Η Αλίνα Κωτσοβούλου στο gossip-tv: O ρόλος στον Σασμό, οι καταιγιστικές εξελίξεις και το #metoo

Είναι η Άννα Αγγελάκη, μία γυναίκα της επαρχίας, που προς το παρόν τουλάχιστον, ζει στη σκιά του δυναμικού συζύγου της και φροντίζει μόνο το σπίτι και τα παιδιά της. Έχει όμως να αντιμετωπίσει ένα «αγρίμι» ως κόρη, τη Θοδώρα η οποία θέλει να εκδικηθεί τον Πετρή που τη χώρισε και έναν γιο, τον Μανώλη, που έτυχε να βρίσκεται τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος.

Ο Μανώλης, όπως παρακολουθούμε όλοι, είναι ο μοναδικός που είναι αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του Στεφανή και πολύ πρόσφατα είδαμε ως τηλεθεατές μέσα από τους εφιάλτες του νεαρού πως ο άνθρωπος που ευθύνεται για το φονικό, είναι ο Μαθιός.

Η τηλεοπτική μητέρα του Μανώλη, η κατά κόσμον Αλίνα Κωτσοβούλου η οποία δεν χρειάζεται συστάσεις μιας και είναι από τις πιο αγαπητές ηθοποιούς της γενιάς της, μιλάει αποκλειστικά στο gossip-tv για τον ρόλο της ως Άννα Αγγελάκη και μοιράζεται μαζί μας διάφορες σκέψεις της για το μέλλον της στη σειρά.

Η ηθοποιός και τραγουδίστρια, αποκαλύπτει επίσης άγνωστες πτυχές της ζωής της, μιλάει για τις συνεργασίες που στιγμάτισαν την καριέρα της ενώ τοποθετείται και για το ελληνικό κίνημα #metoo, μετά τη σωρεία καταγγελιών στον καλλιτεχνικό χώρο για κακοποιητικές συμπεριφορές.

Στον Σασμό είστε μία γυναίκα του χωριού που δείχνει υποταγή στον άντρα της. Είναι αφοσιωμένη στην οικογένειά της, δουλεύει στο καφενείο του άντρα της, αλλά δεν έχει πυγμή. Ούτε καν σε ό,τι αφορά τα παιδιά της…

Ξεκίνησε κάπως έτσι η Άννα. Όμως βλέποντας τα επεισόδια βλέπω ότι η Άννα που ερμηνεύω φαίνεται ότι ακολουθεί τον άντρα της αλλά επί της ουσίας αυτή στέλνει τη Θοδώρα να παντρευτεί. Δείχνω ότι κάνω πίσω και κάνω πίσω για το καλό της οικογένειας γιατί είναι οξύθυμος ο σύζυγος και η κόρη αγρίμι, αλλά έχω βάλει τον σπόρο ότι μήπως να τον πάρει αυτόν τον άντρα που έχει και λεφτά να σωθούμε; Όταν βέβαια έρχεται η πρόταση στο πιάτο, φυσιολογικό μου φαίνεται ότι σαν μάνα το διπλοσκέφτεται. Το κάνει ώστε να φανεί ότι είναι απόφαση και του άντρα. Είναι μία στρατηγική που ακολουθεί που είναι οικεία σε εμάς από προηγούμενες γενιές. Η Άννα είναι μία γυναίκα, όσο την γνωρίζω και μου αποκαλύπτεται, που ναι μεν είναι «πίσω» αλλά έχει και τον τρόπο να κρατάει το σπίτι της και τις ισορροπίες. Και ο άνθρωπος που κρατάει τις ισορροπίες νομίζω ότι είναι και εκείνος που ορίζει τα πράγματα γιατί αν αφήσεις τα πράγματα να ξεφύγουν, έρχονται δυσάρεστα αποτελέσματα.

Ο Μανώλης, ο γιος σας, τελικά θα παραδεχτεί ότι έχει δει τον δολοφόνο; Γιατί εμείς μαθαίνουμε για τον δολοφόνο μέσα από τους εφιάλτες του.

