Ζωή Λάσκαρη: Οι νεκροκεφαλές στα ρούχα της Ζένιας, οι φωνές και το άγχος

Η Ζωή Λάσκαρη άφησε την τελευταία της πνοή στην εξοχική κατοικία της στο Πόρτο Ράφτη, βυθίζοντας την Ελλάδα σε θλίψη. Η κόρη της Μάρθα Κουτουμάνου ήταν εκείνη που την βρήκε.

Η Ζένια Μπονάτσου, μίλησε για την αξέχαστη γιαγιά της, Ζωή Λάσκαρη, σε μια συνέντευξη εξομολόγηση. Η Ζένια Μπονάτσου αποκάλυψε στο περιοδικό Ok, όσα της θυμίζουν και όσα της λείπουν από τη μεγάλη ηθοποιό αλλά και το λόγο που τσακωνόντουσαν.

Τι σου λείπει πιο πολύ από τη γιαγιά σου;

Επειδή όλοι στην οικογένεια είμαστε έντονες προσωπικότητες, μου λείπει αυτή η ζωντάνια που υπήρχε στο σπίτι. Μου λείπουν ακόμα και οι τσακωμοί που μπορεί να είχα με τη γιαγιά μου. Γιατί όταν αγαπάς έναν άνθρωπο σου λείπουν όλα.

Για ποιο λόγο τσακωνόσασταν συνήθως;

Για χαζομάρες. (Γελάει.) Θυμάμαι τότε που ήταν της μόδας οι νεκροκεφαλές στα ρούχα και τα αξεσουάρ ότι μου είχε κάνει σκηνή όταν μια φορά με είδε να φοράω ένα τέτοιο Τ-shirt. «Είσαι καλά που έβαλες τις νεκροκεφαλές και τους θανάτους πάνω σου;» μου είχε πει. (Γελάει.) Το θυμάμαι τώρα και γελάω. Άλλη μια φορά τής είχα πει ότι θα βγω και θα γυρίσω στη 1.00. Τελικά γύρισα στις 2.30. Και το χειρότερο ήταν ότι με έπαιρνε τηλέφωνο και δεν της το σήκωνα. Ε, όπως ήταν λογικό, όταν γύρισα με περίμενε ξύπνια και μου φώναζε. (Γελάει.)

Και η πιο ωραία ανάμνηση που έχεις από εκείνη από το θέατρο;

Η γιαγιά μου, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια καριέρας, είχε άγχος κάθε φορά που ήταν να βγει στη σκηνή. Όχι μόνο στην πρεμιέρα, αλλά σε κάθε παράσταση. Πήγαινα στα καμαρίνια, μέχρι να χτυπήσει το τρίτο κουδούνι, και της έλεγα: «Βρε γιαγιά, είναι ωραίο το άγχος που έχεις, γιατί ο κόσμος σε περιμένει για να σε δει, να σε θαυμάσει και να σε χειροκροτήσει». Όταν πήγαινα στη θέση μου για να τη δω ως θεατής, ήταν πάντα καταπληκτική γιατί αυτό το άγχος που είχε το μετέτρεπε σε δημιουργία.