Η Νεφέλη Κουλούρη στο gossip-tv: Το θέατρο, η συμμετοχή στις Άγριες Μέλισσες, ο έρωτας και το metoo
Η Νεφέλη Κουλούρη μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv για το θέατρο, για τον έρωτα αλλά και για το κίνημα #metoo.
Η Νεφέλη Κουλούρη είναι ηθοποιός και μουσικός και σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Το πρώτο της τηλεοπτικό ντεμπούτο έγινε μέσα από την σειρά του ΑΝΤ1, «Πέτα τη φριτέζα», ενώ λίγο αργότερα συμμετείχε και στην επιτυχημένη σειρά, «Άγριες Μέλισσες».
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι σε ηλικία 10 χρονών είχε εκδώσει μία ποιητική συλλογή, με τίτλο «Νεφελώματα». Η ηθοποιός είναι μία γυναίκα δυναμική και γλυκιά. Ο αυθορμητισμός της είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή και αγαπητή τόσο στους συνεργάτες της, όσο και στο ευρύ κοινό.
Η Νεφέλη Κουλούρη μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv για το θέατρο, για την παράσταση «Κάποτε στο Βόσπορο» που πρωταγωνιστεί, για τον έρωτα αλλά και για το κίνημα #metoo.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε ναι σε αυτή την παράσταση;
Ήταν μία ωραία συγκυρία, ότι ξαναμπαίνουμε στα θέατρα, οπότε μετά την καραντίνα και την απουσία σχεδόν δύο ετών, για μένα αυτό ήταν το πρώτο έναυσμα. Πέραν αυτού δεν μπορούσα να πω όχι στην Σοφία Σπυράτου, την υπέροχη σκηνοθέτιδα μας, σε όλο αυτό το επιτελείο που απαρτίζει την παράσταση, ηθοποιούς, τεχνικούς και σίγουρα στους αδερφούς Τάγαρη που αγκάλιασαν την παραγωγή, οπότε όλα αυτά ήταν τα εχέγγυα για μένα ώστε να πω το ναι.
Στο ρόλο σου στην παράσταση ως Αφροδίτη, είδαμε να έχεις έναν μεγάλο έρωτα, όμως η μητέρα σου δεν ήθελε τον σύντροφό σου, πώς νιώθει μια κοπέλα σε ένα τέτοιο γεγονός.
Είναι κάτι που δεν το έχω νιώσει στην προσωπική μου ζωή. Ωστόσο έχει να κάνει με μία άλλη εποχή, το 1955. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, παρόλα αυτά οι γονείς πρέπει να είναι αρωγοί στα παιδιά τους και να μην βάζουν εμπόδια. Πάντα βέβαια είναι σημαντικό να υπάρχει το νοιάξιμο, αλλά σημαντικό είναι και να μην γίνονται παρεμβατικοί, να είναι εκεί όταν το παιδί τους, τούς χρειαστεί, να το προστατέψουν. Η άνευ λόγου άνευ και αιτίας παρέμβαση, δεν οδηγεί πουθενά. Η Αφροδίτη όμως στο έργο ζει μια περίεργη συνθήκη. Είναι και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση, η μητέρα της έχει το άγχος ότι αυτό το παιδί που είναι ερωτευμένη η κόρης της είναι ένας επαναστάτης της εποχής οπότε αν φυλακιστεί ο ίδιος, ξέρει ότι η κόρη της θα γίνει δυστυχισμένη ή μπορεί να κινδυνέψει και η ίδια, οπότε προτεραιότητα της μάνας είναι να προστατέψει το παιδί της.
Έχεις κοινά στοιχεία με την Αφροδίτη;
Η Αφροδίτη είναι ένα παθιασμένο άτομο, είναι δασκάλα, εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω δασκάλα (γέλια). Είναι μια πολύ ερωτευμένη κοπέλα που θα έκανε τα πάντα για την αγάπη της. Αυτό είναι ένα στοιχείο δικό μου με την έννοια ότι η αγάπη και ο έρωτας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.
