Αιμίλιος Χειλάκης: «Το lockdown δημιούργησε μεγάλο ξέσπασμα του κόσμου- Γιγαντώθηκε η συζυγική βία»

Ο Αιμίλιος Χειλάκης δυσκολεύτηκε πολύ την περίοδο της καραντίνας λόγω της απραξίας. «Το μεγαλύτερο κακό που πάθαμε ήταν ότι, για να ξαναβγούμε στη σκηνή, χρειαζόμασταν φυσιοθεραπεία για να κινηθούν τα μέλη μας. Και τα μέλη μας είναι ο λόγος, η αντίληψη που έχουμε για τον λόγο και πώς τον αναλύουμε για να φτάσει στον θεατή. Χρειάστηκε λοιπόν να ξαναγνωριστούμε με τα μέλη μας. θυμάμαι ότι την πρώτη εβδομάδα των προβών μας δυσκολεύτηκα πολύ. Πίεζα τον εαυτό μου να φτάσει στην πρόβα. Ανέβαινα στη μηχανή και προσπαθούσα να ξυπνήσω πάλι τον εαυτό μου», αποκαλύπτει σε συνέντευξή του. Το φετινό ρίσκο για έναν θεατρικό παραγωγό, αλλά και εν γένει για τους καλλιτέχνες να ανεβάσουν μια παράσταση ήταν μεγάλο. Όμως η ομάδα του «Οθέλλου» τόλμησε να βγει σε περιοδεία, παρά τις δυσκολίες.

«Ήταν ξεκάθαρο ότι θα κάνουμε αυτή την παράσταση, γνωρίζοντας όμως και τις δυσκολίες. Με τον Γιάννη Μπέζου το σχεδιάζουμε εδώ και τρία χρόνια, αλλά δεν ξέραμε πότε θα βρούμε τον κατάλληλο χρόνο για να το ανεβάσουμε. Όμως τα πράγματα τα ίδια ξέρουν πότε θα έρθουν. Και ήρθε αυτό το έργο φέτος για να μιλήσουμε για τα δικαιώματα της γυναίκας, για το διαφορετικό, τη γυναικοκτονία», τονίζει.

Ο «Οθέλλος» είναι μια τραγωδία για τη ζήλια, την προδομένη εμπιστοσύνη και τον φόβο για οτιδήποτε ξένο. Ο έρωτας του γενναίου στρατηγού Οθέλλου με τη νεαρή Δυσδαιμόνα συναντά το μίσος του Ιάγου και καταλήγει στη δολοφονία της κοπέλας από τα χέρια του άνδρα της. Η ανασφάλεια του Οθέλλου, που νιώθει μαύρος, ξένος και κατώτερος, συναντάει τη μανία ενός κακού ανθρώπου. Το επίκαιρο του έργου τόσο για τη βία της εποχής όσο και για το μπαράζ των γυναικοκτονιών που έχει σημειωθεί τους τελευταίους μήνες είναι κάτι περισσότερο από φανερό.

«Δεν είμαι επαγγελματίας ψυχολόγος για να αναλύσω τις σημερινές γυναικοκτονίες, αλλά πιστεύω πως ο αποκλεισμός και το lockdown της πανδημίας δημιούργησαν ένα μεγάλο ξέσπασμα του κόσμου. Πάντα υπήρχαν βίαιοι σύζυγοι και άνθρωποι που ζηλεύουν και νιώθουν ότι η γυναίκα τούς ανήκει. Όμως τώρα τα πράγματα γιγαντώθηκαν. Και, δυστυχώς, ξεσπάς πάντα στον αδύναμο. Σε αυτόν που θεωρείς ότι φταίει. Όταν θεωρείς ότι σου ανήκει η γυναίκα σου και επειδή τη ζηλεύεις, τη σκοτώνεις. Είναι η διαχείριση του ξένου. Γιατί δεν έχεις συμφιλιωθεί με τον ξένο μέσα σου, με τον εαυτό σου. Άρα λοιπόν τι κάνεις; Τη σκοτώνεις. Εικάζω πως αυτό είναι διαχείριση του θυμού. Όλοι έχουμε θυμώσει και έχουμε ξεσπάσει σε ανθρώπους, είτε λεκτικά είτε σωματικά. Θυμάμαι, με τον αδελφό μου, όταν ήμασταν μικροί, όταν θυμώναμε, ξεσπάγαμε σωματικά ο ένας στον άλλον. Και πάντα όλοι έλεγαν: “Παιδιά είναι, παίζουν”. Πολλές φορές όμως αυτή η σωματικότητα, όσο μεγαλώνεις, γίνεται όλο και πιο βίαιη. Νομίζω πως οι γονείς, ειδικά με τα αγόρια, κάνουν μεγάλο λάθος σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους. Η βιαιότητα του άνδρα έγκειται στην απόδειξη του κυρίαρχου της σεξουαλικότητας», λέει, θίγοντας τη λανθασμένη αυτή τάση, είπε ο Αιμίλιος Χειλάκης στο Secret.