Μαρία Κίτσου: Ο ρόλος στις Μέλισσες, η καταγωγή, η Θεολογία και ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα της

Η καταγωγή, η ηλικία και οι σπουδές στη Θεολογική σχολή

Η Μαρία Κίτσου γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1979.

Μεγάλωσε στο Αιγάλεω, όπου ως μαθήτρια Γυμνασίου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη θεατρική τέχνη.
Πέρασε στο τμήμα Θεολογίας το οποίο παρακολούθησε για τρία χρόνια, όμως παρόλο που της άρεσε, ήθελε να κάνει κάτι άλλο.

Η αποκάλυψη έγινε από έναν παλιό συμφοιτητή της, τον Αριστοτέλη Παλαιολόγο. Το 2001 η θεατρική ομάδα της Θεολογίας Αθηνών ανέβασε την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ με πρωταγωνίστρια την Μαρία Κίτσου, την οποία ο Αριστοτέλης Παλαιολόγος χαρακτηρίζει «Σπάνια ψυχή και ταλεντάρα». «Η σχολή την έπνιγε. Ήθελε να πάει στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου… Και τα κατάφερε».

Στα 24 της έδωσε εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στην οποία πέρασε με τη δεύτερη. Η βραβευμένη ηθοποιός μετά τον Καρυωτάκη, έκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο της στην καθημερινή σειρά και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό αφού πραγματικά μέσα από το ρόλο της είδαμε την πλευρά αυτή που καιρό περιμέναμε.

Ο ρόλος στις Άγριες Μέλισσες την τρίτη σεζόν

Η αρχή της δύ¬σκολης επταετίας της δικατατορίας στην Ελλάδα βρίσκει τις αδελφές Στα¬μίρη να προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Από τη μία, η Ελένη με τον Λάμπρο θέλουν να ξεχάσουν τη μοιραία νύχτα που ο Μιλτιάδης θυσίασε τη ζωή του για να τις σώσει. Οι δυο τους θα προσπαθήσουν μα¬ζί να γυρίσουν σελίδα στη ζωή τους αγοράζοντας νέα κτήματα, κι έχουν την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα καταφέρουν να αποκτήσουν ένα μωρό. Όμως, η χούντα και συγκεκριμένα ο Ακύλας Μεγαρίτης έχουν άλλα σχέδια γι' αυτούς. Ο Λάμπρος εξο¬ρίζεται σε ένα απομακρυσμένο νησί. Η Ελένη μένει πίσω στο Διαφάνι, να προσπαθεί να σώσει όποιον μπορεί με κάθε τρόπο, ενώ στη ζωή της ει¬σβάλλει και ο Ζάχος ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της.

Τιμήθηκε με την καρφίτσα Μελίνα Μερκούρη

Το 2012 κατέκτησε το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την ερμηνεία στα «Ορφανά» του Ντένις Κέλι, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Για το ίδιο βραβείο ήταν υποψήφια και το 2008, για την ερμηνεία της στην παράσταση «Στον βυθό» του Μαξίμ Γκόρκι.

«Το βραβείο ήταν μεγάλο δώρο για μένα, γιατί το ήθελα και το ονειρευόμουν. Πιστεύω πως ό,τι θέλουμε πραγματικά το προσεγγίζουμε. Θυμάμαι έντονα εκείνο το βράδυ που ήμουν με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και δεν το πίστευα όταν ανακοινώθηκε το όνομα μου. Αυξήθηκε η αυτοπεποίθηση μου, γιατί εμείς οι καλλιτέχνες χρειαζόμαστε αυτοπεποίθηση, επιβράβευση και χειροκρότημα»

Η ηθοποιός μπορεί να έχει ερμηνεύσει μεγάλους δραματικούς ρόλους, αλλά στην ζωής της είναι... «χάχας» και αυτό το έχει αποκαλύψει η ίδια.

«Μου αρέσει πάρα πολύ να γελάω! Είμαι μεγάλος χάχας και Καραγκιόζης. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αστεία, πλάκα, χιούμορ, γέλιο. Όποιος με γνωρίζει προσωπικά ύστερα από λίγο μου λέει ότι είμαι μεγάλη κωμίκα και από τις μεγαλύτερες απάτες του ελληνικού θεάτρου, γιατί όλοι έχουν την εντύπωση ότι είμαι βαθιά δραματική ηθοποιός. Είμαι και αυτό, αλλά ο ιδανικός για μένα ηθοποιός κάνει τα πάντα. Θέλω πολύ να παίξω σε μία καλή κωμωδία, ειδικά "μαύρη"», έχει πει.

Ο ξαφνικός θάνατος του μπαμπά της

Την παραμονή της πρεμιέρας της στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού με το έργο «Ο Ηλίθιος» (Φ. Ντοστογιέφσκι) σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, ο πατέρας της πεθαίνει ξαφνικά.

«Με θυμάμαι να βγαίνω στην σκηνή, να παίζω, και μετά να καταρρέω. Με κρατούσαν στα χέρια... Με βοήθησε πολύ το θέατρο για να το παλέψω όλο αυτό. Ήμουν συγκροτημένη από μικρή Δεθήκαμε πολύ ως οικογένεια μετά την απώλεια του πατέρα μου. Ο πατέρας μου διεγνώσθη με τη γνωστή ασθένεια και έφυγε μέσα σε ενάμιση μήνα. Ήταν πολύ ξαφνικό. Τον χάσαμε από λευχαιμία καλπάζουσα μέσα σε ενάμιση μήνα.», έχει πει η ίδια