Το «μικρόβιο» της ηθοποιίας πώς μπήκε στη ζωή σου;
Ασχολούμουν με τις τέχνες γενικότερα. Σαν παιδί είχα μία έφεση σε αυτό, είτε ήταν χορός, μουσική, ζωγραφική οπότε το θέατρο ήρθε κάπως μοιραία στη ζωή μου. Είναι η τέχνη που συνδυάζει και εμπεριέχει ένα πολύ μεγάλο αριθμό τεχνών και νομίζω ότι για αυτό το λόγο τη διάλεξα. Με πλήρη άγνοια κινδύνου ωστόσο καθώς το αποφάσισα σε μικρή ηλικία. Ακολούθησα αυτήν την πορεία από πολύ μικρή. Στη σχολή μπήκα στα 17,5 αλλά έκανα την καλύτερη επιλογή.
Τι είπαν οι γονείς σου όταν τους το ανακοίνωσες;
Με στήριξαν πάρα πολύ εξαρχής. Μπήκα στη σχολή το 2007 και βγήκα το 2010, η κρίση είχε αρχίσει να φαίνεται ήδη, οπότε δεν υπήρχε αυτή η ψευδαίσθηση για κάποιους γονείς ότι " το παιδί μου θα γίνει ηθοποιός άρα διάσημος άρα θα βγάλει χρήματα". Αυτό είναι όλο λάθος, δεν συμβαίνει συχνά. Από την άλλη όμως, ξέρω ότι και να γινόμουν δικηγόρος ή κάτι άλλο, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της ανεργίας οπότε οι γονείς μου είπαν, ας κάνει το παιδί ό,τι θέλει και αγαπάει η ψυχή του.
Η ποιητική συλλογή στα δέκα σου χρόνια πώς προέκυψε;
Ήταν ένας φίλος της οικογένειας μου. Είχε εκδοτικό οίκο τότε και έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο. Δεν έχω ξαναβγάλει από τότε. Γράφω βέβαια αλλά δεν είναι στις προτεραιότητες μου. Στο μέλλον ωστόσο τίποτε δεν αποκλείεται.
Πώς ένιωσες όταν άκουσες το χειροκρότημα μετά από τόσο καιρό;
Το θυμάμαι, ήταν η πρώτη μας παράσταση στο θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη, το θέατρο ήταν κατάμεστο, και η συγκίνηση του κόσμου ήταν τεράστια. Νομίζω ότι συγκινηθήκαμε όλοι παρά πολύ. Είχαμε το τρομερό άγχος της πρεμιέρας, όπως οφείλει να έχει κάθε ηθοποιός που σέβεται τον εαυτό του αλλά πέραν αυτού ήταν μαγικό, «έπεσε» το θέατρο.
Αγχώθηκες;
Όχι μόνο χαρά ένιωσα. Στην αρχή εννοείται ότι αγχώθηκα, να πάει καλά η παράσταση, αλλά μετά στο χειροκρότημα μόνο χαρά υπάρχει.
Τι είναι αυτό που σε συναρπάζει ως ηθοποιός και ως θεατής;
Ως ηθοποιός είναι ότι μπαίνω σε καινούργιους ρόλους, υποδύομαι ανθρώπους και ζωές τις οποίες και 500 χρόνια να ήμουν πάνω στη γη δεν θα μπορούσα να ζήσω. Μετά είναι οι συνεργασίες, είναι οι συντελεστές γιατί είναι ομαδικό το «άθλημα» μας, οπότε, είναι η επαφή με νέους ανθρώπους κάθε χρόνο. Είναι μια δουλειά που ανανεώνει και αναζωογονεί.
