Η Παρθένα Χοροζίδου στο gossip-tv: «Δεν φοβάμαι να μιλήσω... τέλος οι ευγένειες»
Ένα κορίτσι πληθωρικό, γεμάτο χιούμορ που από την πρώτη της κιόλας κουβέντα σε γεμίζει αισιοδοξία και αυτόματα σε βάζει στο μαγικό «ταξίδι» της ζωής της, δίχως πολλές ερωτήσεις. Το γέλιο της αναβλύζει πηγαία από μέσα της όπως ακριβώς και το ταλέντο της και ναι, είναι αυτή η ηθοποιός που αν δεν τη δεις μια σεζόν στην τηλεόραση ή το θέατρο σου λείπει.
Όχι μόνο για τους ρόλους της που τους πιάνει από το μηδέν και τους «ζωντανεύει», αλλά και για την ίδια την εικόνα της που σε βγάζει από την πεπατημένη. Είναι η Παρθένα Χοροζίδου.
Είναι η «Φωφούλα» στην θεατρική παράσταση «Κάποτε στο Βόσπορο» και η Όλγα Τοντόροβα στη επιτυχημένη σειρά του Alpha «Άσε μας ρε μαμά».
- Αλήθεια πόσες φορές στη ζωή της έχει πει η Παρθένα Χοροζίδου στη δική της μητέρα «άσε μας ρε μαμά;».
«Πολύ λίγο, είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω εξαιρετικούς γονείς. Να το έχω πει καμιά φορά στην εφηβεία και τα έχω «λουστεί» όλα. Οι άνθρωποι πλέον τα έχουν ζήσει όλα, τα έχουν δει όλα και ξέρεις έχουν την εμπειρία τους, καμιά φορά πάω να τους κοντράρω και λέω «όχι, κάτσε για να το λέει κάτι έχει σκεφτεί για να το λέει», οπότε το επεξεργάζομαι το «άσε μας ρε μαμά. Οι μαμάδες μας είναι τι να πω… πολυεργαλεία, η μάνα μας κρατάει το σπίτι. Ο μπαμπάς είναι η χαρά των ματιών μου αλλά και η μάνα….»
- Πώς νιώθεις σε αυτή τη δουλειά μετά την μεγάλη παύση στην τηλεόραση;
«Τον ευχαριστώ πολύ τον Πιέρρο. Μπορεί να μην τον βλέπουμε συχνά γιατί κάνει τόσες άλλες δουλειές, έβαλε όλα τα κομμάτια δίπλα δίπλα και το ταίριαξε πολύ ωραία και μας βγαίνει σε καλό και εύχομαι η δουλειά να πάει καλά. Πολύ ευχαριστιέμαι με όλες τις δουλειές μετά την παύση στην τηλεόραση. Νόμιζα πως δεν θα λείψουμε σε κανέναν αλλά ο κόσμος έχει ανάγκη να μας βλέπει. Δεν θα ξεχάσω μια φορά στο χωριό μου, που σηκώθηκε ένας κύριος σε μεγάλη ηλικία, να περπατήσει τόσο δρόμο για να πιάσει και να μου πει πόσο περήφανός είναι που με βλέπει… και με ανακούφισε αυτό. Είμαστε γιατρικό»
Ισχύει ότι ήθελες να γίνεις αισθητικός;
«Ναι, ήθελα. Μου αρέσει να ασχολούμαι με την ομορφιά. Θα ήθελα ας πούμε να βρω κάτι ταλαιπωρημένο και να το φτιάξω»
Τι ρόλο παίζει για σένα η εικόνα;
«Είναι σημαντική η εικόνα αλλά εγώ πια νομίζω ότι το μέσα μας είναι πιο σημαντικό. Μου αρέσει να είμαστε καθαροί, περιποιημένοι αλλά μέχρι εκεί. Όλο το υπόλοιπο το πολύ «φκιασίδι» μας αλλοιώνει. Δίνουμε και κακό σήμα στις επόμενες γενιές. Εγώ πραγματικά έχω μεγάλη πίστη στις νέες γενιές, στα μικρά παιδιά που βγαίνουν με αυτό το θάρρος και το θράσος, που λένε «αυτό σταμάτησε το, με ενοχλεί», που εμείς λόγω ευγένειας στα χρόνια μας να μην το λέγαμε, μου αρέσει που έχουν το δυναμισμό να προστατέψουν το εαυτό τους και δείχνουν το τσαγανό τους, που θα παλέψουν για κάποιον δίπλα τους»- Είναι επίκαιρό αυτό που λες. Άνοιξαν τα στόματα….