Εμείς ακόμα όμως δεν τον ξέρουμε. Εμείς ως γονείς του Μανώλη θα πάρουμε πολύ καιρό να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο παιδί μας.

Η Θοδώρα γιατί είναι τόσο σίγουρη ότι ο αδελφός της ξέρει τον δολοφόνο; Και γιατί είναι τόσο εκδικητική; Γιατί λέει στον αδελφό της ότι θα πάει εκείνη να πει στην Αστυνομία ότι ξέρει ο Μανώλης τον δολοφόνο και δεν μιλάει;

Σε αυτό δεν έχω απάντηση. Έχω όμως δύο σενάρια δικά μου, όχι του σεναρίου, ούτε του Alpha. Η Θοδώρα ξέρει τον αδελφό της, είναι μεγαλύτερη και τον γνωρίζει. Άρα βλέποντάς τον «μαραμένο» και σε αυτή την κατάσταση -και αυτό έχει γίνει αμέσως μετά τη δολοφονία- καταλαβαίνει ότι κάτι τρέχει. Εγώ πιστεύω ότι η Θοδώρα θεωρεί ότι είναι ο Πέτρος ο δολοφόνος και νομίζω ότι θέλει να του εκμαιεύσει αυτό ώστε να εκδικηθεί τον Πέτρο. Νομίζω ότι όλο αυτό γυρνάει σε αυτή σε σχέση και με τον Πέτρο. Δεν είμαι σίγουρη όμως. Πάντως σαφώς υπάρχει και συνέχεια, όχι πάντα ευχάριστη. Δεν ξέρω όμως γιατί είναι εκδικητική. Μένουν κάποια κομμάτια κενά όπως σε όλες τις οικογένειες. Με έναν έντονο πατέρα και μία συγκαταβατική μητέρα ίσως να της βγαίνει αυτή η συμπεριφορά.

Η Άννα Αγγελάκη πώς βλέπει την κόρη της, τη Θεοδώρα; Τη δικαιολογεί στον πατέρα τους αλλά εκείνη τι γνώμη έχει για την κόρη της;

Αγαπάει το παιδί της και θα προσπαθήσει για το καλό του παιδιού της. Αυτό που θεωρεί η ίδια καλό για το παιδί της. Μία γυναίκα σε μία επαρχία που την ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος, που φοβάται. Που θέλει το παιδί της να έχει και λεφτά. Για την Άννα ο γάμος με τον Γιώργη, για τον μεγαλύτερο άνδρα για την κόρη της είναι μονόδρομος. Θεωρεί ότι η Θοδώρα θα ηρεμήσει. Θα κάνει την οικογένειά της και ότι θα πορευτεί. Δεν την ανταγωνίζεται και δεν την ενοχλεί που της μιλάει έτσι άσχημα το παιδί της. Είναι συγκαταβατική. Δεν ξέρω αν στο μέλλον θα βγει στο σενάριο η αιτιολογία του γιατί το παιδί είναι έτσι ή αν θα ανοίξουμε κάποια παλιά πληγή. Δεν το γνωρίζω.

Πιστεύει ότι θα είναι ευτυχισμένη με τον Γιώργη ή θεωρεί ότι η πραγματική ευτυχία είναι στο πλευρό του Πέτρου;

Γνωρίζω ότι η Θοδώρα θα αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις στη ζωή της με τον Γιώργη. Θα καταλάβει ότι η ενήλικη ζωή είναι πιο πολύπλοκη και πιο δύσκολη από ένα φόρεμα βραδινό και ένα μονόπετρο και μία κοσμική έξοδο. Και θα έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις στο πλευρό του Γιώργη. Θεωρώ ότι όλα αυτά θα τη διαμορφώσουν ως χαρακτήρα και θα δείξει ένα άλλο πρόσωπο.

