Ο Αλεξανδρής στο gossip-tv:«Καλύτερα να αφήνουμε να μιλάνε οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν ανάγκη»
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv για την παράσταση όπου πρωταγωνιστεί στο θέατρο Αθηνά, για το αν έχει βγει ποτέ εκτός εαυτού αλλά και για το κίνημα #metoo.
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην τηλεοπτική σειρά του Mega, «Λόγω τιμής» τη σεζόν 1996-1997. Η σειρά γνώρισε τεράστια επιτυχία και έχει προβληθεί σε επανάληψη αρκετές φορές μέχρι σήμερα.
Ο ηθοποιός μετά το τέλος της παράστασης, «Ο Θεός της Σφαγής», στο Θέατρο Αθηνά όπου και πρωταγωνιστεί, μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv για το θέατρο, για την σειρά «Λόγω Τιμής», για την καθημερινότητά του κατά την περίοδο της καραντίνας αλλά και για το κίνημα #metoo.
Τι είναι το θέατρο για εσάς;
Τι να πρωτοαπαντήσεις. Το θέατρο για εμένα είναι γενναιοδωρία, είναι άρωμα, είναι μια τέχνη η οποία επιτρέπει σε κάθε εποχή να δημιουργεί τους δικούς της μύθους. Επιτρέπει σε κάθε εποχή την δική της έκφραση και είναι χώρος στον οποίο λειτουργούν οι τελευταίοι μάγοι αυτής της εποχής.
Όταν ακούσατε το χειροκρότημα μετά από τόσο καιρό λόγω κορονοϊου και καραντίνας, πώς νιώσατε;
Πάρα πολύ ευχάριστα. Αγχώθηκα γιατί ήταν μια δύσκολη επαφή με τον κόσμο καθώς αυτή η επαφή είχε σταματήσει για 2,5 χρόνια. Στην πρώτη και στη δεύτερη παράσταση δεν κατάλαβα το χειροκρότημα, δηλαδή αισθάνεσαι την αύρα και την διάθεση των ανθρώπων αλλά εκείνη την στιγμή είσαι σε «παράξενη» κατάσταση.
Όταν πατήσατε το πόδι σας πάνω στη σκηνή στην πρώτη παράσταση μετά από τόσο καιρό, πώς νιώσατε;
Παράξενα και ευχάριστα. Τα αισθήματα ήταν πάρα πολλά και ανάμεικτα. Στην πρόβα ήταν κυρίως αυτό διότι η πρόβα για μένα είναι ένας χώρος που είσαι σε μια κατάσταση προστασίας αλλά και ελευθερίας έκφρασης, να δοκιμάσεις και να συζητήσεις πολλά πράγματα και αυτό για μένα ήταν πολύ μεγάλη χαρά. Όταν, όμως άρχισε σιγά σιγά να παίρνει αυτό το πράγμα μορφή και να έρχεται κόσμος, απέκτησε την μορφή του θεάτρου. Ακόμα δεν έχω εγκλιματιστεί και ας έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την πρεμιέρα της παράστασης «Ο Θεός της Σφαγής».
Στην παράσταση είδαμε, πως την στιγμή που η ''γυναίκα'' σας ύψωσε τον τόνο της φωνής της, εσείς (στο ρόλο) ''φοβηθήκατε'' και πήγατε με τα νερά της. Πιστεύετε ότι οι γυναίκες είναι πιο δυνατές από τους άντρες στις μέρες μας;
Αυτό που πάντα πίστευα είναι ότι οι γυναίκες είναι το καλύτερο είδος, είναι πιο ολοκληρωμένο είδος από τον άντρα, πιο σπουδαία ανθρώπινη ύπαρξη.
