Μανώλης Μπλέτας: Το πρώην μοντέλο που έγινε εθελοντής πυροσβέστης (Photos)

«Την εθελοντική πυρασφάλεια του Αγίου Στεφάνου τη γνωρίζω χρόνια, αλλά δεν ήμουν μέλος. Επειδή έχω υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις και με θεωρούν μάχιμο στην περιοχή, γράφτηκα τώρα εκτάκτως να βοηθήσω. Για μένα αυτό που χρειάζεται για να “μπεις” στις φωτιές είναι ψυχή. Αν έχεις κάνει και μια βασική εκπαίδευση, μπορείς να τα καταφέρεις. Θέλει ψυχή, τόλμη και θάρρος, να μη φοβάσαι. Αν φοβάσαι, δεν θα σβήσεις τη φωτιά» είπε χαρακτηριστικά στην «Espresso»!

Και πρόσθεσε το πρώην μοντέλο: «Η πρώτη φωτιά που πήγα ήταν στο Κρυονέρι, στο μέτωπο προς τα πρώην βασιλικά κτήματα και στις γραμμές της Ανοιξης. Φτάνοντας εκεί ένιωσα πολλή αδρεναλίνη, το ηθικό μου ήταν ακμαίο. Δεν φοβήθηκα για τη σωματική μου ακεραιότητα, φοβήθηκα μόνο για τη χώρα μου. Πιστεύω πως είναι καθήκον και υποχρέωσή μας ως άνθρωποι να βοηθάμε. Με αυτό το συναίσθημα πήγα, για να βοηθήσω την Ελλάδα μου να μην καεί. Είμαστε εθελοντές, δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος απ’ όλο αυτό. Το κάνουμε ξεκάθαρα για τον τόπο μας».

Και πρόσθεσε στον Ηλία Μαραβέγια: «Στο βενζινάδικο στις Αφίδνες, που έγινε η έκρηξη, ήταν κάποιοι εθελοντές πυροσβέστες από την Κύπρο, οι οποίοι δεν είχαν αντιληφθεί ότι καιγόταν, διότι βρίσκονταν από την πίσω πλευρά. Τότε φώναξα με όλη μου τη δύναμη, έτρεξα κιόλας προς τα κει για να τους απομακρύνω. Στο παρά πέντε καταφέραμε να φύγουμε μακριά και ν’ αποφύγουμε την έκρηξη. Αλλη μια περίπτωση ήταν στο κοντέινερ που εξερράγη κοντά στα Κατηφόρια. Ημουν ακριβώς δίπλα, μια… ανάσα από το κοντέινερ με τις φιάλες. Εκείνη την ώρα εγώ και οι συνάδελφοί μου εθελοντές απομακρυνθήκαμε γιατί ένας αξιωματικός της Πυροσβεστικής είδε μια αναζωπύρωση μπροστά μας και τρέξαμε να την προλάβουμε. Μόλις φύγαμε από το κοντέινερ αυτό εξερράγη, για δύο λεπτά γλιτώσαμε. Δεν φοβήθηκα, παρ’ όλα αυτά. Αυτό που με φοβίζει είναι να βλέπω τη χώρα μου να καίγεται, να βλέπω τα δάση που μεγαλώσαμε να χάνονται, τα ζώα να πεθαίνουν, τους ανθρώπους να κλαίνε για τα σπίτια τους».

Και αναφέρει: «Επί πέντε μέρες δεν κοιμηθήκαμε σχεδόν καθόλου, κάτι μισάωρα ξεκλέβαμε από δω κι από κει. Πήγαμε στο Κρυονέρι, στη Βαρυμπόμπη, όπου υπήρχε έκτακτη ανάγκη. Προτεραιότητά μας ήταν να βοηθήσουμε τα σπίτια και να ενισχύσουμε την πυροσβεστική δύναμη, καθώς οι εθελοντές ζούμε στις συγκεκριμένες περιοχές, ξέρουμε μονοπάτια, δρόμους, μέρη κι έτσι είχαμε ένα πλεονέκτημα ως προς αυτό» σημειώνει. Εκείνο που τον ξάφνιασε, όπως ομολογεί, ήταν η δύναμη και η ταχύτητα της φωτιάς. «Προσπαθούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις να τη σβήσουμε και δεν τα καταφέρναμε. Ηταν τόσο μεγάλο το μέτωπο που δεν γινόταν, παρά το γεγονός ότι δίναμε το 100% του εαυτού μας. Αυτό με χαλούσε ψυχολογικά, ότι δηλαδή προσπαθούσαμε τόσο αλλά η καταστροφή εξακολουθούσε. Δυστυχώς, ήταν τέτοιο το μέτωπο που πετάγονταν σπίθες παντού και άναβαν συνεχώς εστίες. Σβήναμε τη μία, πεταγόταν από πίσω μας άλλη».

Και αποκάλυψε στην Espresso: «Με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε “Μανώλη, καίγεται το σπίτι σου στο Κρυονέρι!” Επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμο όχημα, έφυγα με το αυτοκίνητό μου για να προλάβω τη φωτιά. Εχοντας τη βοήθεια και άλλων πολιτών κατάφερα και έσωσα το σπίτι μου, όπως και άλλα στην περιοχή».

Δείτε φώτο του στην παρακάτω gallery1