Στο μέλλον θα δούμε την Άννα Αγγελάκη να αναλαμβάνει πιο πολλές πρωτοβουλίες σε ό,τι αφορά την οικογένειά της;

Η Άννα θα ησυχάσει για ένα μικρό διάστημα που ο γιος της θα πάει να σπουδάσει και η κόρη της θα αρραβωνιαστεί και θα ετοιμάζουν τον γάμο, οπότε αυτό θα μας δώσει χαρά. Και από ό,τι γνωρίζω θα έρθει πιο κοντά και με την Καλλιόπη, θα έρθει κοντά με τον γιατρό, τον καινούργιο που έρχεται στο χωριό και θα φανεί ένα κομμάτι από το παρελθόν της Άννας και θα είναι βοηθητική στις δράσεις του χωριού. Είναι ένα άτομο που το εμπιστεύονται οι χωριανοί γιατί είναι καλοπροαίρετη και τραβάει κόσμο δίπλα της.

Η Άννα θα έρθει πιο κοντά και με την Καλλιόπη, θα έρθει κοντά με τον γιατρό, τον καινούργιο που έρχεται στο χωριό και θα φανεί ένα κομμάτι από το παρελθόν της Άννας και θα είναι βοηθητική στις δράσεις του χωριού. Είναι ένα άτομο που το εμπιστεύονται οι χωριανοί γιατί είναι καλοπροαίρετη και τραβάει κόσμο δίπλα της.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε «ναι» σε αυτόν τον ρόλο;

Όλη η συνεργασία, η συνθήκη, ο Κώστας Κωστόπουλος, η μεγάλη παραγωγή του Alpha. Πρέπει εδώ να πω ότι υπάρχει μία ομάδα στο κανάλι πολύ αξιόλογων ανθρώπων που έχουν δώσει αίμα μαζί με την παραγωγή για να βγει αυτό το πράγμα και φυσικά μαζί με τους σκηνοθέτες μας. Ξεκινάει από πάνω όλο αυτό και ήταν μεγάλη χαρά που επιστρέφω μετά από 15 χρόνια στον Alpha. Είχα κάνει τότε τη σειρά «Παραδείσου 7» σε επιμέλεια του Λάκη Λαζόπουλου και φυσικά το «Βελούδο από μετάξι» το 2006-2007. Η σκηνοθεσία, τα ωραία κείμενα και η παραγωγή με έκαναν να πω «Ναι». Είναι πολύ ωραία η ομάδα που έχουν στήσει και μας στηρίζουν και εμάς και υπάρχει μία ωραία αλληλεπίδραση δημιουργική…

Περιμένατε τη μεγάλη επιτυχία που έχει σημειώσει ήδη η σειρά;

Τόσο πολύ να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα. Περίμενα ότι είναι μία πολύ καλή σειρά. Να πω και για το κάστινγκ ότι υπάρχει χημεία. Οι οικογένειες έχουν φτιαχτεί με λεπτομέρεια, ταιριάζουμε μεταξύ μας. Υπήρχε από την πρώτη μέρα των γυρισμάτων αυτή η χημεία. Έγιναν σε σκληρές συνθήκες, σε 45 βαθμούς, με πολλή δουλειά για να βγει υλικό, με την αγωνία του κορονοϊού, με πολλά τεστ, με προσοχή, με φροντίδα… Κοπιάσαμε. Ότι θα πηγαίνει τόσο πολύ καλά είναι ένας συνδυασμός. Παίζουν σπουδαίοι ηθοποιοί. Κάθε γύρισμα που κάνουμε είναι ένα μάθημα και για μένα. Με την Τζομπανάκη, την Πρωτόπαππα, τον Ήμελλο, τον Λάλο… Αλλά και τα νέα παιδιά που είναι τόσο όμορφα και ταλαντούχα. Είναι υπέροχο να πηγαίνεις σε γύρισμα και να είσαι ανάμεσα σε τόσο όμορφους ανθρώπους…

Σε άλλα θέματα τώρα. Μία από τις ερωτήσεις κλισέ πλέον σε έναν ηθοποιό είναι το ελληνικό #metoo και το πώς κρίνει την απόφαση καλλιτεχνών να καταγγείλουν άλλους καλλιτέχνες. Σας βρίσκει σύμφωνη;

