Γιάννης Κουκουράκης: «Όσοι καβάλησαν το καλάμι στη Βουλγαρία και στην Αλβανία είναι άγνωστοι»

Τρίτος κύκλος για τις «Άγριες Μέ­λισσες». Θα συνεχιστεί η επιτυ­χία;

«Δεν υπάρχει λόγος να μη συ­νεχιστεί. Η συγγραφική ομάδα έχει αποδείξει ότι μπορεί να μας εκπλήσσει συνεχώς. Το στοίχημα είναι μεγάλο και πάλι».

Και εσείς από την πλευρά σας όμως χτίσατε αριστοτεχνικά τον τον ρόλο του Κωνσταντή, παίζοντας σε λεπτές αποχρώσεις, αποκαλύ­πτοντας τις ρωγμές του...

«Ένας ρόλος ποτέ δεν είναι μονο­διάστατος. Έχω προφυλάξει την αισθητική μου. Για πάνω από δέ­κα χρόνια δεν έχω στο σπίτι τηλε­όραση. Από τη στιγμή λοιπόν που έχεις ερεθίσματα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο, από ξένες τηλεοπτικές σειρές, δεν δικαιολογείσαι να μείνεις σε έναν τρόπο παιξίματος που απηχεί στην ελληνική τηλεόραση του '90. Οι καιροί αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν. Υπάρχουν ταινίες που τις θυμάμαι για τρία ή τέσσερα δευτερόλεπτα ερμη­νείας ενός ηθοποιού. Έχω δουλέ­ψει πολύ τον Κωνσταντή και στο σπίτι. "Χτενίζοντας" το κείμενο, κάνοντας πρόβα σαν να είναι θέ­ατρο. Γιατί εκεί καταλαβαίνεις τις μικρές ή τις μεγάλες αποχρώσεις. Αλλιώς πας στο γύρισμα και έχεις το μάτι της τσιπούρας στον πάγκο του ψαρά που βγήκε μόλις από το ψυγείο. Καθετί μικρό ή μεγάλο θέλει δουλειά».

Ο Κωνσταντής στον τρίτο κύκλο θα γίνει ιδιοκτήτης μπουάτ;

«Δεν έχω ιδέα. Τα επεισόδια τώρα γράφονται. Δεν είμαι από εκείνους που τους αρέσει να τη­λεφωνούν και να ρωτάνε. Μου αρέσει να ανακαλύπτω».

Οι «Άγριες Μέλισσες» άλλαξαν τη ζωή σας; Φαντάζομαι ότι πλέ­ον δεν μπορείτε να αγοράσετε έναν καφέ και να περάσετε απα­ρατήρητος…

«Κάποιος άλλος μπορεί να γου­στάρει, αλλά για εμένα είναι ακόμη περίεργο συναίσθημα το να σε αναγνωρίζουν στον δρό­μο. Πολλές φορές, μάλιστα, σε αντιμετωπίζουν και διαφορετι­κά. Μπορεί κάποιος π.χ. να σου δώσει τη σειρά του σε μια ουρά. Αυτό μου προκαλεί αμηχανία. Το χειρότερο είναι να σε τραβούν φωτογραφίες χωρίς να σε ρω­τήσουν. Για εμένα είναι μεγάλη αγένεια. Και εγώ θα απαντήσω όπως πρέπει. Δεν θα σκεφτώ ότι είμαι αναγνωρίσιμος. Δεν έχω αυτό το φίλτρο, ούτε θα το αποκτήσω, νομίζω. Πρέπει να καταλάβει ο άλλος ότι αυτό δεν είναι καθόλου ωραίος Δεν είσαι αξιοθέατο, ούτε είσαι ζώο σε τσίρκο νια να σε βγάζει φωτο­γραφίες. Όλα θέμα προσέγγισης είναι. Η ευγένεια νικά».

Νιώσατε με τη μεγάλη επιτυχία της σειράς να παίρνουν τα μυα­λά σας αέρα;

«Όχι. Πιστέψτε με, αν την είχα δει κάπως, θα το παραδεχόμουν. Αλλά απαντώ "όχι" και βάζω το χέρι μου στη φωτιά για αυτό. Δεν ξεχνώ πώς ξεκίνησα. Δουλεύω από τα 11 μου σε ταβέρνες, σε ελιές, σε χωράφια στο χωριό. Γενικά, πάντως, δεν υπάρχει κα­νένας λόγος για να την ψωνίσει ο οποιοσδήποτε. Όσοι καβάλησαν το καλάμι μην ξεχνούν ότι στη Βουλγαρία και στην Αλβανία εί­ναι άγνωστοι. Άντε να φτάσει η χάρη τους στον Βορρά μέχρι τη Θεσσαλονίκη και στον Νότο μέ­χρι την Κρήτη και τη Γαύδο. Πιο νότια και πιο βόρεια δεν έχει...».

Πηγή: Βημαgazino