Γιώργος Αμούτζας: «Δεν πρόλαβα να γνωρίσω το νονό μου, Βασίλη Διαμαντόπουλο»

Ο Γιώργος Αμούτζας θα υποδυθεί τον Νικηφόρο, έναν ρόλο πρόκληση. Τον Γιώργο Αμουτζά τον γνωρίσαμε μέσα από τη συνεργασία του με τον Μανούσο Μανουσάκη στο «Κόκκινο ποτάμι».

Ο νεαρός ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το νέο σήριαλ στο οποίο θα πρωταγωνιστήσει, για τον Μανούσο Μανουσάκη, για το νονό του Βασίλη Διαμαντόπουλο αλλά και για το θάνατο του κολλητού του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Θα μας «συστήσει» τον Νικηφόρο που υποδύεσαι στο «Σασμό»;

Ο Νικηφόρος είναι μια μεγάλη πρόκληση για εμένα. Είναι αναμφίβολα ο πιο σημαντικός ρόλος που έχω κάνει μέχρι στιγμής στην καριέρα μου, η πιο αξιοσημείωτη ευκαιρία που μου δόθηκε. Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Με πήρε τηλέφωνο η Μιράντα Ρωστάντη και μου είπε ότι θα ξεκινήσει μια καινούργια σειρά, που έχει να κάνει με μια βεντέτα και μου πρότεινε να αναλάβω έναν πολύ δραματικό ρόλο, του Νικηφόρου, που θα γνωρίσει την αγριάδα της βεντέτας και της εκδίκησης. Θα τα «πληρώσει» όλα. Μέσα από αυτό τον ήρωα θα δούμε μια διαφορετική πλευρά της Κρήτης, η οποία αποτελεί κάτι ξένο και πολύ μακρινό για εμάς. Παρ’ όλα αυτά, τέτοιου είδους ιστορίες υπάρχουν ακόμη στο νησί. Ο Νικηφόρος θα βιώσει άσχημα συναισθήματα και καταστάσεις, θα περάσει από σαράντα κύματα, θα χάσει έναν αγαπημένο του άνθρωπο και μαζί με αυτό θα έρθουν ο έρωτας και η αγάπη. Θα τον παρακολουθήσουμε να ωριμάζει αναζητώντας την αλήθεια.

Ο Νικηφόρος θα κατηγορηθεί για βεντέτα;

Όχι! Θα βιώσει όμως μέσα στο πολύ στενό οικογενειακό περιβάλλον του τη βεντέτα. Ο «Σασμός» είναι μια πολλά υποσχόμενη σειρά, γιατί ξεκινάει από τα πρώτα δεκαπέντε επεισόδια με ανατροπή πάνω στην ανατροπή.

Σε έχει βαφτίσει μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Τι αναμνήσεις έχεις από εκείνον;

Αναμνήσεις, δυστυχώς -και αυτό το λέω με πραγματικό πόνο-, δεν έχω, γιατί εγώ γεννήθηκα το 1997, η βάφτισή μου έγινε το 1998 και ο Βασίλης Διαμαντόπουλος έφυγε από τη ζωή το 1999. Οπότε, ήμουνα πάρα πολύ μικρός, μόλις δύο ετών, όταν πέθανε. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω το νονό μου. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ωριμάσω, να συνειδητοποιήσω και να καταλάβω ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος που μου έβαλε το λάδι. Μεγαλώνοντας, έψαξα για αυτόν, διάβασα, έμαθα, ρώτησα τι έκανε στη διαδρομή του. Στα γυρίσματα του «Σασμού», όμως, έχω την τύχη να συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο που θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω τηλεοπτικό πνευματικό μου πατέρα. Αναφέρομαι στον Μιχάλη Αεράκη, ο οποίος υποδύεται τον παπα-Μιχάλη. Ανήκει στην παλαιότερη γενιά των μεγάλων και σπουδαίων ηθοποιών, γνώριζε τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, οπότε έχουμε κα πολλές συζητήσεις για εκείνον. Μέσα από τον Μιχάλη Αεράκη, βλέπω την ευαισθησία, την αγάπη και την πραγματική θέληση του να βοηθήσει, να στηρίξει, να πάρει από το χέρι έναν νέο ηθοποιό και να τον: αναδείξει. Είναι σπουδαίο και πολύ σημαντικό να το αναφέρουμε, ειδικά φέτος, που με το κίνημα του #ΜE ΤΟΟ συνέβη πραγματικά μια επανάσταση στο χώρο. Δείξαμε τη δύναμή μας. Εύχομαι να τελειώσουμε, επιτέλους, με τις άδικες συμπεριφορές.

Εσύ αντιμετώπισες στη μέχρι τώρα πορεία σου στο χώρο βία οποιοσδήποτε μορφής;

Βία δεν θα το έλεγα. Συνεργάστηκα με ανθρώπους οι οποί-οι ήταν κάπως δύσκολοι. Ίσως ο τρόπος τους να μην ήταν ο καλύτερος, αλλά αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε όλες τις δουλειές. Νομίζω ότι μέσα από αυτές τις καταστάσεις γινόμαστε και εμείς πιο δυνατοί και μαθαίνουμε πώς να χειριζόμαστε τέτοιου είδους άτομα και συμπεριφορές. Οφείλω όμως να αναφέρω και την όμορφη πλευρά του επαγγέλματος μας, ότι υπάρχουν, δηλαδή, στο χώρο και ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ανήκουν στους παλιούς, μεγάλους ηθοποιούς και βοηθούν πολύ τα νέα παιδιά.

Έχεις βιώσει μια οδυνηρή απώλεια, καθώς έχασες τον κολλητό σου σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Τι σε δίδαξε αυτή η απώλεια και πώς μπόρεσες να το ξεπεράσεις;

Κατάφερα να αισθανθώ καλύτερα μόνο όταν αποδέχτηκα ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Με βοήθησε μια κουβέντα που άκουσα από έναν πολύ αγαπημένο μου άνθρωπο, ότι στη ζωή δεν λύνονται όλα τα προβλήματα, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις καταστάσεις και πως στο τέλος της ημέρας δεν χρειάζεται και να το κάνουμε. Μπορείς απλά να γίνεις φίλος με το πρόβλημά σου. Αυτό έκανα κι εγώ! Συμφιλιώθηκα με αυτή την ιδέα .Κράτησα όλες τις όμορφες εικόνες, όλα αυτά τα οποία ο κολλητός μου φίλος με είχε διδάξει. Ο Λουκάς παραμένει βαθιά μέσα στην ψυχή μου, στο μυαλό μου. Ακόμα και στην υποκριτική, όταν υπάρχουν δύσκολες και απλησίαστες σκηνές, πολλές φορές χρειάζεται να βγάλω αυτόν το ματωμένο απαγορευμένο φάκελο από το πίσω μέρος του μυαλού μου και να φέρω στη σκέψη μου εκείνα τα οδυνηρά συναισθήματα που βίωσα. Έτσι αντιμετωπίζω τις σκηνές απώλειας, είπε ο Γιώργος Αμούτζας στο περιοδικό 7 μέρες tv.