Δεν πιστεύω ότι ήταν μία απόφαση που έγινε ομαδικά. Δεν ξεκίνησε μία μέρα κάποιος και είπε ‘ελάτε όλοι μαζί να μαζευτούμε να κάνουμε αυτό’. Δεν ξέρω τι έπαιξε ρόλο, δεν ξέρω αν θα οδηγήσει κάπου. Για μένα όλο αυτό έχει νόημα αν οδηγήσει επί της ουσίας στο να μπουν νέες βάσεις σε όλους τους εργασιακούς χώρους και όχι μόνο στο θέατρο. Δημιουργείται μία εντύπωση που υπήρχε ανέκαθεν ότι το θέατρο είναι το άνδρο της ακολασίας. Δεν είναι ακριβώς έτσι. ΄Ολοι οι χώροι έχουν πολύ δύσκολες συνθήκες από κάποιους ανθρώπους που έχουν εξουσία. Απλά εμείς είμαστε πιο εξωστρεφείς και κάποιοι άνθρωποι βρήκαν το θάρρος, όταν έχουν αδικηθεί, να διεκδικήσουν το δίκαιό τους. Αυτό είναι θεμιτό. Για μένα προτιμώ να τα κάνω ιδιωτικά αυτά τα πράγματα. Όχι δημόσια. Με κάνουν καχύποπτη τα δημόσια. Αλλά αν αυτός ο διάλογος ο ανοιχτός επειδή βρήκε μία αγκαλιά και ένα αυτί ανοιχτό στο Σωματείο των Ελλήνων Ηθοποιών με την προεδρία του Μπιμπίλα, ανοίγει τον δρόμο για να μπουν κάποιες βάσεις και όρια για τον τρόπο που εργαζόμαστε στην Ελλάδα και αν πάρουν παράδειγμα και οι άλλοι χώροι από εμάς –γιατί γενικά λειτουργούμε ως πρότυπα παρ’ όλο που δεν είμαστε πρότυπα ζωής- τότε καλά έγινε. Δεν είμαστε ούτε αλάνθαστοι ούτε αλώβητοι. Αν μπουν κάποιες βάσεις και όρια για να είναι καλύτερες οι συνθήκες εργασίας για να μην υπάρχει καν ούτε σαν υπόνοια, τότε με βρίσκει σύμφωνη ούτως ή άλλως. Επίσης ρόλο για μένα παίζει το περιβάλλον, η καλλιέργεια και πόσο θα μπορούμε εμείς να διαχειριστούμε οποιαδήποτε κατάσταση και να είναι σαφή τα όριά μας ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ή μπερδέματα τέτοιου ή άλλου τύπου. Να νιώθουμε ότι μπορούμε να πούμε «όχι».

Εσείς έχετε βιώσει ανάλογες συμπεριφορές με αυτές που έχουν καταγγελθεί; Αν όχι σεξουαλική παρενόχληση ή απόπειρα βιασμού, κακοποιητική συμπεριφορά κάποιου εις βάρος σας ή εις βάρος κάποιου συναδέλφου σας ενώπιόν σας;

Ψυχολογική καταπίεση έχω υποστεί και έχω ταλαιπωρηθεί από ανθρώπους στα χρόνια που και εγώ όμως ήμουν πιο ανασφαλής και λιγότερο σίγουρη για τον εαυτό μου, χωρίς να λέω ότι φταίει ο άλλος που τον καταπιέζουν. Εννοώ ότι δεν λέω ότι φταίω που με καταπίεζαν ή μου φέρονταν έτσι απρεπώς. Απλά λέω ότι ήταν και η δική μου στάση συγκαταβατική προς την καταπίεση. Δεν έχω πάντως βιώσει κάτι που να με βγάλει εκτός εαυτού. Έχω χαρακτήρα που θα έκανα κατευθείαν καταγγελία, ειδικά σε θέματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας. Το ψυχολογικό είναι συνήθως πιο ύπουλο γιατί δεν το καταλαβαίνεις κιόλας. Σε χειρίζονται κάποιοι. Όταν το έχω καταλάβει, και έχω καβγαδίσει και έχω φύγει. Και καβγαδίζω και φεύγω από δύσκολες καταστάσεις και το κάνω ιδιωτικά.

