Νίκη Σερέτη: «Η κακοποίηση δεν πρέπει να κρύβεται πλέον κάτω από το χαλί»

Η ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης στο ελληνικό #metoo, αν βρέθηκε και αυτή σε ανάλογη θέση και πώς το διαχειρίστηκε.

Τι μπορεί να σε κάνει έξαλλη και τι είναι αυτό που σε ηρεμεί;

Με ηρεμεί ένα ταξίδι, μια όμορφη βόλτα, η ποίηση, η μουσική. Με κάνει έξαλλη η αγένεια και η αδικία.

«Γιατί τώρα;» είπαν οι περισσότεροι στο άκουσμα φαινομένων me too στο ελληνικό θέατρο. Εσύ τί απαντάς σε αυτό;

Η εξουσία και η βία είναι τεράστιο θέμα. Σίγουρα οι επόμενες γενιές θα είναι σε καλύτερη μοίρα. Αρθρώνουν φωνή. Αυτοί που λένε «γιατί τώρα;» είναι οι συντηρητικοί με τις παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις και αυτοί που επιμένουν να μην ταράζονται τα νερά, μήπως ξυπνήσουν και οι δικές τους μνήμες και τους κάνουν να χάσουν τον ύπνο τους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω ένας άνθρωπος (αν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του) που δεν θα ομολογήσει ότι δεν έχει υποστεί βία. Χρειάζεται συνεχής υπενθύμιση και ξεμπρόστιασμα, όπου συνεχίζονται τέτοια απαράδεκτα επεισόδια. Η κακοποίηση δεν πρέπει να κρύβεται πλέον κάτω από το χαλί. Το «γιατί τώρα;» είναι ένας δεύτερος γύρος κακοποίησης.

Βρέθηκες ποτέ σε ανάλογη στιγμή μέσα στην έως τώρα πορεία σου κι αν ναι, πώς το διαχειρίστηκες;

Σαν χαρακτήρας είμαι βραδυφλεγής και ευγενής. Υπήρξα και ενοχική. Μου έπαιρνε αρκετή ώρα για να επεξεργαστώ τη βία που είχα υποστεί στον επαγγελματικό μου χώρο. Ήταν άραγε ένας κακός εφιάλτης; Μήπως είχα δώσει δικαιώματα; Μήπως μου άξιζε; Μετά έντρομη, προσπαθούσα να το διαχειριστώ με ευγένεια μήπως και ηρεμήσει ο θύτης. Στο τέλος, αν δεν έφτιαχνε η κατάσταση, αποχωρούσα από την εκάστοτε δουλειά. Σήμερα, θα αντιμετώπιζα τελείως διαφορετικά, τέρατα με τέτοιες πεποιθήσεις.

Αισθάνθηκες ποτέ αδικημένη στον χώρο;

Δεν μένω πολύ σε αυτά. Είναι σαν να κοιτάς το δέντρο και να χάνεις το δάσος. Το παρακάτω, είναι αυτό που με αφορά. Είναι τόσο μίζερο να κολλάς σε κάτι και να κλαίγεσαι γι' αυτό. Μπορεί κάπου και να σε βολεύει, για να μην μετακινηθείς. Να λες σε όλους: «Εγώ που έχω αδικηθεί και που θα μπορούσα να έχω κάνει θαύματα». Έτσι όμως, χάνεις χρόνο από άλλα πετάγματά σου. Χρησιμοποιείς ένα άλλοθι που δεν σε προχωράει. Κάνε τουλάχιστον τις πληγές σου, αυτές, που θα σε οδηγήσουν στη μάχη. Μέσα από αυτές ξεπέρασε τον ίδιο τον εαυτό σου. Προτιμώ να λέω ότι μόνο εμείς οι ίδιοι, αδικούμε τον εαυτό μας, μην παίρνοντας ρίσκα. Φοβούμενοι ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Κι όταν νοιώθω την ήττα της ματαίωσης, πάλι αυτό είναι που μου δίνει φτερά ακόμα και στον ύπνο μου. Πεισμώνω. Όπως σου ξαναείπα, έχω πίστη και υπομονή. Μου έρχονται τα πράγματα. Αυτά που θέλω, εγώ. Όπως τα θέλω. Σ’ έναν κόσμο στερεοτύπων και κλίκας... εδώ που έφτασα, λίγο δεν είναι.

Δίνεις την εντύπωση ότι είσαι «αντράκι» και δεν λυγίζεις εύκολα. Ισχύει αυτό;

Δεν ξέρω αν είμαι «αντράκι», είναι ένας πολυφορεμένος όρος. Νομίζω ότι είμαι ελαστική, ώστε να μην σπάω. Να μην «τσακίζω» εύκολα. Είμαι σκληραγωγημένη από μικρή. Τις δοξάζω τις δυσκολίες μου. Είναι τα παράσημά μου. Έχω πονέσει κι έτσι μπορώ να ακούω με ενσυναίσθηση τους γύρω μου. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ούτε τα ωραία, ούτε τα τραγικά. Και στη χαρά και στη λύπη, λέω: «θα περάσει κι αυτό». Τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα πόσο δυνατή είμαι. Με είχα για πιο ευάλωτη. Είμαι και αυτό! Μελαγχολώ εύκολα, τα «βάζω μέσα μου», που λένε. Αλλά μετά ξανανθίζω. Τα τοποθετώ πάλι, στην σωστή σειρά, γιατί δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου. Αναγνωρίζω κάθε άθλο μου μικρό και μεγάλο. Μου κάνω τονωτικές ενέσεις με αγκαλιές και «μπράβο». «Μπράβο, συνέχισε, είσαι υπέροχη», «σ' αγαπώ», «πιστεύω σε ‘σένα»! Τέτοια μου λέω.

Κοιτάζοντας στον καθρέφτη τον εαυτό σου, τι θα συμβούλευες την ηθοποιό και γυναίκα Νίκη;

Να τις αγαπάς και να τους το δείχνεις.

Κάνεις όνειρα στην Ελλάδα του 2021; Κι αν ναι, ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;

Κανείς δεν ζει χωρίς όνειρα. Ονειρεύομαι ανθρώπους που δεν πεθαίνουν από έρωτα μόνο στις ταινίες. Ονειρεύομαι ταξίδια. Ουτοπίες. Το πιο τρελό μου όνειρο, είναι ένας όμορφος ιδανικός κόσμος με υγιές σύστημα ηθικών αξιών.

Πηγή:Εγώ