Άννη Θεοχάρη: «Δεν έχω αισθανθεί να μεγαλώνω μέσα μου. Μόνο απ' έξω μου»

Η ηθοποιός, η οποία παράλληλα γράφει παιδικά βιβλία και τραγούδια και ζωγραφίζει, σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για όσα ονειρεύεται αλλά και για το πώς ξορκίζει καθετί αρνητικό στη ζωή της.

-Είστε ηθοποιός, γράφετε παιδικά βιβλία και τραγούδια, ζωγραφίζετε. Ένα μεγάλο παιδί που αγαπά τα μικρότερα;

«Ακριβώς. Δεν έχω αισθανθεί να μεγαλώνω μέσα μου. Μόνο απ' έξω μου! Το να τραγουδάω και να ζωγραφίζω είναι κάτι που το έκανα πάντα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς να ασχολείται με κάποια μορφή τέχνης. Επίσης, είμαι πολύ τυχερή γιατί μέσω των βιβλίων μου και των αφηγήσεων που κάνω σε σχολεία, έχω συχνή επαφή με τα παιδιά και έτσι κάθε φορά ξαναβρίσκω την παιδική μου πλευρά. Την καλλιεργώ και την αφήνω να με κυριεύει. Και το απολαμβάνω».

-Μήπως η Άννη θα ήθελε να ζει στη «Χώρα των Θαυμάτων»;

«Κάθε φορά που κάνω αφήγηση σε μια τάξη, κάθε φορά που βρίσκομαι σε μια δράση με παιδιά, είναι σαν να ζω και εγώ για λίγο στη "Χώρα των Θαυμάτων". Είναι μια απόδραση για μένα και πραγματικά νιώθω σαν να έχω ανακαλύψει ένα σπουδαίο μυστικό για μερικές στιγμές ευτυχίας».

- Οι συγγραφείς των παιδικών βιβλίων πρέπει να προσαρμόζουν τις ιστορίες τους στις νέες ανάγκες που δημιουργούνται;

«Οι συγγραφείς, κατά τη γνώμη μου, οφείλουν να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Να γράφουν με αλήθεια, να γράφουν με οδηγό την ανάγκη να ακουστούν, να μιλήσουν, να πουν τη δική τους ιστορία. Ωστόσο, το να αφουγκραστείς τις ανάγκες των σημερινών παιδιών, αν αγαπάς το να δημιουργείς ιστορίες, είναι κάτι που θα σου συμβεί ούτως η άλλως. Το να μελετήσεις τι έχει ανάγκη το αγοραστικό κοινό, επίσης, είναι στα πλαίσια της δουλειάς ενός συγγραφέα. Αυτό που θα καθίσεις να γράψεις, όμως, αν δεν είναι αληθινό κι αν δεν βγαίνει από κάπου μέσα σου, έχω μια ισχυρή πεποίθηση πως οποιαδήποτε επιτηδευμένη προσαρμογή δεν θα συγκινήσει ποτέ το παιδικό κοινό. Κι αν κάποτε το πετύχει, θα είναι για λίγο».

-Ανήκετε στα πιτσιρίκια που έστηναν παράσταση στο πι και φι για να παίξουν;

«Ανήκω στους ενήλικες που στήνω μια παράσταση στο πι και φι για να παίξω με τα πιτσιρίκια».

-Πώς ξορκίζετε καθετί αρνητικό στη ζωή σας;

«Με ψύχραιμη σκέψη, με πολλή κουβέντα με φίλους. Με ένα τραγούδι στο πιάνο, με μια βόλτα στη θάλασσα, με ένα μάθημα χορού».

-Τι ονειρεύεστε;

«Να ξεπεράσουμε την πανδημία όσο πιο γρήγορα γίνεται και να γυρίσουμε στα μέρη που μας κάνουν ευτυχισμένους. Να μπορέσω να κάνω μια μικρή συναυλία με τα τραγούδια μου για φίλους. Να ξαναβρεθούμε γύρω από γιορτινά τραπέζια. Να τραγουδήσουμε δυνατά και να αγκαλιαστούμε. Να ξαναφιληθούμε!», είπε στον Τηλεθεατή.