«Ναι, και καλά έκαναν γιατί νομίζω πως ένας άνθρωπος… εγώ ας πούμε μπορεί να έρθω στο γραφείο σου μια μέρα και να σου χτυπήσω ελαφριά τον ώμο και να σου «Κατερίνακι, τι έγινε;», τη δεύτερη μέρα επειδή εγώ μπορεί να έχω νεύρα να έρθω ξανά και να το κάνω πιο δυνατά κι επειδή εσύ είσαι ένας ευγενικός άνθρωπος και δεν θέλεις να χαλάσουμε τις καρδιές μας, το προσπερνάς. Το προσπερνάς όμως μια, δυο, τρεις… εμένα όμως αυτό το πράγμα αρχίζει και μου δίνει μια εξουσία πάνω σου τύπου «α, το Κατερινάκι τα δέχεται». Κανένα όμως Κατερινάκι δεν δέχεται τίποτα. Τελείωσαν δηλαδή οι ευγένειες»
- Σου έχει τύχει σε συνεργασία σου να το βιώσεις;
«Όχι, δεν μου έχει τύχει αλλά μου έχει συμβεί να γίνει μπροστά μου κάτι άβολο και πλέον δεν φοβάμαι να μιλήσω για τίποτα και το χαίρομαι αυτό. Όταν βλέπω έναν άνθρωπο να τον ζορίζουν πολύ θα πω «παιδιά για πάμε να το ελαφρύνουμε λίγο». Η δουλειά μας δεν είναι να πεθάνουμε… δεν θα σκοτώσουμε ένα κορίτσι επειδή έφερε ένα λάθος ρούχο. Πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας, να πούμε κι ένα αστείο και να περάσει η ώρα ευχάριστα χωρίς να είμαστε με το μαχαίρι στο λαιμό. Θεωρώ πως ο ένας πρέπει να προστατεύει τον άλλον και όποιος σκέφτεται το κακό να το σκέφτεται για τον εαυτό του για κανέναν άλλον γύρω του»
Το κίνημα #metoo και οι καταγγελίες
«Είχα ακούσει για τον Πέτρο Φιλιππίδη αυτά που είχαν ακούσει κι άλλοι συνάδελφοι. Το ότι είναι ένας δύσκολος συνεργάτης. Εγώ όταν βγήκα από τη σχόλη ήθελα πολύ να αναπνεύσω δίπλα σε έναν τέτοιο άνθρωπο, να δω την τέχνη του από κοντά, όσο μεγάλωνα, καταλάβαινα ότι η δουλειά δεν χρειάζεται να είναι μόνο ζόρι αλλά και ευχαρίστηση, δεν θέλω να περνάω δύσκολα. Θέλω να περνάω στη δουλειά μου καλά και δεν εννοώ τεμπέλικα. Έχει τύχει ας πούμε τώρα που είμαι σε ένα παιδικό, να βλέπω τα νέα παιδιά που έχουν όρεξη για δουλειά και δεν κάνουν ποτέ διάλλειμα, εγώ που μεγάλωσα να το χρειάζομαι. Δεν είναι κανείς με τον βούρδουλα από πάνω»
- Σε βρίσκει σύμφωνη το πρωτόκολλο που θέλει μόνο εμβολιασμένους στα θέατρα;
«Είναι μια τεράστια κουβέντα. Εγώ, όπως και όλοι μας φοβήθηκα να κάνω το εμβόλιο, αλλά είπα πως είναι για το κοινό καλό και ξεπέρασα τους φόβους μου. Το έκανα και μετά από δυο μέρες γέλαγα με το φόβο μου. Εγώ το έκανα για το κοινό καλό και για τη συνείδησή μου. Εύχομαι όλοι όσοι φοβούνται να το ξεπεράσουν. Πρέπει κάπως όλοι να προστατευτούμε. Βέβαια, όλοι αυτοί οι αποκλεισμοί δεν μου αρέσουν πολύ και όλα αυτά τα βίαια μέτρα δεν με βρίσκουν τόσο σύμφωνη»
- Πώς σχολιάζεις την απόφαση του Άρη Σερβετάλη;
«Εγώ κατάλαβα ότι ο Άρης τους είχε πει πως αν συμβεί αυτό, θα αποχωρήσει. Έφτασε σε αυτό το σημείο γιατί αυτές είναι οι αρχές του. Εγώ πάνω σε αυτό το σημείο πιστεύω πως πρέπει να βρίσκουμε λύσεις. Αυτό. Πάντα θα έχουμε ένα πρόβλημα αλλά η λύση είναι το ζητούμενο. Ο Άρης είπε αυτό που είπε και καλά έκανε για τον εαυτό του και έχει τις ευθύνες των πράξεων του και ο παραγωγός και όλοι οι συνάδελφοι. Δεν είναι ωραία που γίνονται τώρα και καλό θα είναι να μην είμαστε με το δάχτυλο, πρέπει να είμαστε λίγο ψύχραιμοι. Να τα δούμε ήρεμα και να βρίσκεται λύση. Αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι μαζί μας για τους τάδε λόγους, ωραία… τι κάνουμε τώρα. Δεν γίνεται με το ζόρι αφού το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή αλλά το βρήκαμε «Ο Άρης φταίει» και κάθε φορά θα βρίσκουμε κάποιον να φταίει. Δεν είναι έτσι»
