Ζωζώ Σαπουντζάκη: «Δεν έχω κάνει διαθήκη- Αυτοί θα μοιραστούν την περιουσία μου»

Ακόμη και όταν η κουβέντα έφτασε στην πυρκαγιά που ξέσπασε πριν τρία χρόνια στην Κινέτα, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, αντικρίζοντας το σχεδόν ολοκληρωτικά καμένο «παλάτι» της είπε γεμάτη αισιοδοξία: «Δεν στεναχωριέμαι πια. Το μόνο που θέλω είναι να έχω την υγειά μου». Γεγονός που μαρτυρά πως όσα χρόνια και αν περάσουν, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ποτέ της δεν πρόκειται να χάσει το άσβεστο πάθος της, εκείνο που την οδήγησε μέχρι την κορυφή.

Που σας βρίσκουμε την περίοδο αυτή;

Με βρίσκετε στην αγαπημένη μου Κινέτα. Το σπίτι είναι καμένο, δεν υπάρχει τίποτα από αυτή τη διώροφη κατοικία που είχα, παρά μόνο το ισόγειο. Είναι ένας χώρος που με εξυπηρετεί πολύ, γιατί έχει τη βεράντα με θέα τη θάλασσα. Είναι ονειρεμένα, εδώ ξεχνώ τα πάντα βλέποντας τη θάλασσα. Κατεβαίνω 140 σκαλοπάτια για να κάνω μπάνιο στη θάλασσα, γιατί είμαι στο ύψωμα.

Πώς καταφέρνετε και διατηρείτε τη νεανικότητά σας, γιατί σε κάθε σας εμφάνιση κλέβετε την παράσταση;

Δεν έχω κάνει τίποτα, είμαι φυσική όπως ήμουν. Δεν βάφομαι την ημέρα, ο κόσμος με θαυμάζει περισσότερο όταν με βλέπει απλή και άβαφη. Προσέχω τη δίαιτα μου, το πρωί τρώω δυο φρυγανιές με λίγη μαρμελάδα, πορτοκαλάδα και τον καφέ μου. Το μεσημέρι τίποτα πολλές φορές και το βράδυ νωρίς ένα φιλετάκι και μια σαλατούλα. Δεν το κάνω για δίαιτα, αλλά έτσι έχει συνηθίσει ο οργανισμός μου. Στα 15-16 που ήρθα στην Αθήνα και άκουσα κάποιον να λέει ότι είμαι παχουλή, το θεώρησα τόσο ντροπή που ανέβηκα στο καμαρίνι και έκλαιγα. Από τότε άρχιζα να μυρίζω το κάθε τι και να λέω Ζωζώ πες ότι το έφαγες». Έτσι δεν έτρωγα τίποτα (γέλια).

Έχετε άγχος με την εικόνα σας πλέον;

Καθόλου, δεν σκέφτομαι τον χρόνο που περνάει. Ο χρόνος θέλουμε δεν θέλουμε, δεν μπορεί να μην περάσει. Το θέμα είναι πώς περνάει. Είναι ωραίο να φεύγει ανώδυνα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό που λέω, αλλά σε μένα νομίζω ότι συμβαίνει αυτό. Ο χρόνος είναι με το μέρος μου.

Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να κάνετε κάποια πλαστική επέμβαση;

Ποτέ. Νομίζω ότι είμαι καλή. Βάζω μια καλή κρέμα και ζω μια ήσυχη ζωή.

Το σπίτι στην Κινέτα γιατί δεν το φτιάχνετε;

Λόγω κόστους. Ό,τι χρήματα είχα και δεν είχα, τα έβαλα σε αυτό το σπίτι. Παρότι βλέπω από πάνω τα καμένα, το έχω. συνηθίσει. Ξεπέρασα τη στεναχώρια. Την ημέρα που κάηκε, ήμουν μακριά και όταν γύρισα και το είδα, δεν έκλαψα καθόλου. Ήρθαν οι δημοσιογράφοι και τους έκανε εντύπωση αυτό.

Σκεφτήκατε να το πουλήσετε;

Μου είπαν πολλοί ότι μπορώ να πάρω καλά χρήματα, αλλά δεν το σκέφτομαι. Βρέθηκε κάποιος κάποτε πριν καεί και μου πρόσφερε πάρα πολλά λεφτά, αλλά δεν το πουλάω. Νομίζω ότι η θάλασσα είναι μόνο εδώ στην Κινέτα, ότι δεν υπάρχει άλλου. Αργότερα τι θα γίνει δεν ξέρω. Εγώ «έφτιαξα» την Κινέτα, περνούσαν τα λεωφορεία και έκαναν στάση λέγοντας «εδώ είναι το σπίτι της Ζωζώς». Έβγαλαν και δρόμο στο όνομα μου. Έκανα πολλά πράγματα για την Κινέτα, δωρεάν χοροεσπερίδες και άλλα. Έχω δώσει τον εαυτό μου σε αυτή την περιοχή.

Βγάλατε χρήματα από την ομολογουμένως τεράστια και αξιοζήλευτη καριέρα σας;

Χρήματα έβγαλα πάρα πολλά! Καταρχήν το σπίτι στην Κινέτα μου στοίχισε πάρα πολύ. Είμαι όμως σπάταλη, γιατί έχω τεράστιο βεστιάριο. Δεν θα βάλω ποτέ κάτι παλιό σε κάποια δουλειά, αλλά θα ράψω κάτι καινούργιο. Είναι αρρώστια αυτό το πράγμα, δεν μπορώ να κρατήσω χρήματα.

Το πιο ακριβό αντικείμενο που έχετε αγοράσει ποιο ήταν;

Όλα ήταν ακριβά. Καταρχήν είχα μανία με τα κοσμήματα. Μια φορά περπατούσα και είδα ένα ωραίο μονόπετρο, μπήκα μέσα και το πήρα. Την άλλη μέρα δεν είχα χρήματα καθόλου και καθόμουν στην κουζίνα και έκλαιγα. Δεν σκέφτηκα πριν το αγοράσω.

Τα έχετε όλα αυτά σήμερα;

Τα έχω στη θυρίδα κλεισμένα.

Έχετε κάνει διαθήκη;

Δεν έκανα. Έχω ανίψια και θα μοιραστούν ό,τι έχω. Έχω και ένα διαμέρισμα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Είχα άλλα 3-4 τα οποία νοίκιαζα. Μετά άρχισα να τα πουλάω.

Γιατί τα πουλήσατε;

Δεν ξέρω γιατί. Είχα-τρέλα, δεν ήμουν στα οικονομικά καλή, η μάνα μου όσο ζούσε, με βοηθούσε. Τα έτρωγα τα χρήματα στον εαυτό μου, να βγω ωραία, να πάρω κοσμήματα. Όλα αυτό βέβαια, πάντα για τη δουλειά μου, είπε η Ζωζώ Σαπουντζάκη στο περιοδικό Χάϊ.