Super Κική:Κάποιοι από τη συμμορία ανηλίκων που ήμουν έχουν έρθει σ' επαφή μαζί μου-Είναι επιθετικοί

Η Super Κική, σε συνέντευξή της, ανέφερε αν φανταζόταν αυτό που ζει τώρα, αν θα γύριζε εύκολα στο υπόγειο των Εξαρχείων, ενώ σχολίασε αν ως παιδί προσπάθησε να τιμωρήσει τη μαμά της για την απουσία της.

Αυτό που ζεις τώρα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου το είχες ως εικόνα;

Ήξερα από μικρή ότι θα πετύχω. Το είχα γράψει και στο ημερολόγιο μου στη
φυλακή. Δεν ήξερα σε τι, ούτε είχα κάποιον συγκεκριμένο στόχο, αλλά ήξερα
ότι θα τα καταφέρω.

Και αν όλο αυτό τελειώσει; Θα ξαναγύριζες εύκολα στο υπόγειο των Εξαρχείων;

Κοίτα, να γυρίσω στο υπόγειο δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Ναι, μπορεί να τελειώσει, να μην είμαι πια της μόδας αλλά επειδή είμαι και survivor, δεν θα επιτρέψω ποτέ να πάω στο υπόγειο. Μέχρι ενός σημείου ο φόβος μου ήταν να μην ξαναγίνω σερβιτόρα. Τώρα είναι πολύ πιθανό να μείνω ξανά άφραγκη αλλά δεν με νοιάζει γιατί είναι κάτι που έχω ζήσει χιλιάδες φορές στη ζωή μου. Συν ότι έχω δώσει τόσο πολλά λεφτά σε κόσμο που νομίζω ότι κάποιος θα με βοηθήσει.

Εκτός από σέρβις, τι άλλες δουλειές έχεις κάνει;

Είχα πάγκο στο θησείο και πούλαγα τσαντάκια της Disney. Έπαιρνα κόμικς από τα παλαιοπωλεία, τα έκοβα σε τετραγωνάκια και τα έφτιαχνα ωραία, με φόδρα μέσα. Επίσης, έχω κάνει κλόουν σε σπίτια πλουσίων, όπου έκλεβα κολόνιες και κ@λ#χαρτα. Έλεγα «αφού με φέρατε εδώ να ανεχθώ τα πλουσιόπαιδά σας για 50 ευρώ, θα πάρω ό, τι βρω». Αλλά η στάνταρ δουλειά ήταν σερβιτοριλίκι και μπαρ.

Εκεί έξω έχεις συναντήσει πολλές κοπέλες με παρόμοια ιστορία με τη δική σου;

Ναι, και γυναίκες και άντρες. Εγώ δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο, δεν έχω περάσει τα πάνδεινα. Δεν ήρθα από τον πόλεμο στο Τιμπουκτού, κολυμπώντας μέσα από κροκόδειλους. Και βγαίνει και πολύ hate στον κόσμο γιατί λέει «-σιγά, ρε μ@λ#κ*ς, τι πέρασε αυτή και την κάνετε θεά;». Και έχουν δίκιο.

Αν έπρεπε να σταθείς σε ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο της ζωής σου, ποιο θα
ήταν αυτό;

Το τώρα. Αυτό με συγκινεί πιο πολύ απ' όλα. Γιατί τώρα μπορώ να έχω ένα ξύλινο πάτωμα και να ακούγονται τα πόδια του Τάσου στερεοφωνικά στα αυτιά μου, τώρα μπορώ να δίνω χάρτινο πουρμπουάρ στον σερβιτόρο και να αγοράζω κολόνιες που δεν μου πηγαίνουν και τελικά να τις χαρίζω.

Μεγάλωσες στη Χίο. Το αγαπάς καθόλου αυτό το νησί;

Όχι, καθόλου. Όλοι μου οι εφιάλτες είναι στη Χίο. Δεν είναι ποτέ σε άλλο μέρος. Δεν μου έδειξε ποτέ και εκείνο αγάπη... Δεν το απαιτώ κιόλας.