Σε ακόμα μία σκηνή της παράστασης αναφέρθηκε η λέξη «συμμορία» που δημιουργούνται στα σχολεία για να προστατεύουν οι φίλοι ο ένας τον άλλον. Εσείς είχατε μπλεχτεί ποτέ σε τέτοιες συμμορίες;
Όχι ποτέ. Μόνο σε καμία φασαρία αλλά τις παιδικές που είναι για την πλάκα. Με ομάδες, με διάφορα άλλα που είχαμε ανάμεσα σε σχολεία ή με άλλες περιοχές από εκεί που μεγάλωσα, ναι υπήρχαν αλλά ποτέ δεν έφταναν στην βία. Είμαι κατά της βίας. Το ενδιαφέρον αυτού του έργου είναι, ότι ενώ υπάρχει σαν βάση αυτή η αφήγηση, ότι βρίσκονται τέσσερις άνθρωποι να διαχειριστούν ένα γεγονός βίας, αυτό το θέμα ανοίγει πολλά πράγματα. Και εμείς πάρα πολλές φορές με εργαλείο τον πολιτισμό και τον διάλογο μπαίνουμε σε μια διαδικασία να συζητήσουμε τέτοιου είδους πράγματα αλλά το αποτέλεσμα είναι ανάλογο με την παράσταση.
Έχετε βγει ποτέ εκτός εαυτού για κάτι που μπορεί να σας έχει ενοχλήσει;
Πολλές φορές ειδικά τα παλαιότερα χρόνια. Τώρα πια τα αντιμετωπίζω ψύχραιμα.
Τι σας ενόχλησε;
Διάφορες συμπεριφορές και συγκεκριμένες στάσεις ανθρώπων.
Τι δεν ανέχεστε;
Δεν ανέχομαι την αδικία. Το κομμάτι αυτό για μένα είναι θεμελιώδες. Θέλω να υπάρχει μια γενική αλήθειά, μια γενική πραγματικότητα, ότι για παράδειγμα εσύ σαν άνθρωπος έχεις αδικηθεί και θέλω να το καταλαβαίνουν όλοι και να κάνουμε κάτι για αυτό.
Εσείς πιστεύετε ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι;
Όχι, οι άνθρωποι γεννιούνται σε μια παράξενη σχέση με τους γύρω τους. Περνάμε αρκετά χρόνια της ύπαρξης μας στα οποία δεν μας καταλαβαίνουν, αυτό το πράγμα δεν σταματάει γιατί το κομμάτι της επικοινωνίας είναι τρομερό. Οι άνθρωποι δεν συνεννοούνται μόνο με τον λόγο αλλά με όλη την ύπαρξη τους και αυτό που ζητάμε είναι να συνεννοηθούμε ή να κατανοήσουμε τον ξένο αλλά όλοι οι άλλοι είναι ξένοι για εμάς, ακόμη και ανθρώπους που γνωρίζουμε διότι ο χρόνος τους αλλάζει και τα πράγματα αλλάζουν άρα βρισκόμαστε σε ένα διαρκή διάλογο να καταλάβουμε τους άλλους και να τους δώσουμε και εμείς να καταλάβουν ποιοι είμαστε κάτι το οποίοι είναι και αυτό δύσκολο καθώς και εμείς αλλάζουμε. Είναι μια ευχάριστη προσπάθεια να συναντήσουμε το ξένο και αυτοί εμάς. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους έχεις μια παράξενη μεταφυσική συγγένεια που τα λόγια και η επικοινωνία με αυτούς τους ανθρώπους είναι πιο εύκολη.
Πάμε τώρα δύο χρόνια πίσω, την στιγμή που σας ανακοίνωσαν ότι το «Λόγω Τιμής» επιστρέφει στην τηλεόραση μετά από 20 χρόνια, πώς νιώσατε;
Αρχικά δεν το πίστευε κανένας γιατί είχε ξαναγίνει μία προσπάθεια αλλά δεν ευοδώθηκε. Όταν έπεσαν οι υπογραφές θυμάμαι ήμουν στο θέατρο και με πήρε η Μιρέλα Παπαοικονόμου (σεναριογράφος) τηλέφωνο και μου λέει ‘’υπογράψαμε’’, τότε το πίστεψα. Ένιωσα απίστευτη χαρά.