Ως θεατής έχω ένα καλό. Όταν πηγαίνω σε παραστάσεις και βλέπω συναδέλφους, δεν πηγαίνω με το μικρόβιο του ηθοποιού, πηγαίνω με το μικρόβιο του θεατή, είμαι σαν ένα μικρό παιδί που θέλει να ανακαλύψει το θέατρο από την αρχή. Δεν θα πάω δηλαδή με κριτική ματιά, σαφώς έχω πιο έμπειρο μάτι γιατί γνωρίζω την δουλειά αλλά από εκεί και πέρα αυτό δεν θα σταθεί ως ανασταλτικός παράγοντας για να μην με ταξιδέψει μία παράσταση.
Θα ανεχόσουν να μείνεις σε μία σχέση που είναι μονόπλευρη;
Σε μια σχέση, πάντα, όταν ο ένας μένει πίσω, ο άλλος οφείλει να τραβήξει τον προηγούμενο και αντιστρόφως ανάλογα. Αν κάτι είναι μονόπλευρο εξαρχής και παραμείνει έτσι, όχι πια. Έχω υπάρξει σε τέτοια σχέση μικρή και είναι μόνο ταλαιπωρία.
Σε γνωρίσαμε μέσα από την σειρά, «Πέτα την φριτέζα». Πώς ήταν αυτή η πρώτη επαφή με την τηλεόραση.
Ήταν πολύ μεγάλο το άγχος αλλά είχα την τύχη να έχω στην οντισιόν μου τον κύριο Γιάννη Μπέζο με τον οποίο δημιουργήθηκε μία πολύ ωραία χημεία. Βγαίνοντας από την οντισιόν είπα μέσα μου "λες να έχω πάρει τον ρόλο;". Πίστευα ότι δεν θα με πάρουν γιατί οι πιθανότητες είναι μικρές, αλλά ένιωθα πως τα είχα πάει καλά. Πέραν αυτού η τηλεόραση ως πρώτο βήμα είχε να κάνει με το πόσο γρήγορα έπρεπε να αποστηθίσω το κείμενο, να είμαι εντάξει στα γυρίσματα, άγνωστο στοιχείο η κάμερα, πώς πρέπει να στηθώ, πώς πρέπει να είναι οι εντάσεις της φωνής, είναι τελείως διαφορετική σπουδή από το θέατρο. Οπότε όταν πια ένιωσα σίγουρη… ήρθαν οι «Άγριες Μέλισσες» που ήταν καθημερινό.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Γιάννη Μπέζο και τον Φάνη Μουρατίδη;
Ήταν εξαιρετική. Έτσι κι αλλιώς είναι δύο αγαπημένοι μου ηθοποιοί, ωστόσο και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς ήταν όλα υπέροχα.
Σε βοήθησαν καθόλου;
Πάρα πολύ με βοήθησαν και ήταν δοτικοί τρομερά με όλους τους νέους ηθοποιούς που ξεκινήσαμε τότε την πορεία μας μέσα στην σειρά. Να συμβουλέψουν και να δώσουν ακόμη και παραπάνω κείμενο σε μια σκηνή για να υπάρξει ισορροπία. Νομίζω ότι ήταν μία μεγάλη αγκαλιά, εγώ έτσι το πήρα στον ένα χρόνο που συνεργάστηκα μαζί τους στη σειρά.
Πώς ένιωσες εκείνη την στιγμή; Γιατί είναι μια πολύ επιτυχημένη σειρά
Εγώ την σειρά έκατσα και την είδα στην πρώτη καραντίνα γιατί είχα θέατρο και δεν έβλεπα τηλεόραση. Άκουγα βεβαία ότι γίνεται χαμός για αυτή την σειρά, άλλο όμως αυτό που βλέπει ο θεατής και άλλο αυτό που βιώνουμε από μέσα. Είναι μια δουλειά από το Α μέχρι το Ω προσεγμένη, όλοι οι συντελεστές δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Μιλάμε για εξουθενωτικά γυρίσματα, πολύ απαιτητικό πρόγραμμα, είναι δύο συνεργεία που τρέχουν για να γυριστεί μία σειρά εποχής, η οποία προβάλλεται τέσσερις φορές την εβδομάδα. Μπορώ λοιπόν να μιλήσω και εκ των έσω πλέον. Μόνο χαρά και υπερηφάνεια νιώθω που είμαι μέρος αυτής της δουλειάς.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Γιάννη Κουκουράκη, τον τηλεοπτικό σου σύντροφο στις «Άγριες Μέλισσες».
