Βασίλης Μπισμπίκης: «Μετά τον Μάνο Βόσκαρη δεν ήθελα να υποδυθώ έναν άλλο τόσο κακό άνθρωπο»

Ο γοητευτικός ηθοποιός είπε ολόψυχα το «ναι» στον Βασίλη Γιαννούλη και πλέον τα βάζει με... κομάντα και δράκους στη σειρά που από το πρώτο κιόλας επεισόδιο κέρδισε τις εντυπώσεις.

Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, αλλά και τα μηχανάκια της εταιρείας τηλεμετρήσεων σας υποδέχτηκαν με το δεξί. Ποια τα συναισθήματα σας;

Πιστέψτε με, μετά τον Μάνο Βόσκαρη δεν ήθελα να υποδυθώ έναν άλλο τόσο κακό άνθρωπο. Είπα «φτάνει»! Θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να αναλάβω και πάλι έναν παρόμοιο ρόλο στη μικρή οθόνη, αλλά θα ήταν πολύ άδικο για την καριέρα μου, γιατί δεν θέλω να μπαίνουν ταμπέλες. Μέσα από την ψυχή μου είπα το «ναι» στον ήρωα μου, τον Βασίλη Γιαννούλη· έναν καλό άνθρωπο, χήρο αστυνομικό με τρία παιδιά, που μετακομίζει στην Κρήτη για να έχει μια πιο ανθρώπινη ζωή κοντά στη φύση. Έχει μια έφηβη κόρη, τη 16χρονη Ναυσικά, και βιώνει αυτήν τη δύσκολη συνθήκη που ως άντρας καλείται να μιλήσει με την κόρη του για τα προσωπικά της και όλες τις αλλαγές που γίνονται στο σώμα της...

Έχει και ένα γιο, τον Γιώργο, τον οποίο και πρέπει να πιστέψει όταν του μιλάει για το αστρικό του ταξίδι, για το φίλο του, τον Ντόντο, και για τη συμμορία των Δράκων, ενώ ταυτόχρονα έχει να προσέχει και έναν ακόμα σκανταλιάρη μικρό γιο, τον Αλέξανδρο. Όταν χάνεται ο ένας γονιός, εκτός από τα παιδιά, και ο σύζυγος που μένει πίσω έχει να αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αναλαμβάνει διπλό ρόλο, ως μάνα και πατέρας, αλλά πώς να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις και των δύο; Ωστόσο, με την αγάπη όλα τα παλεύεις. Ο ήρωας μου, ο Βασίλης, είναι ένας θετικός χαρακτήρας, ώριμος, προκομμένος. Δεν του αρέσει να παιδεύει κανέναν, είναι τόσο καταδεκτικός σε όλα., που όταν το παιδί του θα του πει για αυτό το αστρικό ταξίδι, θα τον αντιμετωπίσει με γλυκύτητα, γιατί θέλει κι αυτός να τον καταλάβει.

Μικρός είχατε φανταστικούς φίλους;

Φανταστικούς φίλους δεν είχα, να τους μιλάω και να τους κουβαλάω μέσα μου. Αλλά στο Λουτράκι, όπου μεγάλωσα, θυμάμαι ότι με την παρέα μου -κορίτσια και αγόρια- επισκεπτόμασταν κρυφά από τους γονείς μας παλαιά, σπίτια, τα οποία θεωρούσαμε στοιχειωμένα. Ήμαστε κυνηγοί φαντασμάτων. Άρα, με έναν τρόπο κι εμένα στην παιδική μου ηλικία με έλκυαν τα μεταφυσικά και περίεργα πνευματικά πράγματα.

Πιστεύετε ότι υπάρχει ζωή σε άλλους γαλαξίες;

Δεν ξέρω, αλλά γιατί να μην υπάρχει και άλλη ζωή στο σύμπαν; Είμαι πολύ ανοιχτός και στην ιδέα της ύπαρξης εξωγήινων και δεν θεωρώ ότι αυτό ανήκει στη σφαίρα του μεταφυσικού, δεν μου φαίνεται τρελό. Μακάρι να υπάρχουν!

Αν ο γιος σας σας έλεγε «πιστεύω ότι υπάρχει μια συμμορία που με κυνηγά σε ένα παράλληλο σύμπαν», τι θα κάνατε;

Θα προσπαθούσα να τον κατανοήσω, δεν θα του φώναζα, δεν θα τον μάλωνα, θα ήθελα να δω πού πάει η σκέψη του, δεν θα ήμουν αρνητικός. Δεν ξέρω αν θα τον πίστευα, καθώς τα παιδιά έχουν πλούσια φαντασία, αλλά θα το έψαχνα. Και αν έχει δίκιο; Πάντως, και ο ήρωας μου προσπαθεί μέσω της αγάπης να κατανοήσει τα παιδιά του και πρέπει να του είναι πολύ δύσκολο να το κάνει χωρίς μια σύντροφο δίπλα του, χωρίς τη γυναικεία ενσυναίσθηση. Είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας. Το να αντιμετωπίζεις την εφηβεία ενός παιδιού, την πιο δύσκολη ηλικία, χωρίς τη μητρική συμβουλή απαιτεί υπομονή και χιούμορ, γιατί οι. συγκρούσεις με τα παιδιά είναι μεγάλες.

Πηγή: 7 Μέρες ΤV