Σάντρα Βουτσά: Τα παιδικά της χρόνια, ο μπαμπάς Κώστας Βουτσάς και ο λόγος που δεν έγινε ηθοποιός

Ο πατέρας της Κώστας Βουτσάς ήταν από τους σημαντικότερους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς, ενώ η μητέρα της Ερρικα Μπρόγιερ από τα πλέον αιθέρια και ταλαντούχα πλάσματα του θεάματος.

Η Σάντρα Βουτσά πάντως δεν ακολούθησε τα χνάρια τους στην υποκριτική, στον χορό και στο τραγούδι. Μεγαλώνοντας μέσα σε θεατρικά παρασκήνια, κινηματογραφικά στούντιο και τηλεοπτικά πλατό, είχε την ευκαιρία να βιώσει από κοντά τη διαδικασία της δημιουργίας που οδηγεί στο τελικό αποτέλεσμα, αυτό που βλέπει δηλαδή ο θεατής πάνω στη σκηνή ή στην οθόνη της τηλεόρασης και του σινεμά. Και της άρεσε πολύ!

Δυναμική προσωπικότητα, με χιούμορ, λάμψη και μυαλό ξυράφι, επέλεξε να δραστηριοποιηθεί πίσω από τα φώτα, όπου ξεχώρισε στο κομμάτι της επικοινωνίας σε δισκογραφικές εταιρίες, θέατρα, εκπομπές και νυχτερινά κέντρα.

Ποιες αναμνήσεις σού έρχονται πρώτες στο μυαλό από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Παλαιό Ψυχικό. Πολλές και έντονες αναμνήσεις έχω από τη γιαγιά μου, τη μητέρα της μάνας μου, η οποία μας έπαιρνε μαζί με την ξαδέρφη μου, την Κρίστη, κόρη της Μαργαρίτας, και μας πήγαινε εκδρομές. Είχαμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα μαζί της. Μας έβαζε στο αυτοκίνητό της, ένα πορτοκαλί Σκόντα, και πηγαίναμε παντού.

Πώς ήταν ως μπαμπάς ο Κώστας Βουτσάς όταν ήσουν μικρή;
Ήταν ο κλασικός καλός Έλληνας μπαμπάς, όπως τον έχουμε στο μυαλό μας. Ήταν πάντοτε κοντά μου. Παρόλο που χώρισαν με τη μητέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρή, ερχόταν κάθε μέρα σπίτι να φάμε μαζί, να με διαβάσει. Πηγαίναμε οι δυο μας βόλτες, σε παραστάσεις, εκδηλώσεις, ενώ είχαμε γυρίσει και όλα τα εστιατόρια της Αττικής – μη σου πω και της Ελλάδας. Του άρεσε το καλό φαγητό του πατέρα μου. Μάλιστα, μου εξηγούσε καθετί που τρώγαμε και μου έδινε να δοκιμάσω τα πάντα για να αποφασίζω έτσι αν κάτι μου άρεσε ή όχι. Επίσης, ήταν πολύ αυστηρός, ειδικά μέχρι τα 16 μου. Η μητέρα μου ήταν πιο άνετη. Ήθελε βέβαια να ξέρει πού βρίσκομαι και με ποιους ανά πάσα στιγμή.

Θυμάσαι κάποια σκανδαλιά που να είχε εξοργίσει τον πατέρα σου;
Να τον εξοργίσει όχι, αλλά θυμάμαι κάτι χαριτωμένο που μου είχε κάνει, επειδή είχε ανησυχήσει. Ήμουν κοντά στα 16 και είχα «λυσσάξει» να μου πάρει μηχανάκι. Μου το αγόρασε, λοιπόν, με την προϋπόθεση να κυκλοφορώ μόνο στο Παλαιό Ψυχικό, άντε και στο Καβούρι, όπου πηγαίναμε τα καλοκαίρια. Είχαμε εκεί ένα εξοχικό και σε απόσταση περίπου 10 λεπτών βρισκόταν το εξοχικό όπου έμεναν τότε ο πατέρας μου με τη δεύτερη γυναίκα του. Ένα βράδυ είχα καθίσει παραπάνω μαζί τους και θέλησε να με συνοδεύσει σπίτι. Εγώ πήγαινα μπροστά με το μηχανάκι κι εκείνος πίσω με το αυτοκίνητο. Έκανα όμως διάφορες αηδίες στον δρόμο, ψιλοέτρεχα, έπαιρνα τις στροφές ανοιχτά.

Και πώς αντέδρασε;
Δεν μου το σχολίασε εκείνη τη στιγμή. Δύο μέρες μετά, όμως, βγαίνω από το σπίτι και το μηχανάκι είχε κάνει φτερά! Τον παίρνω τηλέφωνο. «Δεν ξέρω τίποτα» μου λέει. «Με κλέψανε!» φωνάζω εγώ με κλάματα. Φαντάσου, πήγαμε μαζί στο αστυνομικό τμήμα, δηλώσαμε την κλοπή και εννιά χρόνια μετά, στα 25 μου, μου αποκάλυψε πως το είχε πάρει εκείνος. «Σιγά μη σε άφηνα να οδηγείς σαν καμικάζι» μου είχε πει. Είχε ενημερώσει, μάλιστα, με τρόπο και τους αστυνομικούς τότε, χωρίς να το καταλάβω.

Πώς και δεν ακολούθησες τα επαγγελματικά χνάρια των γονιών σου;
Ήμουν πάντα στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά πίσω από τα φώτα. Το ν’ ανέβεις σε μια σκηνή και να εκτεθείς, είτε το έχεις είτε όχι, είναι θέμα ροπής προς τα εκεί. Εμένα δεν μου άρεσε ποτέ κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, απολάμβανα πάντα το backstage, από μικρή που με παίρνανε μαζί τους οι γονείς μου σε γυρίσματα και πρόβες. Με ιντρίγκαραν η προετοιμασία και η δημιουργία που φέρνει το αποτέλεσμα. Έτσι σπούδασα επικοινωνία και δημόσιες σχέσεις, και δούλεψα για χρόνια με ηθοποιούς σε παραστάσεις, εκπομπές, αλλά και με τραγουδιστές σε νυχτερινά μαγαζιά αργότερα.

Έδινε χώρο στους νέους ο Κώστας Βουτσάς;
Φυσικά! Και πολύ χώρο τούς έδινε και τους προστάτευε, ειδικά τα κορίτσια. Εντάξει, υπήρχαν και στο παρελθόν άντρες στο ελληνικό θέατρο που παρενοχλούσαν κοπέλες και τους ριχνόντουσαν. Τότε μάλιστα δεν το μάθαινε και κανείς… Ο πατέρας μου μού έλεγε πάντα: «Σάντρα μου, πρώτα απ’ όλα δεν μου επιτρέπει η αντρική μου περηφάνια να ριχτώ σε ένα κορίτσι εκβιαστικά. Εγώ είμαι άντρας και οι άντρες δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Δηλαδή να εκβιάσω ένα κορίτσι λέγοντάς του “θα μου κάτσεις, αλλιώς δεν σε παίρνω στη δουλειά;” Δεν επιτρέπεται!» Παρόλο που είναι γνωστό ότι του άρεσαν πολύ οι γυναίκες, απέφευγε ακόμη και τα φλερτ στη δουλειά. Δεν την μπέρδευε με τα προσωπικά του ποτέ, λέει στην espresso