Είναι ένας γλύκας. Είναι πολύ δοτικό παιδί και έχει πάρα πολύ χιούμορ. Έχει μια θέση στην καρδιά μου.
Πώς ένιωσες την στιγμή που έπρεπε να γυρίσεις την σκηνή με την απόπειρα αυτοκτονίας;
Ένιωσα το απόλυτο κενό. Νομίζω πώς ένας άνθρωπος όταν φτάνει σε αυτό το σημείο δεν νιώθει ούτε πόνο, ούτε χαρά, δεν νιώθει τίποτα. Νομίζω ότι εκεί είναι το επικίνδυνο, να πεις "ωραία αφού δεν νιώθω τίποτα, μπορώ να αφαιρέσω και την ζωή μου".
Θα μπορούσαμε να το πούμε απελπισία;
Νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από απελπισία. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι δεν νιώθεις πια τίποτα και έτσι αποφασίζεις να αφαιρέσεις την ζωή σου. Βέβαια η Δόμνα, επειδή επέλεξε να κάνει απόπειρα στους στάβλους του πρώην αρραβωνιαστικού της, του Κωνσταντή, θεωρώ ίσως ότι είχε την ελπίδα, ότι θα την βρουν.
Η Δόμνα επέστρεψε για την δίκη, όμως ο Δούκας αθωώθηκε και εκείνη επέλεξε να φύγει. Θα ξαναγυρίσει κάποια στιγμή;
Δεν το γνωρίζω αυτό. Θεωρώ οι σεναριογράφοι ξέρουν καλύτερα και πάνε με τα επεισόδια. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και ένα σενάριο το οποίο προϋπάρχει. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που δουλεύεται συνέχεια, οπότε αν τους προκύψει η ανάγκη, η Δόμνα να ξαναεμφανιστεί, νομίζω ναι.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Ο θάνατος. Επειδή έχω περάσει κρίση πανικού σκεπτόμενη κάτι τέτοιο, μαθαίνεις να το δουλεύεις, ζεις με αυτό. Η ειδοποιός διαφορά των ανθρώπων από τα ζώα έγκειται στο ότι γνωρίζουμε από την στιγμή που γεννιόμαστε το μοιραίο τέλος, οπότε πρέπει να το συνηθίσουμε και να συμβιβαστούμε με αυτό. Να προσέχουμε τον εαυτό μας ώστε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη η ποιότητα ζωής μας.
Πιστεύεις ότι αμαυρώθηκε το θέατρο;
Δεν θεωρώ ότι αμαυρώθηκε το θέατρο, έπρεπε όλα αυτά που έγιναν να βγουν στο φως. Όπου υπάρχει το φως, υπάρχει και το σκοτάδι αλλά δεν υπερισχύει. Το σκοτάδι στη δουλειά μας υπάρχει με την ανασφάλεια και την ανεργία, όλο το άλλο δεν είναι αποδεκτό. Δεν μπορώ να φανταστώ ως γυναίκα το παιδί μου να εκφράσει την επιθυμία να γίνει ηθοποιός κι εγώ να του αρνηθώ ή να φοβηθώ. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε, αυτή η γενιά, με αρωγούς την παλαιότερη και με τις επόμενες από εμάς, να φτιάξουμε ένα θέατρο όπως του αξίζει να είναι. Τώρα ήρθε η στιγμή και καλά έκανε και ήρθε γιατί πρέπει να ξεβρομίσει ο τόπος και είμαστε σε καλό δρόμο.
