Λύγισε η Δώρα Χρυσικού - Η συγκλονιστική εξομολόγηση για την μάχη της με τον καρκίνο

Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε στο «Πάμε Δανάη!» για τον αγώνα της με τον καρκίνο και μεταδίδει το χαμόγελο, τη δύναμη ψυχής και την αισιοδοξία της.

Έχοντας περάσει έναν Γολγοθά, δίνοντας μια μάχη τους τελευταίους μήνες χωρίς να χάνει τη δύναμη ψυχής της η Δώρα Χρυσικού συγκινεί μιλώντας για τα δύσκολα που δεν την έχουν λυγίσει.

«Η ηρωίδα μου στη “γη της ελιάς” είναι μια σκληροπυρηνική Μανιάτισσα, γνήσια Μανιάτισσα που έχει αδυναμία στον γιό της. Θεωρεί ότι η γυναίκα της Μάνης είναι σκληρή, παίρνει την πέτρα και την στίβει», είπε για τον ρόλο της ως Αρετή.

«Τον Μάιο διαγνώστηκα με καρκίνο των ωοθηκών, κάνω χημειοθεραπείες. Έχω ακόμα δύο από το σύνολο των έξι. Έκανα δύο πολύωρες επεμβάσεις, ειδικά η δεύτερη ήταν πολύ δύσκολη ήταν επέμβαση εννέα ωρών, μου αφαίρεσαν ό,τι είχα και δεν είχα, μήτρα, ωοθήκες. Λέγεται, ναι, ολική υστερεκτομή και κάτι παραπάνω», είπε συγκλονίζοντας για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο.

«Η ασθένεια παίρνει ό,τι την αφήνεις να πάρει»

Και συνέχισε, περιγράφοντας τον αγώνα της: «Είναι σοκαριστικό για ένα συνεπή άνθρωπο με τα θέματα υγείας να μαθαίνει στα 44 του ότι έχει καρκίνο. Η λέξη και μόνο δημιουργει μια συγκεκριμένη κατάσταση, είναι σαν να περνάς από ηλεκτροφόρα καλώδια. Βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει, έχασα τα μαλλιά και τις φλεβαρίδες μου και όλα αυτά εν μέσω γυρισμάτων. Έκανα τατουάζ στο φρύδι, έπρεπε να έχω την εικόνα που είχα και πριν.

Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι καρκίνος, η ασθένεια γενικότερα, παίρνει ό,τι την αφήνεις να πάρει, δεν πρέπει να καταρρεύσεις. Μόλις μάθεις ότι νοσείς, νιώθεις ότι ο χρόνος σου τελειώνει, αλλά δεν είναι έτσι. Είχα πείσμα και δύναμη από την αρχή, δύναμη που δεν ήξερα ότι είχα. Η μάνα μου μου είπε πως πρέπει να παλέψω σαν την Μπουμπουλίνα και νιώθω ότι έχω ψηλώσει 20 πόντους. Έδωσα και δίνω μια σκληρή μάχη και την έχω κερδίσει. Η αρρώστια δεν θα μου πάρει αυτό που είμαι, παρά μόνο μερικές τρίχες.»

«Ήμουν σε διαδικασία εξωσωματικής, το ανακάλυψα τυχαία και επί της ουσίας ένα αγέννητο παιδί έσωσε τη ζωή μου. Αυτή την στιγμή δεν έχω μήτρα και δεν μπορώ να γεννήσω ένα παιδί», εξήγησε συγκλονίζοντας.

«Η μητέρα μου είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που ξέρω, της χρωστάω τα πάντα, είναι η ασπίδα μου και το τόξο μου»

Ερωτηθείσα για τις πρώτες της σκέψεις, τόνισε: «Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κάνω τη διαθήκη μου. Ειδικά μετά από ένα γιατρό μετά από την επίσκεψή μου σε έναν ογκολόγο ενός δημοσίου είπα στη μαμά μου ότι θέλω να πάω να κάνω τη διαθήκη μου γιατί θεώρησα ότι θα πεθάνω. Η μητέρα μου είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που ξέρω, της χρωστάω τα πάντα, είναι η ασπίδα μου και το τόξο μου. Όταν πήγα για να φτιάξω την περούκα και είπα στην κοπέλα ότι δεν θέλω να κοιτάω τον καθρέφτη, της είπε “κυρία Μέλπω μήπως θέλετε να βγείτε από την αίθουσα” και στεκόταν απέναντι και δεν βλεφάρισε και το μόνο που είπε είναι “τι ωραίο κεφάλι που έχει κοριτσάκι μου”».

«Δεν έχουμε τίποτε άλλο, παρά μόνο ο ένας τον άλλον»

«Επί της ουσίας συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα ένα παιδί. Είχα πέσει σε μια παγίδα της κοινωνικής αποδοχής, επειδή ήμουν πάνω από 40. Σε δύο πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής μου, είναι μεγάλη μου χαρά που το μοιράζομαι μαζί σας γιατί εσείς δημιουργείται το έδαφος και την εμπιστοσύνη, δεν έχουμε τίποτε άλλο, παρά μόνο ο ένας τον άλλον», σημείωσε κλείνοντας.