Μιμή Ντενίση: «Μια γυναίκα περνάει για σύγχρονη επειδή έχει βάλει εξτένσιον και σινιέ φόρεμα;»

H γνωστή ηθοποιός και σεναριογράφος μίλησε για την παγκόσμια δοκιμασία που βιώνουμε και για τις γυναικοκτονίες.

Αυτή η παγκόσμια δοκιμασία που βιώνουμε τι θα μας αφήσει;
Εγώ αισθάνομαι ότι ήδη έχουμε τραύμα. Χθες π.χ. που σκηνοθετούσα το «Κι από Σμύρνη... Σαλονίκη» και καθόμουν μόνη μου με μάσκα σε ένα τεράστιο, σκοτεινό θέατρο με τριάντα ανθρώπους πίσω από μαύρες μάσκες απέναντι μου πάνω στη σκηνή, μου φάνηκε εφιαλτικό - ειδικά στο θέατρο που είναι ένας χώρος ελευθερίας. Είπα: «Τι ζούμε, πόλεμο;». Στην αρχή όλοι ξεκουραστήκαμε, φτιάξαμε τα σπίτια μας, είδαμε τα παιδιά μας πιο πολύ, είδαμε τον εαυτό μας πιο πολύ... Αλλά μετά, κάπου αισθάνεσαι ότι βγήκες από τη ζωή. Εγώ, ας πούμε, που είμαι μαθημένη να δουλεύω συνέχεια, όταν πρωτοπήγα στα γυρίσματα της ταινίας, μου φαινόταν ότι κάνω κάτι πολύ βαρύ.

Εχουμε μπει δηλαδή σε ένα καθεστώς αδράνειας;
Ναι. Ακόμα και το έξω, το βραδινό, το ξεσυνηθίσαμε, νομίζω, όλοι. Οταν έχω να πάω κάπου το βραδύ, μου φαίνεται τώρα ότι είναι ένα καθήκον, ότι είναι πιο δύσκολο. Σαν η νυχτερινή διασκέδαση να ενέχει μεγαλύτερη έκθεση στο ρίσκο. Πιο εύκολα θα πάω τη μέρα να περπατήσω, να φάω κάπου. Και το λέω εγώ που ήμουν πολύ και του ξενυχτιού. Και λόγω θεάτρου και λόγω χαρακτήρα.

Η πανδημία υπέσκαψε και την εμπιστοσύνη μας...
Σκεφτείτε ότι γυρίσαμε την ταινία με 500 κομπάρσους την ημέρα! Δεν φοβόμουν βέβαια, γιατί ήμασταν όλοι εμβολιασμένοι και κάναμε τεστ κάθε δύο μέρες: Μόνο στις σκηνές της καταστροφής, που ήταν πραγματικά πάρα πολύς κόσμος κι-εγώ έπεφτα κάτω, αγκάλιαζα κ,τ.λ., είχα ζητήσει να είναι γύρω μου ηθοποιοί που γνώριζα. Είχα μια ανασφάλεια να είναι άγνωστοι. Ναι, είναι ένα θέμα η εμπιστοσύνη. Και είναι πολύ άσχημο το ότι αποφεύγω άτομα που ξέρω πως βγαίνουν πολύ. Μερικές φορές μάλιστα λέω ότι «αυτόν δεν θα τον συναντήσω γιατί βλέπω στο Instagram ότι πάει από δω κι από κει».

Πολλοί μιλούν και για το κόστος στην ψυχική υγεία.
Αντί μέσα από αυτό να βγούμε πιο ενωμένοι, πολύς κόσμος εκδηλώνει φθόνο, ζήλια, κακία, επιθετικότητα. Πάλι είναι θέμα παιδείας. Οποιος δεν μπορεί να μείνει μόνος του, με τα δικά του πράγματα, να διαβάσει, να γράψει, να σκεφτεί, δεν μπορεί να αντέξει τέτοιου είδους καταστάσεις. Το διαπίστωσα όλο αυτό τον καιρό. Εγώ που έχω μάθει με τόσο κόσμο κάθε βράδυ, αν δεν είχα τα δικά μου -στην καραντίνα έκανα την ερευνά για τις επιστολές της Λαίδης Ελγιν-, δεν θα τα έβγαζα πέρα.