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο ενός γάμου και την δημιουργία μίας οικογένειας;
Πολύ μελλοντικά, δεν είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου τώρα να κάνω αλλά ναι. Ιδανικά θα ήθελα να κάνω ένα παιδί και να υιοθετήσω ένα άλλο. Βέβαια περνάνε και τα χρόνια και δεν ξέρεις τι θα γίνει, ωστόσο δεν είμαι από τις γυναίκες που έχουν σημαία ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν ένα παιδί. Αν προκύψει κάποια στιγμή θα ήταν ωραίο.
Η υιοθεσία πώς προέκυψε;
Από την αγάπη που έχω στα παιδιά. Και ότι σαν γυναίκα, χωρίς να κρίνω φυσικά καμία άλλη, αν δεν μπορούσα να κάνω παιδί από το να μπω στην διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποιήσης θα προτιμούσα την υιοθεσία. Είναι πάρα πολλά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ιδρύματα και περιμένουν μια αγκαλιά.
Η ζωή σου στην καραντίνα, πώς ήταν;
Στη πρώτη πήγε καλά, έκανα γυμναστική, μαγείρευα ασταμάτητα, έφτιαξα όλο το σπίτι, καθάριζα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στη δεύτερη αν δεν ήταν οι «Άγριες Μέλισσες» δεν θα περνούσα καλά. Δεύτερη απαγόρευση; Αρχικά δεν τα πάω καλά με τις απαγορεύσεις, δεν μπορώ τρελαίνομαι. Εγώ που όντως το τήρησα, εννοώντας πως στην πρώτη καραντίνα δεν βγήκα από το σπίτι μου αλλά από εκεί και πέρα η δεύτερη ήταν πολύ ζόρικη. Εξαρχής δημιούργησαν στον κόσμο την ψευδαίσθηση περί εγκλεισμού και σωτηρίας και έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε. Και δικαιούμαι να το λέω, γιατί έχω εμβολιαστεί κιόλας. Ήταν επιλογή μου να το κάνω. Και το έκανα για τους γιατρούς μας, γιατί νοιάζομαι για αυτούς τους ανθρώπους που δεν πάνε σπίτι τους για εμάς, για να σώσουν τις δικές μας ζωές, παρά τις αντιξοότητες.
Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου σε 10 χρόνια;
Να έχω κάνει πάρα πολλά ταξίδια, να είμαι υγιής και να είμαι πολύ ευτυχισμένη ότι κι αν σημαίνει αυτό. Να νιώθω πλήρης και όταν γυρίζω πίσω να μην βλέπω κενά.
Τι σε κάνει να νιώθεις πλήρης;
Η δημιουργικότητα σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί να είναι μία ωραία συζήτηση, μπορεί να είναι ένα φαγητό που θα καταπιαστώ να φτιάξω, ένα ωραίο βιβλίο που θα διαβάσω, μία ωραία ταινία που θα δω, το οτιδήποτε σου δίνει ζωή. Το να μοιράζεσαι.
Ποιο φαγητό είναι η σπεσιαλιτέ σου;
Είμαι καλή μαγείρισσα, έχω πολλά αλλά φτιάχνω πολύ καλή παστιτσάδα που είναι ένα κερκυραϊκό φαγητό και από εκεί και πέρα κάνω ωραίο μπριάμ, μου αρέσουν τα λαδερά.
Κάποια τηλεοπτική πρόταση έχεις;
Θα δείξει. Θέλω ιδανικά ένα μεγαλύτερο βήμα σε μια εξίσου τόσο προσεγμένη σειρά. Προς το παρόν εν αναμονή των εξελίξεων στις «Άγριες Μέλισσες» .
Διαβάστε επίσης:
Νεφέλη Κουλούρη: «Επιλέγω να μην μιλάω για την προσωπική μου ζωή»
Βαρύ πένθος για τον Πέτρο Ίμβριο! Έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του! «Ραγίζει καρδιές» το «αντίο» του!
Η Μέγκι Ντρίο μιλάει στο gossip-tv για τις τελευταίες στιγμές της μητέρας της και «λυγίζει»!