Είχατε το άγχος για το αν θα είχατε την ίδια επιτυχία όπως στη πρώτη σεζόν και αν θα ξαναδέσει η παρέα όπως τότε;
Φυσικά και υπήρχαν όλα αυτά τα άγχη και οι προβληματισμοί, όμως υπήρχε και η καλή διάθεση να ξαναβρεθούμε με στόχο να ξαναδεθεί αυτή η παρέα και δεν σας κρύβω ότι με πείραξε που δεν συνεχίσαμε, ήθελα να συνεχίσουμε κι άλλο
Έχετε δεχτεί κάποια τηλεοπτική πρόταση;
Ναι συζήτησα μια δουλειά αλλά δυστυχώς δεν θα την κάνω αλλά συμμετέχω σε ένα επεισόδιο στο «Κάρτ ποστάλ» στην ΕΡΤ που θα προβληθεί σε λίγο καιρό. Μπορεί του χρόνου να είμαι στην τηλεόραση.
Πώς ήταν η ζωή σας στην καραντίνα;
Πάρα πολύ δύσκολα. Ευτυχώς έχω ένα βουνό κοντά στο σπίτι μου και πήγαινα για περπάτημα κάθε μέρα και αυτή η επαφή με την φύση με βοήθησε. Ο εγκλεισμός με δυσκόλεψε πολύ, η μεγάλη πίεση με τα παιδιά που ήταν όλη μέρα στο σπίτι και έπρεπε να διαβάζουν και να κάνουν μαθήματα από τον υπολογιστή, που δεν μπορούσα να πάω ένα σινεμά ή μια βόλτα και όλη αυτή η αγωνία του κορονοϊου με τους τόσους θανάτους.
Για την έξαρση βίας πως συμβουλεύετε τα παιδιά σας και σας έχουν αναφέρει περιστατικά;
Τα παιδιά, μου λένε πάρα πολλά περιστατικά βίας που συμβαίνουν και στις παρέες τους αλλά και στο σχολείο και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό για μένα. Πρέπει να εστιάσουμε πολύ πάνω σε αυτή την έξαρση. Συζητάμε συνέχεια για αυτό το θέμα, τις επιρροές και γιατί τα παιδιά καταλήγουν με οποιοδήποτε πρόσχημα στη βία γιατί παρατηρώ και από άλλους φίλους που μιλάμε ότι υπάρχει μια έξαρση σε αυτό το κομμάτι ακόμα και για αστείο λόγο. Συμβουλεύω τα παιδιά μου καθημερινά αλλά και μέσα από τον χαρακτήρα μου και τον τρόπο μου βλέπουν πως πρέπει να συμπεριφέρονται στο κόσμο.
Όλα αυτά που έχουν ακουστεί για τον χώρο του θέατρου και το ελληνικό #metoo, εσείς έχετε δεχτεί τέτοιες συμπεριφορές;
Όχι αλλά έχω ακούσει πάρα πολλά πράγματα και έχουν μιλήσει πολλοί άνθρωποι, νομίζω καλύτερα ότι αυτός που έχει να πει κάτι να το πει, εμείς που δεν το έχουμε βιώσει καλύτερα να σιωπούμε. Αυτός δεν είναι ένας εύκολος χώρος, είναι ένας χώρος, ο οποίος εκτίθεσαι και πολλές φορές είσαι ευάλωτος. Καλύτερα να αφήνουμε χώρο να μιλήσουν οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν ανάγκη.
Διαβάστε επίσης:
Θέατρο Αθηνά: Ο Θεός της Σφαγής: Η μαύρη κωμωδία που δεν πρέπει να χάσει κανείς!
Η Αλικάκη στο gossip-tv: «Είναι ταπεινωτικό να βλέπει τον εαυτό του κανείς σε μία εκδοχή ξεφτίλας»
Η Τσαπαρέλη στο gossip-tv: Η έντονη σχέση με τον Μπουρδούμη και ο φόβος της για βίαιες συμπεριφορές