Μιλάτε για έναν εσωτερικό κόσμο;
Εκεί ήταν που πολλοί άνθρωποι διαπίστωσαν ότι είχαν το απόλυτο κενό. Γιατί αν η ζωή σου γεμίζει από ένα «βγήκα, πήγα στο μπαρ, πήγα στο κομμωτήριο», άμα έρθει μια τέτοια εποχή που είναι αντίστοιχη με έναν πόλεμο, δεν έχεις τίποτα. Μάλιστα πολλές σχέσεις που διαλύθηκαν αυτή την περίοδο δεν πιστεύω ότι ήταν και τόσο ουσιαστικές.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις γυναικοκτονίες;
Ολα αυτά δείχνουν αυτό που σας είπα και νωρίτερα: μια κοινωνία που παριστάνει ότι είναι πιο μπροστά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Υπήρξαν και στα παλιά χρόνια περιπτώσεις με ξυλοδαρμούς γυναικών εντός της οικογενειακής εστίας, τις οποίες έβριζαν ή κακοποιούσαν, αλλά όλα αυτά γίνονταν πιο κρυφά. Απλά τώρα άρχισαν να βγαίνουν στο φως και έτσι είδαμε σε πόσο μεγάλο βαθμό συνέβαινε κάτι το οποίο υπoψιαζόμασταν. Πείτε μου, οι γυναικοκτονίες, οι επιθέσεις με βιτριόλι, όλα αυτά δεν είναι σαν να συμβαίνουν σε άλλη εποχή; Είναι δυνατόν να βγαίνει κάποιος σήμερα και να ρίχνει βιτριόλι σε συνάνθρωπο του για λόγους ερωτικούς ή νια οτιδήποτε άλλο; Μου θυμίζουν αυτά που διαβάζω σε κάποια κείμενα του 18ου και του 19ου αιώνα... Τότε αυτό συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό. Το να σκοτώνει κάποιος τη γυναίκα του και να την κρύβει κάτω από το χώμα για να μην το μάθουν οι άλλοι, παρά μετά από 20 χρόνια, σε τι διαφέρει από όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα; Ποιο το προχώρημα, ποια η εξέλιξη;

Μήπως ο φόβος ξύπνησε αρχέγονα ένστικτα;
Ο φόβος ότι μπορεί αύριο να μη ζεις θα έπρεπε να σε οδηγεί στο «ας είμαι καλύτερος σήμερα, ας δώσω περισσότερη αγάπη». Πιστεύω ότι η χώρα μας έχει μια πολύ επιδερμική παιδεία. Οι περισσότεροι δεν έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους. Εχουν ένα ψεύτικο προχώρημα, κυρίως από πράγματα υλικά, μια μεταμφίεση. Μια γυναίκα, ας πούμε, που παραμένει προσκολλημένη στο τι θα της πει ο παπάς, περνάει για σύγχρονη επειδή έχει βάλει εξτένσιον και σινιέ φόρεμα; Διακρίνω μια τεράστια διάσταση.

Τι εννοείτε;
Βλέπω ότι υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που έχει βελτιωθεί πολύ: ψάχνει το καλό, έχει αισθητική, έχει παιδεία ή όρεξη για παιδεία και είναι πολύ πιο μπροστά από ό,τι παλαιότερα. Και υπάρχει κι ένα άλλο κομμάτι που είναι πιο πίσω. Και που επιθυμεί να πάει, όχι στο 2019, αλλά στο 1980! Που θέλει τα αυτοκίνητα, τα μπουζούκια, καταλαβαίνετε τι εννοώ...

Τη ζωή των 80»;
Ναι, τη χλιδάτη. Που έχει δημιουργήσει μια διάσταση μέσα στην κοινωνία, που δεν υπήρχε σε τόσο μεγάλο βαθμό. Και αυτή προκαλεί ζήλιες, κακίες και προσπάθειες για μια επίπλαστη βελτίωση. Υπάρχει βέβαια και μια πολύ ψεύτικη εικόνα της κοινωνίας που παρουσιάζεται μέσα από την τηλεόραση, το Instagram κ.ο.κ.. Δηλαδή μέσα σε όλο αυτό το χάος, όπου έχουμε τον κορωνοϊό, τα βιτριόλια, τις γυναικοκτονίες, την αφραγκία και τόσα άλλα, υπάρχουν δέκα ριάλιτι με υποτίθεται glamourous -εντελώς κιτς- σκηνικά και τουαλέτες που παρουσιάζουν πρότυπα τραγικά, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και, δυστυχώς, οι τελευταίοι που καταλαβαίνουν πού βρίσκεται η κοινωνία σήμερα είναι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τηλεοράσεις και πολλοί που έχουν υπουργεία. Δεν καταλαβαίνουν καν πού βρίσκεται ο κόσμος στην πραγματικότητα. Αυτός είναι ο κίνδυνος που διατρέχει ένας ηθοποιός, «διάσημος» ή δημοφιλής, όταν απομονώνεται.

Εσείς το έχετε αποφύγει;
Αυτό είναι το δικό μου ατού. Οτι ποτέ δεν ζούσα σε «φούsκα», ποτέ δεν ζούσα με «αυλή», πάντα ήμουν με κανονικούς ανθρώπους. Εχω ζήσει βέβαια με πολιτικούς -τα έχω δει από μέσα-, αλλά έχω πλήρη αίσθηση του πού βρίσκεται ο κόσμος. Αυτό είναι που μου φέρνει την επιτυχία. Είμαστε μαζί. Ξέρω δηλαδή ότι αυτοί εδώ οι άνθρωποι έχουν αισθητική και επίπεδο και αυτοί εκεί θέλουν να τα αποκτήσουν. Και αυτό, νομίζω, τους δίνω εγώ. Πάω στον πολύ κόσμο κάτι καλύτερο. Αυτό είναι μια επιλογή.

Πηγή:Marie Claire

Διαβάστε επίσης:

Μιμή Ντενίση: Τρέχαμε με την Παντούση στο καλντερίμια, μας έριξαν κάτω και κόντεψαν να μας πατήσουν!

Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη: Πρεμιέρα για την αριστουργηματική παράσταση της Μιμής Ντενίση

Μιμή Ντενίση: «Θα βάζουμε τους θεατές να εμβολιάζονται και εμείς θα κάνουμε ο καθένας ό,τι θέλει;»