Αντώνης Ξένος: «Είμαι υπέρμαχος στο να επανέλθει η άδεια ασκήσεως του ηθοποιού»!

Είναι ένας γλυκός άνθρωπος και ταλαντούχος ηθοποιός. Μέσα από την επιτυχη­μένη σειρά «Εμείς κι εμείς», τον αγαπήσαμε και απολαύσαμε στιγμές γέλιου με τη σύζυγό του και στην πραγματική ζωή Ελένη Γερασιμίδου.

«Μπουρλότο», μια θεατρική παράσταση που απολαμβάνουμε φέτος το καλοκαίρι. Πείτε μας λίγα λόγια.

Μιλάει για τα 200 χρόνια της Δημοκρατίας και του βιασμού αυτής. Εγώ υποδύομαι τον εισαγγε­λέα, στον οποίο έρχεται η δημοκρατία να καταγ­γείλει τους βιασμούς της με αφορμή το #Metoo. Είμαι ο άνθρωπος του νόμου.

- Με τι αίσθηση θα φύγει ο θεατής; Τι θα του έχει μείνει;

θα του μείνει ενδεχομένως μια πικρία γιατί έχει να κάνει με δύσκολες στιγμές της ιστορίας, τις οποίες πολλές φορές τις αγνοούμε αλλά πρέπει να τις θυμόμαστε κάθε φορά. Ταυτόχρονα όμως βγάζει και γέλιο, γιατί είναι σάτιρα.

- Γιατί επιλέξατε να κάνετε αυτήν την παρά­σταση φέτος;

Ζητήσαμε από τον Άγγελο Πυριόχο να μας γράφει ένα θεατρικό και δέχτηκε, παρόλο που είχε να γράψει πολλά χρόνια. Όλο αυτό ήταν δική του ιδέα. Γενικά τα καλοκαίρια επιλέγουμε να κάνουμε πιο ανάλαφρες -ας το πω- παραστάσεις, με χιούμορ, τραγούδια, χορό. Αλλά δεν ξεχνάμε ποτέ να έχουν και ουσιαστικά νοήματα.

- Ποια είναι η γνώμη σας για την απόφαση σε κλειστούς χώρους να μπαίνουν μόνο οι εμβολιασμένοι;

Δεν το ξέρω. Είναι για καλό; Η τωρινή έξαρση θεωρώ έρχεται από tous τουρίστες. Η μέριμνα πού είναι; Είναι περίεργα τα πράγματα. Εγώ δεν πιστεύω τίποτα από την κυβέρνηση.

- Το εμβόλιο το κάνατε;

Ναι βέβαια, το έκανα γιατί εμπιστεύομαι την επιστήμη. Όλοι αυτοί που λένε ότι είναι κακό πράγμα κ.λ.π., είναι επιζήμιοι. Είναι κακοί πολίτες. Ο επιστήμονας έχει όλη την ευθύνη και τη γνώση και πειθαρχώ. Όσον αφορά τις κινητοποιήσει που έγιναν για το θέμα του εμβολίου, όσοι συμ­μετείχαν, είναι λίαν επιεικώς ανόητοι και επικίν­δυνοι για τη δημόσια υγεία και την ανθρωπότητα.

- Με την πολιτική θα σκεφτόσασταν να ασχο­ληθείτε;

Δεν μου έχουν κάνει κάποια πρόταση ακόμα για να κατέβω στην πολιτική. Αν μου κάνουν, δεν θα αρνηθώ. Ο δημόσιος λόγος όταν έχει να πει κάτι και είναι λίγο ξεσηκωτικός, μου αρέσει.

- «Εμείς και εμείς», μια σειρά που έχει αγαπη­θεί παρά πολύ, θα θέλατε να ξανά γυριστεί με νέα επεισόδια;

Πώς να γίνει αυτό; Καταρχήν λείπει η Νατάσα... Επίσης δεν ξέρω αν είναι χρήσιμο και γόνιμο να μπούμε σε μια τέτοια περιπέτεια αναβίωσης αυτής της σειράς. Νομίζω πως όχι. Όταν κάνεις κάτι που έχει αφήσει ιστορία, δεν θα βγει το ίδιο καλό αποτέλεσμα.

