Νεφέλη Κουλούρη: «Η Αφροδίτη είναι μια κοπέλα που κάνει τα πάντα για την αγάπη της»

Η ταλαντούχα ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για την παράσταση «Κάποτε στον Βόσπορο» και την ηρωίδα που υποδύεται.

- Μετά τις «Άγριες μέλισσες» ήρθε η παράσταση «Κάποτε στον Βόσπορο». Τι πραγματεύεται το έργο;

«Πρόκειται για την πρώτη παράσταση που αναφέρεται στα γεγονότα του ’55, με τον τελευταίο διωγμό ουσιαστικά των Ελλήνων. Είναι μια μουσική παράσταση, με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, με γλυκύτητα και πολλά τραγούδια. Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα που αφορά τους Έλληνες, το οποίο δεν είναι δοσμένο με πολύ βαριά ατμόσφαιρα, αλλά πολύ γλυκά, με νοσταλγία και βέβαια με αναφορά σε όλα αυτά τραγικά γεγονότα».

- Εσείς υποδύεστε την Αφροδίτη;

«Ναι, την κόρη του Αντώνη Καφετζόπουλου και της Ευαγγελίας Μουμούρη. Είναι μια νεαρή κοπέλα, δασκάλα και πολύ ερωτευμένη με τον Παύλο -τον Ρένο Ρώτα. Ουσιαστικά είμαι η γλυκιά και ρομαντική νότα μέσα σε αυτή την άσχημη ατμόσφαιρα που σιγά σιγά αρχίζει να δημιουργείται».

- Τι σας έκανε εντύπωση στη συγκεκριμένη ηρωίδα;

«Κατ’ αρχάς, διαβάζοντας το έργο μού έκανε εντύπωση η τόσο ωραία δουλειά που έχει γίνει στο κείμενο. Από εκεί και πέρα, μου άρεσε το γεγονός ότι η Αφροδίτη είναι μια νότα φρεσκάδας, κοπέλα που κάνει τα πάντα για την αγάπη της».

- Και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο...

«Ακριβώς! Διεκδικεί αυτή την αγάπη -γιατί δεν είναι εύκολα τα πράγματα γι’ αυτά τα δύο παιδιά- και μέσα από αυτή την αγάπη “πολιτικοποιείται” και η ίδια, αποφασίζοντας να μην αφήσει τον έρωτα της ζωής της μόνο του στην Κωνσταντινούπολη».

- Πληρώνει το τίμημα;

«Δεν ξέρω αν πρέπει να το αποκαλύψω αυτό, αλλά μένει πιστή μέχρι το τέλος στην απόφαση της να μην εγκαταλείψει αυτόν τον άνθρωπο ό,τι και να γίνει».

Πρόκειται για μια περίοδο που σας είχε απασχολήσει και πριν από την παράσταση;

«Είναι μια ιστορία που έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, κυρίως τον πρώτο διωγμό αλλά και τον δεύτερο. Από εκεί και πέρα, έκανα μεγάλη έρευνα διαβάζοντας το έργο γιατί ήταν πολλά πράγματα τα οποία αγνοούσα. Είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος. Υπήρχε η πεποίθηση του ελληνισμού ότι δεν θα φύγουν, δεν θα τους κουνήσει κανείς. Είχαν μάθει να συμβιώνουν εκεί, ήταν η ζωή τους εκεί. Το πολύ δύσκολο κομμάτι ήταν το πώς άνθρωποι που έχουν μια ζωή στημένη σε ένα μέρος, αναγκάζονται ξαφνικά να ξεριζωθούν», είπε στον Τηλεθεατή.