Ευδοκία Ρουμελιώτη: «Η εικόνα μου με τρομάζει και δεν μου αρέσει που μεγαλώνω»

Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για το κίνημα #metoo για το πώς μπορεί να «νικηθεί» αυτή η «ανθρωποφαγία» και για το αν είναι μία γυναίκα που φοβάται τον χρόνο ή συμφιλιώνεται με αυτόν.

Ανήκετε κι εσείς στα πρόσωπα που βγήκαν και μίλησαν για κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο σας, δημιουργώντας το κίνημα #metoo. Μετά από όλα αυτά, βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ;

Αυτό που συνέβη και για το οποίο μίλησα εγώ, είχα μιλήσει 10 χρόνια πριν, την στιγμή που έγινε. Έφυγα από την παράσταση και δεν ξαναγύρισα για να συνεχίσω. Μίλησα τότε, απλά τότε δεν εισακούστηκα, ούτε έγινε πρώτο θέμα, γιατί τότε η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Ακούσαμε πολλούς να λένε «γιατί τώρα;». Γιατί το κάθε πράγμα που σχετίζεται με την ψυχή μας θέλει τον χρόνο του και ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του πότε θα το εξωτερικεύσει. Τώρα ήταν η σωστή στιγμή για όλους που μπόρεσαν και μίλησαν και καλώς μίλησαν. Έχω την αίσθηση ότι οι συνθήκες τώρα θα είναι διαφορετικές. Ένας άνθρωπος που μπορεί να έχει πλέον κακοποιητική συμπεριφορά ή κάποιον απότομο τρόπο προς συνάδελφό του, θα το σκεφτεί, μία και δύο και τρεις φορές περισσότερο πριν το κάνει. Αυτό που δεν μου άρεσε στην όλη ιστορία και θεωρώ ότι χάθηκε και ο αρχικός στόχος των όσων ειπώθηκαν, ήταν αυτή η «ανθρωποφαγία» που υπήρξε. Μπήκαν μέσα μικροπολιτικές και δεν υπήρχε λόγος.

Στην Ελλάδα έχουμε γενικά μία τάση «ανθρωποφαγίας», όπως έγινε και στην περίπτωση του συναδέλφου σας, Άρη Σερβετάλη. Ποια η άποψή σας πάνω στο θέμα της αποχώρησης του από την παράσταση;

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πολεμάς έναν άνθρωπο που ήδη βρίσκεται στον πόλεμο και ζει δύσκολα. Δεν χρειαζόταν ας πούμε στην περίπτωση του Άρη, συνάδελφοι να του δώσουν μία και να πέσει παρακάτω. Κατανοώ ότι ο ίδιος πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύω εγώ. Ζούμε σε μία χώρα όμως που ελπίζω να υπάρχει δημοκρατία και δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει σε κάποιον να κάνει κάτι. Το δύσκολο κομμάτι ήταν ότι θα βρίσκονταν κάποια άτομα χωρίς δουλειά, αν και στην πορεία μάθαμε ότι ο Άρης Σερβετάλης είχε ενημερώσει την παραγωγή. Το δίκιο είναι κάπου στην μέση θεωρώ.

Πώς μπορεί να «νικηθεί» αυτή η «ανθρωποφαγία»;

Οφείλουμε να γίνουμε πιο πολιτισμένοι και να αποκτήσουμε παιδεία.

Τα μεγαλύτερά σας θέλω, συμβαδίζουν με την πραγματικότητα;

Όχι δεν θα το έλεγα. Θα ήθελα να ζούσα σε ένα χωριό με τον άνδρα μου, έχοντας πολλά παιδιά. Να μην αναγκάζομαι να κάνω εξαντλητικές δίαιτες για να κρατάω το σώμα μου σε φόρμα λόγω της δουλειάς. Η Ευδοκία, είναι από τη μία αυτό που ζω τώρα και μου αρέσει, αλλά είμαι και πιο κλειστή, που θα μου άρεσε να ζω στη φύση μακριά από απαιτήσεις και άγχη.

Είστε μία γυναίκα που φοβάται τον χρόνο ή συμφιλιώνεστε με αυτόν;

Και τα δύο. Στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου- με έχει επηρεάσει και η παράσταση που παίζω σε αυτό- σκέφτομαι πολύ περισσότερο τον θάνατο. Δεν έχω εξοικειωθεί καθόλου με την ιδέα του θανάτου, τον θεωρώ τρομερή αδικία. Θα ήθελα μεγαλώνοντας να φτιάξω ένα κουτάκι στην ψυχή μου και να συμφιλιωθώ με αυτό. Από την άλλη, η εικόνα μου με τρομάζει και δεν μου αρέσει που μεγαλώνω αλλά από την άλλη, μου αρέσουν οι ρυτίδες μου. Νιώθω ότι έχω ζήσει πράγματα κι αυτά αποτυπώνονται πάνω μου. Η ψυχή μου έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνω μπότοξ. Δεν θα φοβηθώ κάποιες μικροεπεμβάσεις, αλλά δεν θα έκανα λίφτινγκ για να γίνω μία άλλη. Όταν μεγαλώνουμε δεν χαλάει μόνο το δέρμα μας, αλλάζει και η έκφραση των ματιών μας, που είναι τελικά η ψυχή μας και οι εμπειρίες μας κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με καμία πλαστική. Μου αρέσει που έχουν αποτυπωθεί τα χρόνια και οι εμπειρίες πάνω μου.

Πηγή:Εγώ

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS

Διαβάστε επίσης:

Ευδοκία Ρουμελιώτη: Είναι περήφανη μανούλα! Η φωτό που «έριξε» το Instagram

Ευδοκία Ρουμελιώτη: Στόλισε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, αγκαλιά με την οικογένειά της! (photos)

Ρουμελιώτη: Ο πόνος για την υιοθεσία που δεν έγινε και η θλίψη για τη μητέρα της που έχασε ξαφνικά!