Θοδωρής Παπαδουλάκης: «Πάντα με γοήτευαν οι αντιήρωες»

Ο ίδιος μίλησε για το αν είναι επιλογή του να παίρνει αποστάσεις ανάμεσα στις δουλειές του και για τις μεγαλύτερες δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει λόγω κορονοϊού.

Δεν συνηθίζετε να δίνετε συνεντεύξεις. Προτιμάτε να μιλάτε μέσα από τη δουλειά σας;

«Νομίζω ότι η τέχνη, οποιασδήποτε μορφής, είναι αυτό που είναι γιατί μιλάει διαφορετικά στον καθένα. Το να αναλύσεις τη σκέψη και την πρόθεση μπορεί να έχει ενδιαφέρον αλλά το αποτέλεσμα και το αποτύπωμα του είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία. Ειδικά για την εικόνα, που ως γνωστόν υποκαθιστά χίλιες λέξεις...».

Είστε από τους δημιουργούς που δεν γυρίζετε τη μία τηλεοπτική σειρά πίσω από την άλλη. Είναι επιλογή σας να παίρνετε αποστάσεις ανάμεσα στις δουλειές σας;

«Πολύ θα ήθελα να γυρίζω μία κάθε χρόνο. Η δημιουργία όμως μιας καλής σειράς είναι μία πολύ χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία. Χρειάζεται τον χρόνο της. Ειδικά για να φτιάξεις ένα δυνατό σενάριο».

Εφέτος, επιστρέψατε στη μικρή οθόνη και στο MEGA με μια ιδιαίτερη και πρωτότυπη σειρά. Ποια ήταν τα στοιχεία εκείνα που συνέβαλαν σε αυτή σας την επιστροφή;

«Από παιδί με γοήτευαν οι ιστορίες φαντασίας, οι ταινίες του Σπίλμπεργκ στη σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου, η νοσταλγική αθωότητα και η περιπέτεια που πλάθεται στο παιδικό μυαλό και ανακατεύεται με τον ρεαλισμό. Η καραντίνα ήταν καταλυτική για αυτό το project. Μου έδωσε τον χρόνο να δουλέψω πάνω στην ιδέα και στο σενάριο με μια ομάδα συνεργατών και να δομήσουμε μια πρόταση διαφορετική, την οποία το Mega και ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης πίστεψε και είδε την προοπτική της, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και ως κάτι το οποίο μπορεί να βγει και έξω από τα σύνορα της χώρας μας».

Το «Κομάντα και Δράκοι» είναι η πρώτη τηλεοπτική δουλειά σας που επιμελείστε και το σενάριο. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

«Πάντα ασχολούμαι με το σενάριο σε κάθε δουλειά που κάνω. Δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου ο σκηνοθέτης να απέχει από αυτό. Καλείται να δώσει σάρκα και οστά στα λόγια που κάποιος έχει γράψει και την ιστορία που έχει φανταστεί. Το σενάριο όμως είναι μια οργανική διαδικασία που μπορεί να ξεκινάει στο χαρτί αλλά περνάει από πολλά φίλτρα νια να καταλήξει να γίνει μια καλή σειρά/ταινία. Ενας υπέροχος χώρος μπορεί να αλλάξει κάτι στο σενάριο, ένας ηθοποιός που έχει "σκάψει" βαθιά τον ρόλο του, μια καλή ιδέα που οδηγεί σε μια νέα αυθόρμητη σκηνή στο γύρισμα. Είμαι πάντα "ανοιχτός" και αφουγκράζομαι τη δυναμική που δημιουργείται σε κάθε στάδιο επεξεργασίας, ακόμα και στο μοντάζ μπορεί μια σκηνή να γίνει κάτι άλλο, πολύ πιο δυνατό, από αυτό που είχες φανταστεί στο χαρτί. Είναι μια δύσκολη και πολύ δημιουργική διαδικασία το σενάριο. Στις σειρές, πέρα από την πλοκή, είναι ακόμα πιο σημαντικοί οι ήρωες σου. Οι χαρακτήρες της ιστορίας σου να είναι ενδιαφέροντες, να θέλεις να τους παρακολουθήσεις και να νοιάζεσαι για αυτό που τους συμβαίνει και έχεις σαφέστατα πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι στον κινηματογράφο για να δεθείς μαζί τους και να τους ανακαλύψεις».

Είστε από τους λίγους δημιουργούς που ενέταξαν τον κορονοϊό στο σενάριο. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;

«Ο κορονοϊος άλλαξε τη ζωή μας. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις εύκολα αυτό. Δημιουργεί πρόσθετες συνθήκες και επίπεδα στις σκηνές, που βρίσκω τρομερά ενδιαφέροντα. Εχει και μια διάθεση αυτοσαρκασμού σαν στοιχείο στη σειρά νια το πώς αντιμετωπίστηκε από όλους μας. Νομίζω ότι ενώ είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, όταν πάρεις απόσταση και δεις τις ανθρώπινες συμπεριφορές, σε κάτι τόσο πρωτόγνωρο όσο αυτό που ζήσαμε, σε σχέση ειδικά με τους νέους κανόνες που μπήκαν στη ζωή μας, έχει και μια δόση χιούμορ στο πώς τηρήθηκαν ή όχι τα μέτρα και ο καθένας τα αντιμετώπισε όπως τον βόλευε ή έκανε του κεφαλιού του. Ή για παράδειγμα οι απίστευτες ιστορίες συνωμοσίας που δημιουργήθηκαν γύρω από το θέμα».

Με ποιον τρόπο έχει επηρεάσει η πανδημία τη δουλειά σας; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε;

«Το πιο δύσκολο είναι το καθαρά τεχνικό κομμάτι. Η δουλειά μας είναι μια πολύ ομαδική διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται πάρα πολλοί άνθρωποι. Το να σκηνοθετώ, να κάνω πρόβες με τους ηθοποιούς μου και να μην μπορώ να είμαι πολύ κοντά τους, να μιλάμε πίσω από μάσκες, με 40 βαθμούς μέσα στον καύσωνα ήταν επίπονο. Είχε και έχει τις δυσκολίες του, αλλά με καλή συνεργασία και διάθεση βρίσκεται πάντα ο τρόπος».

Και σε αυτή σας τη δουλειά στηρίζετε τη διαφορετικότητα και καταπιάνεστε με πολύ ευαίσθητα θέματα. Είναι συμπτωματικό;

«Πάντα με γοήτευαν οι αντιήρωες. Αυτοί που είναι στη σκιά και βγαίνουν στο φως. Οφείλουμε ως δημιουργοί που έχουμε πρόσβαση να "μιλήσουμε" σε τόσο κόσμο, να καταπιανόμαστε με θέματα που δεν είναι εύκολα για τους πολλούς και που αλλάζουν τις αντιλήψεις. Που φωτίζουν θέματα-ταμπού και ανοίγουν τον διάλογο. Μεγάλωσα στη Νότιο Αφρική, όπου το να είσαι λευκός ήταν προνόμιο. Μπορεί να ήμουν μόλις 8-9 ετών αλλά αντιλαμβανόμουν την αδικία. Είναι χρέος και ευθύνη μας όσο μπορούμε να σχολιάζουμε τα άσχημα γύρω μας», είπε στο Βήμα.