Μαίρη Ραζή: «Έχω αδικηθεί από ανθρώπους στον χώρο, αλλά δεν με νοιάζει»

Η ίδια μίλησε για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος των ηθοποιών, για όσα την πληγώνουν, αλλά και για το αν θα άλλαζε κάποια από τις προσωπικές ή τις επαγγελματικές επιλογές της αν γυρνούσε πίσω τον χρόνο.

Έχετε ιδρύσει τη δική σας σχολή δραματικής τέχνης. Τι είναι αυτό που διδάσκετε πριν και πάνω από όλα στα νέα παιδιά που επιθυμούν να γίνουν ηθοποιοί;

Πολλή δουλειά, ταπεινότητα, να έχουν όραμα, να πιστεύουν με πείσμα σ’ αυτό που κάνουν και να έχουν καλή αγωγή. Κατά τη δική μου γνώμη, το παιδί που πηγαίνει σε μια σχολή θεάτρου, δεν χρειάζεται να έχει τεράστιο ταλέντο. Η θεατρική και η καλλιτεχνική παιδεία πρέπει να διδάσκεται ακόμα και από τα σχολεία. Το θέατρο είναι εργαλείο γνώσης πολύ σπουδαίο. Έχω δει ατάλαντους να παίζουν και υπέρ ταλαντούχους να μην παίζουν.

-Ποια είναι η γνώμη σας, όσον αφορά το ότι οι ηθοποιοί θα πρέπει να έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος;

Ο ηλεκτρολόγος και ο υδραυλικός δεν έχουν; Ο γιατρός δεν έχει; Ποιος δεν έχει; Είμαι υπέρ σαφώς! Κάποιος που εκπαιδεύει πολιτιστικά το κοινό, δεν θα έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, πείτε μου έναν ηθοποιό που να έχει κάνει καριέρα και να μην έχει τελειώσει μια σχολή. Δεν γίνεται. Ακόμα όμως κι αν γίνει, αυτό που λένε αρκετοί συνάδελφοι μια ακαδημία θεάτρου, οι ιδιωτικές σχολές που έχουν άδεια από το κράτος, δεν πρέπει να κλείσουν.

-Όταν σβήνουν τα φώτα, τι είναι αυτό που σας γεμίζει;

Δεν μου αρέσει να πηγαίνω σπίτι μετά το θέατρο. Μου αρέσει να βγαίνω για φαγητό η για ποτό με παρέες και φίλους. Αυτό που δεν μπορώ και δεν αντέχω, είναι ν’ ακούω αρνητικές κριτικές για εμένα. Δεν το ακούω. Δεν θέλω.

-Τι σας πληγώνει;

Η αχαριστία, στην οποία είμαι λουσμένη, αλλά δεν με νοιάζει, τι να κάνεις. Και το ψέμα δεν το μπορώ. Θέλω να έχω ειλικρινείς και τίμιες σχέσεις με τους ανθρώπους, αλλιώς δεν μου κάνουν.

-Η αγάπη τα συγχωρεί όλα;

Δεν ξέρω, μπορεί. Για παράδειγμα, η αγάπη στο παιδί σου, νομίζω ότι τα συγχωρεί όλα. Ό,τι κι αν σου κάνει, πρέπει να του δείχνεις αγάπη και να του συμπαραστέκεσαι.

-Υπάρχει κάποια απώλεια στη ζωή σας, που δεν μπορείτε να διαχειριστείτε;

Δεν μπορώ να δω τη ζωή μου έτσι όπως με ρωτάς. Δεν την ξέρω. Πάντα σε όλα βρίσκω μια λύση. Μπορεί να στενοχωριέμαι, να πέφτω στα πατώματα, να πενθώ, αλλά προχωράω, με όλο τον σεβασμό στην όποια απώλεια. Η ζωή μου είναι μπροστά, πρέπει να προχωρήσω, αλλιώς θα πηγαίνω κάθε μέρα στον τάφο της μαμάς μου, του μπαμπά μου, δεν γίνονται αυτά. Δεν είμαι άκαρδη, αλλά πρέπει να επιβιώνω. Αν πέσω εγώ, παρασύρονται κι άλλοι άνθρωποι μαζί μου.

-Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, θ’ αλλάζατε κάποια από τις προσωπικές ή τις επαγγελματικές σας επιλογές;

Από τις προσωπικές, με δυσκολία θα σου πω ίσως, γιατί δεν με πίεσε κανείς να κάνω αυτά που έκανα. Ακόμα και για τα λάθη που έχω κάνει, χαίρομαι. Αν θ’ άλλαζα κάτι που με πληγώνει και δεν το έχω ξεπεράσει, είναι το πώς έφυγα από την Κωνσταντινούπολη. Αυτό δεν θα ήθελα να το είχα ζήσει. Όσον αφορά τις επαγγελματικές, δεν θα άλλαζα τίποτα.

-Νιώσατε κάποια στιγμή να έχετε αδικηθεί από τον χώρο σας;

Έχω αδικηθεί από ανθρώπους στον χώρο, αλλά δεν με νοιάζει.

Πηγή:Λοιπόν