Είστε μαμά ενός 6χρονου κοριτσιού. Πώς είναι τώρα που μία εργαζόμενη μαμά έχει ένα πρωτάκι στο σχολείο που πρέπει να είναι κοντά του συνεχώς; Δυσκολεύεστε; Τα προλαβαίνετε όλα;

Είμαι όπως όλες οι μαμάδες. Χαιρετίζω από εδώ τις καλές μου φίλες, τη Σύλβια την Ξένια, τη Χρυσούλα, τη Νάνσυ και την Τίνα που είναι σκληρά εργαζόμενες μητέρες και αγωνίζονται. Αγωνιζόμαστε. Είναι κάτι φυσιολογικό. Σε σχέση με τη σόουμπιζ κάπως πέφτει σε εμάς ένας ρόλος, ότι είμαστε κάτι μαγικό, με τα κολάν και τα γραμμωμένα σώματα που την ίδια ώρα πήραμε και το παιδί από το σχολείο και τα κάναμε όλα αυτά μαζί. Η κάθε μία μας έχει τον δικό της τρόπο για το πώς βιώνει τη μητρότητα και εγώ το κρατώ ιδιωτικά. Αλλά χαιρετίζω τις φίλες μου και εγώ προσπαθώ. Εγώ με την καραντίνα δεν είχα πολλή δουλειά αλλά οι κοπέλες ξεπατώθηκαν. Αγωνιζόμαστε όλοι οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες. Γιατί και οι μπαμπάδες είναι ενεργοί και προσπαθούν. Εμείς δεν είμαστε τίποτα το τρομερά σπουδαίο. Περνάμε δύσκολα αλλά και απλά γιατί είναι μέσα στη ζωή.

Με την πανδημία και όλα όσα ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα, πόσο ζοριστήκατε; Άλλοι ας πούμε το έριξαν στη γυμναστική, άλλοι αφιέρωσαν τον χρόνο που ήθελαν στην οικογένειά τους. Άλλοι πάλι είπαν πως έπαθαν κατάθλιψη με την κλεισούρα. Εσείς; Πώς αξιοποιήσατε τις ατέλειωτες ώρες εντός σπιτιού και σε… καραντίνα;

Η πανδημία είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Ακόμα είναι. Ήμουν αρκετά ψύχραιμη στην αρχή. Γενικά όταν υπάρχουν αντιξοότητες, εκεί ανθίζω. Αντλώ δυνάμεις από τον εαυτό μου για να βρω τρόπο να βοηθήσω τους υπόλοιπους. Προστατεύτηκα, πρόσεξα και εγώ και η οικογένειά μου, οι φίλοι, οι γονείς… Εμβολιάστηκα από τους πρώτους. Πέρασα δύσκολα. Ευτυχώς χωρίς απώλειες.

Έχετε συνεργαστεί με πολλά μεγάλα ονόματα του χώρου της υποκριτικής –αν όχι με τα περισσότερα. Ποια συνεργασία σάς έχει μείνει αξέχαστη;

Μία κορυφαία συνεργασία μου στην Ελλάδα, ήταν αυτή με τη δασκάλα μου, την Ασπασία Παπαθανασίου που έφυγε από τη ζωή πέρυσι. Παίξαμε την πρώτη μας παράσταση στην Επίδαυρο το 1990, τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου και μία εξίσου εξαιρετική συνεργασία ήταν με τη Μαρινέλλα που κάναμε τα Χορικά του Ευριπίδη, το «Γυναικών πάθη» στο Ηρώδειο και ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής μου διότι η Μαρινέλλα με την Ντόρα Τσάτσου –που μας έκανε χορογραφίες- και τον Σταύρο Τσακίρη είχαν στήσει μία υπέροχη παράσταση και είδα στη δράση μία γυναίκα να δουλεύει περισσότερο από 16 κορίτσια που ήταν στον χορό και τις πρωταγωνίστριες.

