Βιολέτα Ίκαρη: «Είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και προτιμώ να λέω τραγούδια άλλων»

Η ίδια μίλησε για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική, για όσα την εμπνέουν και γράφει τραγούδια, ενώ αναφέρθηκε στους ανθρώπους που την πίστεψαν και την βοήθησαν στα πρώτα της βήματα.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική;

Δεν θυμάμαι να πήρα ποτέ κάποια απόφαση. Ηρθε τόσο φυσικά και αβίαστα η ενασχόληση μου με τη μουσική, ούτε που κατάλαβα πώς έφτασα ως εδώ. Το τραγούδι μου άρεσε από τότε που ήμουν παιδάκι κι ερωτεύτηκα το πιάνο όταν μπήκα τυχαία σε ένα , δεμάτιο με μουσικά όργανα. Είχα αυτό που λένε -«καλό αυτί» και οι δάσκαλοι με προέτρεπαν να τραγουδάω στις σχολικές γιορτές. Ωσπου κάποτε, γύρω στα 16 μου, ένας εκ των συμμαθητών μου, που πια είχε ξεκινήσει να δουλεύει ως επαγγελματίας μουσικός, ,με παρότρυνε να μπω στο μουσικό σχήμα που συμμετείχε. Η μία συνεργασία έφερε την άλλη. Μπήκα τόσο μικρή στον χώρο της μουσικής, που επιρροές μου έγιναν τα τραγούδια που έπρεπε να μάθω για να λέω στα πανηγύρια και τις ταβέρνες όταν ξεκίνησα το τραγούδι. Πριν από αυτά ήταν οι σχολικές γιορτές με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ό,τι έπιανα από τα διάφορα γλέντια που πήγαινα συνοδευόμενη από τους γονείς μου και κάτι κασέτες που υπήρχαν στο σπίτι, με λαϊκά κυρίως τραγούδια.

Γράφεις και η ίδια τραγούδια. Τι σε εμπνέει;

Ενας ψυχωμένος στίχος θα με παρακινήσει να γράψω μουσική και θα μου βγει πολύ εύκολα, όμως σπάνια θα τολμήσω να γράψω στίχο. Είναι βασανιστικό και δύσκολο το κυνήγι των λέξεων όταν θέλεις να εκφράσεις κάτι που σε απασχολεί βαθιά. Αν και έχω τολμήσει να κοινοποιήσω τη δημιουργική μου πλευρά, είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και προτιμώ να λέω τραγούδια άλλων, ενώ τα δικά μου τα έχω σαν όριο, σαν πήχη που θα κρατάει τις επιλογές μου σε ένα επίπεδο.

Εχεις δώσει τραγούδια σου σε άλλους;

Επειδή μου αρέσει η μοιρασιά, έχω δώσει ένα τραγούδι στον Θεολόγο Κάππο. Λέγεται «Ελα να με σώσεις» και κυκλοφόρησε το 2016 με τον δίσκο «Παράθυρο στο δρόμο». Το αγάπησε και γι' αυτό του το χάρισα με όλη μου την καρδιά.

Ποιοι άνθρωποι πίστεψαν σε σένα και σε βοήθησαν στα πρώτα σου βήματα;

Από ποιον να αρχίσω; Νιώθω ευλογημένη για τις αγκαλιές που μου ανοίχτηκαν και είναι πολλές. Θα τους αναφέρω με σειρά συνάντησης. Ο Γιάννης Μηλιώκας μου έδωσε πρώτος χώρο από τον χώρο του πάνω στη σκηνή και ένα υπέροχο τραγούδι, δώρο για τον δίσκο μου με τίτλο «Με ένα χρώμα». Ακολούθησε ο Νίκος Ζιώγαλας, που μου έδωσε το τραγούδι «Η αλήθεια πονά». Ο Διονύσης Σαββόπουλος, που το 2017 με έβγαλε να τραγουδήσω μπροστά σε 60.000 κόσμου στο Καλλιμάρμαρο και στη συνέχεια με ενέταξε στις παραστάσεις του. Ο Γιώργος Νταλάρας, που συνεργαζόμαστε μέχρι και τώρα, είναι ο άνθρωπος που του οφείλω τον τίτλο του μέντορα για τις συμβουλές του, τα βήματα που μου έδωσε, αλλά και για τις γνώσεις που μου έχει εμφυτεύσει με τόση υπομονή και αγάπη. Η Ελένη Βιτάλη με αγκάλιασε σαν μάνα στην παράσταση «Η Βεγγέρα της Ελένης». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που με τόση απλοχεριά μοιράστηκε μαζί μου τα τραγούδια «Απέραντη ερημιά» και «Αμαρτωλό» και πρόπερσι μου έδωσε και το μεγάλο βήμα να ι παρουσιάζομαι μαζί του στη μουσική σκηνή «Ανοδος». Ολοι αυτοί οι σπουδαίοι καλλιτέχνες είναι είδωλα, άγγελοι, σημαντικοί δάσκαλοι για μένα και τους χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Τι άλλαξε για σένα από το 2018, που κυκλοφόρησες τον πρώτο σου δίσκο, μέχρι σήμερα;

Αυτός ο δίσκος μου άνοιξε πόρτες, δρόμους και αγκαλιές, που ξεπέρασαν κατά πολύ τα όνειρα μου. Ηταν και είναι δώρο που φέρνει δώρα, με πολυτιμότερο αυτών τους φίλους και ο τους συνεργάτες που έχω αποκτήσει από το χτίσιμο του μέχρι και σήμερα.

Πηγή:Gala