Στέλιος Καλαθάς: Το σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα και η δύναμη της Παναγιάς

Ο Στέλιος Καλαθάς πριν από μερικά χρόνια είχε ένα τροχαίο ατύχημα γυρίζοντας από την Επίδαυρο. Πραγματικά, ο ηθοποιός είχε γλυτώσει από θαύμα.

«Επιστρέφοντας νύχτα στην Αθήνα από την Επίδαυρο κι εκεί στις φιδίσιες στροφές μπλόκαρε το σασμάν και δεν μπορούσα να σταματήσω το αυτοκίνητο. Από το αντίθετο ρεύμα έρχονταν νταλίκες αναβοσβήνοντάς μου τα φώτα, λόγω της ταχύτητας που είχε αναπτύξει το αμάξι. Νόμιζαν πως ήμουν μεθυσμένος. Ο καλός Θεός με γλίτωσε. Ίσως η ευλογία του αγίου Παϊσίου που γνώρισα στο Άγιο Όρος.», είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του.

Η πίστη του στο Θεό και την Παναγία μεγάλη. Δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες μάλιστα που έχει ανάγκη να βρεθεί στο Άγιο Όρος για να προσευχηθεί.

Ο ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό Λοιπον για το βράδυ του ατυχήματος αλλά και για τη γνωριμία του με τον γέροντα Παϊσιο.

Είχατε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Τι σας έμεινε από εκείνες τις τραγικές στιγμές;

Άμα σας πω ότι δεν το θυμάμαι; Είμαι από τους ανθρώπους που κοιτάω πάντα μπροστά και μου μένουν κάποιες αισθήσεις από το παρελθόν. Τώρα που μου το αναφέρατε το θυμήθηκα. Ήταν ένα βράδυ οδυνηρό που γύρναγα από την Επίδαυρο, αλλά δόξα τω Θεώ, η δύναμη της Παναγίας με έσωσε.

-Ήταν ένα θαύμα;

Πιστεύω στα θαύματα και πιστεύω και στη θετική και αρνητική ενέργεια. Εκπέμπουμε όμως και εμείς στο σύμπαν. Μην περιμένουμε να μας ευεργετεί, αν εμείς δεν είμαστε έτοιμοι και αν δεν προετοιμαζόμαστε μέσα μας, για ευλογημένες στιγμές. Το φως εμείς πρέπει να ψάξουμε να το βρούμε και να δουλέψουμε γι’ αυτό. Το θαύμα χρειάζεται δύο για να συμβεί.

-Είχατε συναντηθεί με τον γέροντα Παΐσιο. Όταν φύγατε από εκείνον, πώς νιώθατε;

Έχω συναντήσει τον γέροντα Παΐσιο τρεις φορές. Μια φορά είχα πάει κάποιους τυφλούς φίλους, που τους συνόδευα στο Άγιο Όρος και είχαμε πάει στην καλύβα του και δύο φορές τον είχα συναντήσει μόνος μου. Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση, είναι αυτή η ηρεμία και η ταπεινότητα στο βλέμμα, η οποία είχε να κάνει με μια φωτεινή ψυχή, αλλά με εντυπωσίασαν και τα λόγια που είπε σε αυτούς τους φίλους μου, οι οποίοι μπορεί να μην είχαν την όρασή τους αλλά είχαν τόσα άλλα πλούτη μέσα τους και σαν να τα ένιωσε ο γέροντας. Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους χωρίς να γνωρίζονται.

-Μπαμπάς θα θέλατε να γίνετε;

Όχι, δεν μου έχει λείψει το να γίνω μπαμπάς. Αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά, ωστόσο θεωρώ ότι είναι μια τεράστια ευθύνη, ειδικά αυτή την εποχή. Πρέπει πια να προσέχει κανείς, το παραμικρό. Αυτό λοιπόν όλο, με έχει τρομάξει σε σχέση με το πώς τα μεγαλώνουμε και τι θα είναι η επόμενη γενιά τελικά. Πιθανόν αν κάποια στιγμή έβλεπα ένα παιδί που έχει κάποια ανάγκη, να το υιοθετούσα για να του προσφέρω μια καλύτερη ζωή. Για το κομμάτι της προσφοράς, όχι για να νιώσω εγώ πατέρας.