- Έχουμε αρκετά χρόνια να σας δούμε τηλεο­πτικά. Είναι επιλογή σας;

Νομίζω ότι απλά δεν έτυχε. Δεν είναι ότι το επιδιώκω κιόλας, γιατί πραγ­ματικά έχω πολύ φόρτο εργασίας με το θέατρο. Η φροντί­δα σχεδόν εικοσιτετράωρη. Δεν μου ζητήθηκε εδώ και χρόνια να κάνω κάτι τηλεοπτικά, θα το ήθελα ωστόσο.

- Για τα ριάλιτι ποια είναι η γνώμη σας;

Η χειρότερη. Ούτε καν κωμωδία δεν είναι, δεν γελάς. Υπάρχουν τόσα πολλά για να έχουν τον κόσμο σε πολύ χαμηλό επίπεδο σκέψεων.

- Ποια είναι η άποψη σας για τη συμμετοχή πολλών σελέμπριτις σε σειρές και παραστάσεις, οι οποίοι δεν είναι ηθοποιοί; Θα έπρεπε να υπάρχει η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος;

Είμαι υπέρμαχος στο να επανέλθει η άδεια ασκήσεως του ηθοποιού. Δηλαδή όπως ένα γιατρός έχει την άδειά του, έτσι θα πρέπει να συμβαίνει και στο επάγγελμά μας. Μέσα από μια σύγχρονη ματιά, ο ηθοποιός θα πρέπει να εκπαιδευτεί, να μορφωθεί πληρέστερα, να αποκτήσει οντότητα και φυσικά να έχει και την άδεια ασκήσετε επαγγέλματος. Είμαι υπέρ του να γίνει ένα πανεπιστήμιο, μια ακαδημία αλλά ένας σελέμπριτι από το να περιφέρει το όμορφο κορμί του, τι άλλο μπορεί να κάνει;

- Σε τι πιστεύετε; Τι σας δίνει δύναμη;

Είναι η ιδεολογία που έχω, ότι στην τέχνη πρέπει να είσαι διαρκώς εκεί και να την ερευνάς.

Πώς αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;

Να γράφω, να ερευνώ, να προσεγγίζω και να αποδίδω αρχαία κείμενα και να ασχολούμαι με τον κήπο μας από τον οποίο τρεφόμαστε κιόλας.

- Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή σας;

Ευτυχώς, έχω πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Μία από αυτές, είναι, όταν πρωτογνωριστήκαμε με την Ελένη και καθίσαμε σε ένα παγκάκι στη Λε­ωφόρο Αλεξάνδρας. Θα μου μείνει αλησμόνητη εκείνη η στιγμή, άρα ήταν ευτυχισμένη.

- Η πιο δύσκολη στιγμή;

Έχω περάσει από πολλές δύσκολες στιγμές. Θυ­μάμαι είχα πάθει ένα τροχαίο, στο οποίο ήμουν για έξι μήνες σε αφασία. Αυτό ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, παρόλο που εγώ δεν το ήξερα, καθώς δεν καταλάβαινα τίποτα. Ήταν δύσκολο και για τους άλλους, τους δικούς μου ανθρώπους. Εγώ ωστόσο δεν το αντιλαμβανόμουν, το είδα μετά, όταν συνήλθα.

- Ποιο είναι το πιο συγκινητικό χειροκρότημα για εσάς;

Όλα τα χειροκροτήματα είναι συγκινητικά. Όταν έρχεται ο θεατής και νιώθει ότι έχει πάρει αυτό που του έδωσες, είναι συγκινητικό. Όταν σου φωνάζει μπράβο και βλέπει ότι έχει ικανοποιηθεί, φαίνεται στο χειροκρό­τημα. Αυτό κάθε φορά με συγκινεί.

Πηγή: Λοιπόν