Ήταν μία καθηλωτική εμπειρία. Επίσης μία μεγάλη συνεργασία ήταν με τον αείμνηστο Γιάννη Βόγλη όταν έπαιξα την Κάθριν στο «Ψηλά απ’ τη γέφυρα» στην Κύπρο και γνώρισα αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο. Πάω στις πρώτες μου συνεργασίες. Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους θεατρανθρώπους, είχα και πάρα πολύ ωραίες τηλεοπτικές συνεργασίες. Ξεχωρίζω τη συνάντησή μου με τον Μάνο Ελευθερίου που είχαμε κάνει τον «Καιρό των χρυσανθέμων», με τον Κώστα Γεωργουσόπουλο… Θα αδικήσω και κάποιους γιατί δεν μπορώ να τα πω όλα… Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή που μοιάζουν σαν να έρχονται από τον ουρανό, που είναι πολύ ωραίες. Πάντα το εδώ και τώρα είναι το ζητούμενο και πάντα ένας Σασμός είναι επιτευκτός. Να μπορούμε να σταματάμε τις βεντέτες. Για μένα θα ήταν μία μεγάλη ευχή στη δική μου τη ζωή. Οτιδήποτε μας χωρίζει, να σταματήσουμε τη βεντέτα, ακόμα και στο μεταξύ μας. Διαφωνούμε αλλά ας βρούμε έναν τρόπο για σασμό και ο καθένας να αναλάβει και τις ευθύνες του.

Αν σας ζητούσαν να διαλέξετε ανάμεσα σε τηλεόραση και θέατρο, τι θα επιλέγατε;

Δεν μπορώ να επιλέξω. Αγαπώ το θέατρο, το λατρεύω και κάνω λιγότερο από ό,τι θέλω αλλά δεν θέλω να κάνω και κακό θέατρο. Μου αρέσει η σκηνή, μ’ αρέσει και το τραγούδι γιατί είμαι περφόρμερ. Δεν μπορώ να επιλέξω κάτι. Θεωρώ ότι έχω πολλά να μάθω από τηλεόραση και τον κινηματογράφο και το θέατρο και δεν μπορώ να επιλέξω κάτι.

Έχετε κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο που θα θέλατε να βγει αληθινό επαγγελματικά;

Δεν λειτουργώ με αυτό τον τρόπο. Μ’ αρέσουν τα μεγάλα κείμενα, μ’ αρέσει η τραγωδία, αλλά λειτουργώ με τη συνεργασία και με αυτό που θα μου «γεννηθεί» την κάθε φορά. Τώρα έχω κάτι στο μυαλό μου που γράφω και προχωράω και αν τα καταφέρω, θέλω να το ανεβάσω. Τα όνειρά μου είναι πιο απλά, καθημερινά. Με την πανδημία μάθαμε να λειτουργούμε μέρα με τη μέρα....

Σε προσωπικό επίπεδο ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον;

Θέλω να ταξιδέψω. Να πάω ένα ταξίδι ρε παιδιά χωρίς καραντίνα. Να φύγουμε, να πάμε αλλού. Μου έχουν λείψει τα ταξίδια γιατί ταξιδεύω πολύ και μου έχουν λείψει πάρα πολύ…

Φαίνεστε ένας ήρεμος άνθρωπος που όμως έχει δυναμισμό, ξέρει από σωστό κοντρόλ και πάνω απ’ όλα χαίρεστε του σεβασμού των συναδέλφων σας. Τι είναι όμως αυτό που μπορεί να σας βγάλει εκτός εαυτού;

Να χάνω το δίκαιό μου.

Και τι είναι αυτό που μπορεί να σας κάνει να χαμογελάσετε κατά τη διάρκεια της ημέρας;

Απλά πράγματα, καθημερινά. Μπορεί ακόμα και μία καλημέρα, απλά πράγματα, εύκολα χαμογελάω.