- Διάβασα μια δήλωσή σου, πως παλαιότερα συνάδελφοι σου, είχαν πει πως είχες πάρει ρόλο λόγω των κιλών σου
«Αυτό είχε γίνει πριν κατέβω στην Αθήνα. Ήμασταν στο εργαστήριο που είχε φτιάξει ο κύριος Κραουνάκης για το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και εκεί ήμασταν λίγα παιδιά από τη Βόρεια Ελλάδα. Ο Σταμάτης ήθελε να με βάλει στην πρώτη του δουλειά στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Από εκεί άκουσα όλες αυτές τις «καλοσύνες» ότι με πήραν επειδή είμαι χοντρή. Εγώ λοιπόν τότε με την αθωότητα του μυαλού μου και της ψυχής μου είπα «μα… γιατί στη Νατάσα Κοτσοβού της έβαλαν ψεύτικη κοιλιά και ψεύτικο ποπό. Ας σας βάλουν κι εσάς. Δεν το είπα για να τους εκδικηθώ. Δεν έχω ξανακούσει τέτοια πράγματα στη δουλειά. Φυσικά σε παίρνουν και για πώς είσαι. Έτσι είναι η δουλειά μας, είναι και το φυζίκ που παίζει τον ρόλο του»
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ
- Μίλησε μου λίγο για την υπέροχη αυτή παράσταση που πρωταγωνιστείς
«Αχ, είμαι πολύ τυχερή για αυτή την παράσταση, πολύ ευχαριστημένη. Μιλάμε για μια πάρα πολύ ωραία ιστορία με αληθινά γεγονότα, όλα αυτά που συνέβησαν στην Κωνσταντινούπολη για τους τελευταίους διωγμούς των Ελλήνων από εκεί. Όταν διάβασα το έργο έκλαιγα κι έλεγα δεν θα μπορέσω να τα πω… τα διαβάζω και κλαίω πως θα τα πω; Βλέπεις ότι ο κόσμος έρχεται και σηκώνονται όρθιοι για να χειροκροτήσουν. Κάτι αισθάνονται… είναι κάτι που μιλάει στο dna των ανθρώπων και τους ταξιδεύει. Φέραμε «μυρωδιές» από εκεί. Περνάμε τέλεια, είμαστε και πολύ ωραίο team. Είμαστε τυχεροί, μαζεύτηκαν ωραίοι άνθρωποι κι έφτιαξαν μια πολύ ωραία παράσταση. Με τις πληγές της, με τις χαρές της… »
Δραματικό ρόλο θέλεις να κάνεις;
«Παλαιότερα φοβόμουν αλλά τώρα πια αρχίζει να με ιντριγκάρει και μη σου πω θα το ψάξω λίγο παραπάνω… αλλά το να κάνεις τον άλλον να γελάει είναι σημαντικό»- Δραματικό ρόλο θέλεις να κάνεις;
«Παλαιότερα φοβόμουν αλλά τώρα πια αρχίζει να με ιντριγκάρει και μη σου πω θα το ψάξω λίγο παραπάνω… αλλά το να κάνεις τον άλλον να γελάει είναι σημαντικό»
«Θέλω πάρα πολύ να κάνω οικογένεια αλλά είμαι συνέχεια κάπου αλλού συντονισμένη. Δεν ξέρω αν αυτό με έχει προσπεράσει… Θα περιμένω να συμβεί όταν συμβεί. Μικρή όλα τα είχα σε πρόγραμμα αλλά η ζωή δεν μετριέται σε τίποτα»
- Όταν η κουβέντα μας φτάνει στο κεφάλαιο «φόβοι»… συγκινείται…
«Από μικρή με τρόμαζε η απώλεια της γιαγιάς μου, γιατί της έχω φοβερή αδυναμία. 93 η κυρία Παρθένα. Την έχω κλάψει από το Δημοτικό πολύ, έχω κάνει την πρόβα μου για αυτή την παράσταση κι εύχομαι να αργήσει πολύ αυτή η πρεμιέρα. Είναι από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Είναι μια γυναίκα σοφή χωρίς να έχει πάει σε πολλά σχολεία. Συγκινούμαι και που μιλάω για εκείνη. Είναι μια γυναίκα που δεν έχει κάνει κακό σε κανέναν από βαθιά καλοσύνη… δεν μπορώ να μιλήσω τώρα… συγκινούμαι… Την κυρία Παρθένα τώρα την έχουμε στη ζωή μας σαν μπιμπελό»
ΠΑΡΘΕΝΑ
Πίστη… στον εαυτό μας
Αγάπη… το Α και το Ω για όλο τον κόσμο
Ρεπό…. πιτζάμα και ταινία
Θυσία… απαραίτητη
Ένοχη απόλαυση… σοκολάτα
Νοσταλγία… Κεχρόκαμπος Καβάλας, τα καλοκαιρία μου και τα νιάτα μου
Απιστία… Εύχομαι να μη μου συμβεί ποτέ
Την Παρθένα Χοροζίδου απολαμβάνουμε στην παράσταση «Κάποτε στο Βόσπορο» στο θέατρο Βεάκη, στη σειρά του Alpha «Άσε μας ρε μαμά» ενώ θα τη δούμε και στο θέατρο Αλίκη στην παιδική παράσταση «Μαδαγασκάρη».