Το άγνωστο δράμα του Πλαΐνη: «Οι γιατροί έδιναν στην αδελφή μου 10 χρόνια ζωής. Έφυγε στα 36»

Ο ηθοποιός σε συνέντευξη που έδωσε μαζί με τη σύζυγό του Σταυρίνα Ψιμοπούλου αποκάλυψε ότι έχασε την πολυαγαπημένη του αδελφή σε νεαρή ηλικία. Ο ίδιος θυμάται τα παιδικά του χρόνια και αναφέρεται στην ιστορία αυτή που τον σημάδεψε για πάντα...

Χρήστο, πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Χ.Π.: Έχω ένα μεγάλο κενό μνήμης όσον αφο­ρά τα παιδικά μου χρόνια. Αρχίζω να θυμά­μαι τον εαυτό μου ουσιαστικά από το γυμνά­σιο, το οποίο ψυχαναλυτικά σίγουρα σημαίνει πολλά πράγματα.

Βίωσες κάποια τραυματική κατάσταση;

Χ.Π.: Στην ηλικία των 6, το καλοκαίρι πριν πάω στην πρώτη δημοτικού, οι γονείς μου απο­φάσισαν να χωρίσουν. Έμεινα με τη μητέρα και τις δύο αδελφές μου. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια, τόσο σε οικονομικό όσο και σε συναι­σθηματικό επίπεδο.

Έβλεπες τον πατέρα σου ή οι σχέσεις των δι­κών σου ήταν τεταμένες, άρα, κατά κάποιον τρόπο, εσείς ως παιδιά στερούσασταν την πατρική φιγούρα;

Χ.Π.: Δεν βλεπόμασταν πολύ συχνά, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, πλέον δεν ξέρω τι σημαί­νει το «πολύ συχνά». Καμιά φορά ο χρόνος μας παίζει περίεργα παιχνίδια. Δεν έχω καλή εικόνα των παιδικών μου χρόνων. Μάλλον προσπαθώ εναγωνίως να απωθήσω και να μη θυμάμαι ορισμένα πράγματα.

Φαντάζομαι ότι δεν θα ήθελες με τίποτα να βιώσουν τα παιδιά σου μια αντίστοιχη συν­θήκη ανασφάλειας και απουσίας.

Χ.Π.: Ακριβώς! Βέβαια, αυτό λειτούργησε ασυ­νείδητα μέσα μου, αλλά σίγουρα συνδέεται με τις δικές μου εμπειρίες.

Έπειτα από πόσα χρόνια συγχώρησες τους δικούς σου για τις δυσκολίες που βιώσατε ως παιδιά με τις αδελφές σου;

Χ.Π.: Συγχώρησα τους δικούς μου όταν πέθα­νε η αδελφή μου. Όταν είδα τη μητέρα και τον πατέρα μου να θάβουν το παιδί τους, όταν μπήκα μέσα στον πόνο τους, αντιλήφθηκα πό­ση σημασία έχει να αφήνουμε, όσο είμαστε υγιείς, κάποια πράγματα πίσω μας. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να τους κρατήσω θυμό και πικρία για οποιοδήποτε λάθος τους έπειτα από αυτό το συνταρακτικό γεγονός που βιώσαμε ως οικογένεια.

Πόσο σε επηρέασε η απώλεια της αδελφής σου;

Χ.Π.: Πάρα πολύ. Ενώ ήταν αναμενόμενη, όταν έγινε ήταν πολύ σκληρή για όλους μας. Η αδελφή μου έπασχε από ένα αυτοάνοσο νόσημα και οι γιατροί της έδιναν δέκα χρόνια ζωής. Ακριβώς σε αυτό το διάστημα έφυγε, σε ηλικία 36 ετών.

Το ήξερε;

Χ.Π.: Βέβαια, το γνώριζε. Ήταν πολύ οδυνη­ρό και για την ίδια.

Έκανες ψυχοθεραπεία μετά το θάνατο της;

Χ.Π.: Ναι. Ήμουν όμως τόσο άσχημα που δεν κατάλαβα τίποτα. Ένιωσα ότι ήταν μάταιη, σαν να μη λειτούργησε. Ίσως να μη βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο.

Σταυρίνα, σοκαρίστηκες από την απώλεια που βίωσε ο Χρήστος;

Σ.Ψ.: Απόλυτα. Όταν μου το εξομολογήθηκε, σφίχτηκε η καρδιά μου. Νομίζω ότι δεν ξε­περνάς ποτέ επί της ουσίας μια απώλεια, αλ­λά μαθαίνεις να ζεις με αυτήν. Ο Χρήστος, μέσα από τον τρόπο που την αντιμετώπισε, με δίδαξε πως όταν έχεις αγαπήσει βαθιά έναν άνθρωπο, όταν τον έχεις βάλει μέσα στην καρ­διά σου, η σχέση δεν τελειώνει ακόμα κι αν φύγει από τη ζωή. Υπάρχει μέσα σου ζωντα­νή και σου δίνει δύναμη.

Πηγή: Hello