Οταν ζούσες στο νησί, ήσουν μέλος, μιας συμμορίας ανηλίκων, με τη γνωστή σε όλους κατάληξη. Τα παιδιά αυτά, οι τότε φίλοι σου, έχουν επιχειρήσει σήμερα να έρθουν σε επαφή μαζί σου;

Αμε! Και κάποιοι είναι επιθετικοί. Γιατί σου λέει «περάσαμε τα ίδιο. Αυτή βγάζει λεφτά από την κοινή μας ιστορία και εγώ ντρέπομαι ακόμη να την πω». Και ισχύει αυτό. Η αγωνία τους ήταν να μην μπουν τα αληθινά τους ονόματα μέσα στο βιβλίο, (σ.σ. το χρυσό εισιτήριο που έγραψε η Ρενέ Στυλιαρά και περιγράφει τη ζωή της Κικής). Μεγάλη αγωνία και απειλές, θυμάμαι και μετά παιδιά από το ΚΕΘΕΑ, όταν βγαίναμε καμιά φορά, εγώ έλεγα «γεια σας, είμαστε από το ΚΕΘΕΑ» και εκείνοι μου έλεγαν «τι λες, πας καλά;». Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ντρέπονται.

Μέσα στις σελίδες του βιβλίου περιγράφεις μια συγκλονιστική εικόνα. Εσύ, μικρό κορίτσι να σου λένε να ζωγραφίσεις μια καρδιά και να μην ξέρεις το σχήμα της. Γιατί δεν ήξερες την αγάπη.

Ναι, στη θέση της έκανα ένα καρότο.

Με τους γονείς σου απόντες, όπως έχεις παραδεχτεί, ποιος ένιωθες πως σε αγαπάει; Η γιαγιά και ο παππούς;

Όχι, δεν είχα καμιά σχέση μαζί τους. Τη μάνα μου είχα πάντα. Ήξερα ότι με
αγαπούσε αλλά δεν την είχα στο μυαλό μου ως τη super woman που μπορεί να τα καταφέρει όλα. Ούτε ζήτησα ποτέ την προστασία της γιατί από μικρή ή είχα στο μυαλό μου ότι εγώ πρέπει να την προστατεύω. Από πάντα εγώ ένιωθα η πιο μεγάλη στη σχέση μας. Κάποια στιγμή πήγα σε μια χαρτορίχτρα και μου 'ριξε μια αναδρομική τράπουλα. «Να ξέρεις, τη μάνα σου αυτή την κουβαλάς σε όλες σου τις ζωές. Την ίδιο μάνα έχεις, αλλά τη μία είσαι εσύ το παιδί και την άλλη εκείνη. Γι' αυτό και σε αυτή τη ζωή είναι μπερδεμένος ο ρόλος» μου είπε. Τι κλάμα έριξα εκεί...

Ως παιδί προσπαθούσες με κάποιον τρόπο να την τιμωρήσεις για την απουσία της;
Είχα την αλήθεια ως εκδίκηση. Ήθελα να προσβάλω κόσμο του περιβάλλοντος της και να την κάνω ρεζίλι. Αν ρωτήσεις τι είναι η Super Κική, κανείς δεν ξέρει να σ' το προσδιορίσει ακριβώς. Ξέρουν, όμως, ότι «αυτή λέει πράγματα, είναι ειλικρινής και σκέφτεται δυνατά». Όλο αυτό, λοιπόν, ξεκίνησε ως εκδίκηση, κυρίως απέναντι στη μάνα μου.

Πηγή:ΟΚ

Διαβάστε επίσης:

Super Kική: «Η πορεία και η τραγική ζωή μου σε ένα βιβλίο»

Συγκλονίζει ο Γιώργος Χειμωνέτος: «Δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση, το θυμάμαι σαν τώρα» (video)

Ο Μουμούρης έδωσε το πιο δυνατό spoiler για τη "Γη της Ελιάς": «Δεν είμαι εγώ ο εγκέφαλος...»