Σόλων Τσούνης: «Είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα αλλά το κατάλαβα σχετικά γρήγορα και το σταμάτησα»

Ο ηθοποιός ανέφερε επίσης αν έχει βρεθεί αντιμέτωπος με κρίσεις πανικού ή αγοραφοβία και αν πήραν ποτέ τα μυαλά του... αέρα!

Πώς βίωσες το διάστημα της πανδημίας;

Μου έκατσε βαριά αυτή η αναγκαστική παύση. Στην αρχή βέβαια το ευχαριστήθηκα, γιατί είχα συσσωρευμένη κούραση μέσα μου και το πρώτο τρίμηνο ξεκουράστηκε το μυαλό και το κορμί μου. Από εκεί και πέρα όμως, άρχισα να κουράζομαι, γιατί δεν κουραζόμουν ούτε σωματικά, ούτε πνευματικά. Υπήρξε μια περίοδος μες στην καραντίνα που ήταν δύσκολη πολύ ψυχολογικά. Ήταν μια φυλακή όλο αυτό. Έστελνες μήνυμα για να βγεις έξω. Η καραντίνα όμως μου έκανε καλό, γιατί φιλοσόφησα τα πράγματα. Έκανα μια ενδοσκόπηση βαθιά και έβαλα καινούργιους στόχους, που τώρα τους ακολουθώ πιστά.

Λόγω της αναγνωρισιμότητας ήρθες ποτέ αντιμέτωπος με κρίσεις πανικού ή αγοραφοβία;

Αυτά είναι στάδια που τα περνάμε όλοι οι ηθοποιοί. Είναι κάτι που το έπαθα στην αρχή της καριέρας μου. Με τη δουλειά αυτή, στην αρχή σοκάρεται όλο το σύστημα και αλλάζουν οι ισορροπίες. Ξαφνικά σε γνωρίζουν όλοι, σου λένε πράγματα για εσένα και αν δεν είσαι αρκετά ώριμος, μπορεί να φουσκώσουν τα μυαλά σου και να θεωρήσεις πως είσαι κάτι ιδιαίτερο.

Πήραν ποτέ τα μυαλά σου αέρα;

Το αισθάνθηκα ναι, αλλά το κατάλαβα σχετικά γρήγορα και το σταμάτησα. Έκανα τότε μια άλλου τύπου ενδοσκόπηση και βρήκα πάλι την ισορροπία μου.

Χρειάστηκε ποτέ να κάνεις ψυχοθεραπεία;

Η αλήθεια είναι πως υπεραναλύω τα πράγματα μόνος μου. Θεωρώ όμως ότι σε όλους μας κάνει καλό η ψυχοθεραπεία και είμαι σίγουρος ότι θα κάνω κάποια στιγμή, γιατί θα με εξελίξει σαν άνθρωπο.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου, στην οποία το θέατρο λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά;

Όταν έχασα τον μπαμπά μου. Την μέρα που έγινε η τελετή, έπαιζα στο θέατρο. Αυτή την παράσταση δεν τη θυμάμαι καθόλου, ένιωθα σαν να μην ήξερα πού βρίσκομαι. Όταν ένας ηθοποιός όμως είναι συγκεντρωμένος στον ρόλο και στη σκηνή, κατά κάποιον τρόπο ταξιδεύει, βγαίνει από τον εαυτό του. Γενικότερα εκείνη την περίοδο δούλευα πολύ, οπότε λειτούργησε θετικά, έκανα κατά κάποιον τρόπο εργασιοθεραπεία. Διαφορετικά, αν κάτσεις στο σπίτι και δεν κάνεις τίποτα, το μυαλό σου θα είναι εκεί κολλημένο. Όχι ότι και όταν δουλεύεις δεν ζεις το πένθος, απλώς το «μαλακώνεις».

Ο πατέρας σου έφυγε από καρκίνο. Τι σου δίδαξε όλη αυτή η ιστορία;

Όταν συνέβη αυτό με τον πατέρα μου, προσπάθησα να έρθω πιο κοντά του, υπήρχαν δυο χρόνια που τον πλησίασα πολύ, του έδειξα την αγάπη μου. Πιστεύω ότι όταν σκεφτόμαστε τον θάνατο, ζούμε πιο έντονα και με μεγαλύτερη λαχτάρα, δεν αφήνουμε καμία μέρα να πάει χαμένη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από τον μπαμπά μου εκείνη την περίοδο.

Πηγή:Εγώ

Διαβάστε επίσης:

Σόλων Τσούνης: «Καλύτερα που δεν έγινε εκείνη η δουλειά γιατί δεν αξίζει να συνεργαστώ»

Μπέττυ και της Ματθίλδη Μαγγίρα: Η συγκινητική εξομολόγηση για την απώλεια της μητέρας τους

Χείμαρρος ο Νίκος Μπάρτζης κατά του James! Το τέλος μιας φιλίας και η εμπλοκή της Βέλλη