Σπύρος Μπιμπίλας: «Δεν πιστεύω πως οι ηθοποιοί του ’60 ήταν καλύτεροι από εμάς»

Υπάρχουν συνεργασίες που δεν θα σβήσετε όσα χρόνια και να περάσουν;

Έχω κάνει πολύ σημαντικές συνεργασίες με «μεγάλους» ανθρώπους του χώρου που έγιναν και φίλοι μου. Έχω παίξει πλάι στον Θανάση Βέγγο, που ήταν το ίνδαλμά μου, στη Μάρθα Καραγιάννη, στη Μαίρη Χρονοπούλου. Όλους αυτούς τους έβλεπα από μικρό παιδί και τους θαύμαζα και δεν πίστευα ποτέ ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα συνεργαζόμουν μαζί τους… Ότι θα ήταν η οικογένειά μου και ότι μέχρι και σήμερα ακόμα θα κάναμε παρέα. Είναι τεράστια η συγκίνησή μου. Και εννοείται πως αυτές οι σχέσεις ούτε ξεχνιούνται, ούτε σβήνονται ποτέ.

Πιστεύετε ότι τότε οι ηθοποιοί ήταν άλλης κοπής από τους σημερινούς;

Έχω αναθεωρήσει πού σχετικά με αυτή την άποψη. Παλαιότερα στα μάτια μου όλοι αυτοί οι άνθρωποι του ’60 ήταν μυθικοί. Τώρα όμως έχω καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί αυτό που τους έκανε να γίνουν σταρ στην Ελλάδα, ήταν η συγκυρία. Το γκλάμουρ της εποχής, της μεταπολεμικής, βοήθησε στο να αναδειχτούν αυτοί οι ηθοποιοί τόσο πολύ. Τώρα η εποχή δυστυχώς δεν ευνοεί για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι ηθοποιοί, που όμως λόγω καταστάσεων και της εποχής και όχι εξαιτίας έλλειψης ταλέντου ή λιγότερης δουλειάς, δεν θα αποκτήσουν ποτέ τη λάμψη των παλιών. Ας πούμε αν η Εβελίνα Παπούλια ζούσε τότε, θα ήταν η αντίστοιχη Μάρθα Καραγιάννη. Δεν πιστεύω πως οι ηθοποιοί του ’60 ήταν καλύτεροι από εμάς.

Οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε σε μια παραγωγή είναι διαφορετικές από τις σημερινές;

Οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει, απλά τώρα, επειδή τα οικονομικά είναι άθλια, προσπαθούν να κάνουν πιο γρήγορα κάποια πράγματα για οικονομικούς λόγους. Ο ρυθμός δουλειάς στις πολύ καλές ταινίες, και στο λέω γιατί έχω συμμετάσχει σε μεγάλες παραγωγές, είναι πάντα πολύ καλός. Υπάρχει ποιότητα και αυτό φαίνεται από τον επαγγελματισμό και τον σεβασμό που υφίσταται ως προς τους ηθοποιούς. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός και τουλάχιστον όπως εγώ το έχω νιώσει, πάντα οι μεγαλύτεροι .έσκυβαν να βοηθήσουν τους πιο νέους. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι οικονομικές απολαβές, οι οποίες τότε ήταν πολύ καλύτερες. Επίσης επειδή έχω παίξει και σε πολλές ξένες ταινίες, τα χρήματα που δίνουν οι ξένες παραγωγές είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δίνουν οι ελληνικές. Σκέψου ότι το πρώτο μου αμάξι το πήρα κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1986, με τον μισθό από έξι γυρίσματα με την Columbia Pictures, ενώ σε ένα ολόκληρο σίριαλ που έπαιζα τότε, είχα πάρει μόνο το 1/3 του μισθού!

Υπάρχουν νέοι ηθοποιοί που κατά τη γνώμη σας έχουν ταλέντο και μπορούν να πετύχουν στον καλλιτεχνικό χώρο;

Εννοείται πως υπάρχουν πάρα πολλοί! Παρά­δειγμα ο Γιωργής Τσουρής που πρωταγωνιστεί στο «Λούγκερ», ο Θανάσης Τσαλταμπάσης είναι επίσης ένα πολύ ταλαντούχο παιδί και γενικώς υπάρχουν πολλοί νέοι ηθοποιοί που ξεχωρίζουν! Προσωπικά πιστεύω πολύ στη νέα γενιά είναι καλύτερη από εμάς! Είναι μια «φτωχοποιημένη» γενιά, που κάνει αυτή τη δουλειά από μεράκι και όχι για τα χρήματα!

Τα μελλοντικά σα» σχέδια ποια είναι;

θα κάνω δύο κινηματογραφικές ταινίες. Για την ακρίβεια είναι τρείς, απλά λόγω της κατάστασης με τον ιό, δεν έχουν βγει ακόμα. Δεν έχει παιχτεί το «Λούγκερ», που έχω έναν μικρό χαρακτηρι­στικό ρόλο, σε σκηνοθεσία Κώστα Χαραλάμπους, με τον οποίο έχω συνεργαστεί και το 2011 στην ταινία «Δεμένη κόκκινη κλωστή», το «Κλαδί στη φωτιά», του Κωνσταντίνου Μουρατίδη, που υποδύομαι έναν έγκλειστο σαν την Ελένη του Κωσταλέξι και τέλος συμμετείχα και στο «Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα» νούμερο 5! Ελπίζω πως όλες θα βγουν σύντομα.

Πηγή: ΛΟΙΠΟΝ