Πέννυ Μπαλτατζή: «Το να βάζουμε ταμπέλες δεν εξυπηρετεί τον καλλιτέχνη, αλλά το κοινό»

Η ίδια μίλησε για το νέο της τραγούδι με τίτλο «Μου το’ πανε» και για το αν την ενοχλούν οι ταμπέλες.

Το νέο σου τραγούδι με τίτλο «Μου το’ πανε» αρχικά είχες πει ότι όταν το έγραψες, το είχες δώσει να το ερμηνεύσει η Γιώτα Νέγκα. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να το ερμηνεύσεις εσύ τελικά;

Εγώ το έδωσα στη Γιώτα, απλά εκείνη την περίοδο είχε κάποια άλλα πράγματα κατά νου. Τίποτα δεν πάει χαμένο όμως επειδή ό,τι γράφω είναι βιωματικό ή συναισθηματικά βιωματικό κι έτσι το τραγούδησα εγώ. Ήταν μεγάλη μου χαρά, το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το έγραφα.

Το τραγούδι έχει και πολλά στοιχεία του λαϊκού τραγουδιού. Σε ενοχλούν οι ταμπέλες που μπορεί να βάζει ο κόσμος, όπως ο λαϊκός, ο έντεχνος, ο ποπ, ο ποιοτικός, ο τζαζ, κ.α.;

Ένας καλλιτέχνης μπορεί να τραγουδήσει διάφορα είδη. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα κατάλοιπο γιατί στο εξωτερικό πολλές φορές δεν ισχύει αυτό. Μπορεί κάποιος να γίνει πιο γνωστός μέσα από την ποπ μουσική, η οποία είναι πιο προσβάσιμη και διαδεδομένη στο ευρύ κοινό. Όμως, βλέπουμε καλλιτέχνες όπως η Lady Gaga, η Ariana Grande, κ.α. που ασχολούνται με πολλά είδη και είναι εξαιρετικοί σε αυτό. Ή και καλύτεροι από την ποπ. Για να μπορέσουμε να γίνουμε γνωστοί, πολλές φορές χρειάζεται να έχουμε κομμάτια ραδιοφωνικά. Γιατί αν εγώ τώρα βγάλω ένα κομμάτι πολύ εσωτερικό, δεν θα με παίξει κανένα ραδιόφωνο. Βέβαια, τα πιο εσωτερικά μου κομμάτια από τον δίσκο, είναι και τα καλύτερα κομμάτια που έχω γράψει. Τα πιο ουσιώδη με βαθιά νοήματα. Καλό είναι οι καλλιτέχνες να πειραματίζονται με μουσικές. Από την άλλη, δεν είναι όλοι για όλα. Ας πούμε, δεν μπορώ να φανταστώ τον Θέμη Αδαμαντίδη, που είναι ίσως ο καλύτερος λαϊκός τραγουδιστής αυτή τη στιγμή στην χώρα, να τραγουδάει κάτι ποπ. Εννοώ ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μας μέσα από ένα συγκεκριμένο είδος. Το να βάζουμε ταμπέλες δεν εξυπηρετεί τον καλλιτέχνη, αλλά το κοινό.

Εσύ πώς θα αυτοπροσδιοριζόσουν καλλιτεχνικά;

Εγώ θα έλεγα ότι είμαι ένα μιξ τζαζ, λαϊκού και ρετρό. Είμαι κάτι εκεί ανάμεσα γιατί αγαπάω και τα τρία είδη. Θυμίζω κάτι παλιό, αλλά και κάτι φρέσκο παράλληλα.

Είσαι και στη ζωή σου ρετρό;

Όχι. Ούτε όταν ξεκίνησα με τη μπάντα μου στην αρχή ήμουν ρετρό. Εξυπηρετούσα στις εμφανίσεις ή στις συνεντεύξεις μου αυτό το στυλ, αλλά στην καθημερινότητά μου δεν είμαι έτσι. Τζινάκι, φούτερ, φόρμες είναι αυτά που φοράω καθημερινά. Και το σπίτι μου, μπορεί παλιότερα να είχε κάποια στοιχεία ρετρό, αντίκες κλπ., αλλά τώρα πια όχι. Είναι ωραίο να εξελίσσεσαι και να ανανεώνεσαι. Δεν είμαι καθόλου «κολλημένη» με αυτά τα πράγματα.

Είσαι πάνω από 20 χρόνια στον χώρο της μουσικής. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω, θα άλλαζες κάτι ή μετάνιωσες για κάτι που έκανες;

Η διαδοχή των πραγμάτων είναι πάντα ένας συνδυασμός πιθανοτήτων. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω για να αλλάξω κάτι. Πλέον έχω αποδομήσει αυτά που έχω βιώσει, αισθάνομαι μία ισορροπία μέσα μου και τους έχω δώσει μία εξήγηση. Οπότε δεν θα ήθελα να ξέρω πως θα ήταν αλλιώς. Κι όχι γιατί δεν είμαι των αλλαγών ή φοβάμαι την (ανα)προσαρμογή αλλά γιατί η ζωή, μου τα έφερε έτσι, που είμαι αυτό που είμαι. Κοιτάζω την Πέννυ και χαίρομαι γι’αυτό που είναι. Δεν έχω αλλοτριωθεί και προσπαθώ να γίνω πιο φωτεινή μέσα μου. Κάθε μέρα που περνάει προσπαθώ να δουλεύω πιο πολύ με το μέσα μου και να το αγαπάω. Οπότε μου αρέσει αυτό που είμαι και γίνομαι με τα χρόνια κι ας έχω πονέσει πάρα πολύ. Μέσα από τις δυσκολίες που περνάς όμως, αποδέχεσαι και εκτιμάς και τα πολύ απλά πράγματα στη ζωή, όπως τον καφέ πίσω από το τζάμι κοιτώντας την βροχή ή όταν περπατάς και ο φωτεινός ήλιος σου «χαϊδεύει» το πρόσωπο.

Πηγή:Εγώ

Διαβάστε επίσης:

Μπαλτατζή: Με έβαλαν να κάνω εξωσωματική χωρίς λόγο και τελικά συνέλαβα τον γιο μου με φυσικό τρόπο

Συγκλονίζει η Μπαλτατζή: «Δεν είμαστε παιδιά της, είμαστε οι πληγές της, η ψώρα πάνω στο δέρμα της»

Συγκλονίζει η Μπαλτατζή: Οι 4 αποβολές πριν κάνει τον γιο της και η ψυχική ασθένεια της μητέρας της!