που μιλάμε για το 1942, κυρίως στην Πλάκα, και ενδεχομένως και στη Σύρο. Το πρόβλημα με την Πλάκα είναι τα γκράφιτι. Όταν γυρίζαμε το «Ουζερί Τσιτσάνης» εκεί, βάφαμε τα γκράφιτι και το βράδυ είχαμε ανθρώπους ασφάλειας να φυλάνε για να μην τα ξανακάνουν.

Πηγή: 7 Μέρες TV