Μιχάλης Αλικάκος: «Η μητέρα μου έχει άνοια, είναι σοκαριστικό»

Τον απολαμβάνουμε στην επιτυχημένη σειρά του Alpha «Σασμός». Το ταλέντο, η ευγένεια και η γοητεία του, παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Ο Μιχάλης Αλικάκος μίλησε για τα επαγγελματικά του, για το πρόβλημα υγείας της μητέρας του, αλλά και για την μόλις δύο μηνών κορούλα του.

«Σασμός» στον Alpha, μια σειρά που σκίζει. Πώς το βιώνετε εσείς όλο αυτό;

Είναι μια ευχάριστη κατάσταση για κάθε επαγγελματία ηθοποιό να είναι σε ένα καράβι που έχει τέτοια μεγάλη αποδοχή από το τηλεοπτικό κοινό. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα κάτι τέτοιο. Το βιώνω με πολύ μεγάλη χαρά. Πρόκειται για μια εξαιρετική συνεργασία, μια πολύ καλή σκηνοθετική ομάδα και εξαιρετικούς συναδέλφους. Είναι μια πραγματικά όμορφη στιγμή για εμένα.

-Το θέατρο είναι ένας από τους χώρους που πλήγηκε πολύ από την πανδημία. Εσείς πώς το περάσατε όλο αυτό;

Το πέρασα με ψυχραιμία και με μία σχετική ηρεμία, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει για όλους τους συναδέλφους, γιατί ο καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες. Εγώ είχα την ευλογία να έχω δικό μου σπίτι. Ταυτόχρονα περιορίστηκα στα βασικά όλο αυτό το διάστημα, αλλά έζησα αξιοπρεπώς. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που η ανεργία τους δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα και το κατανοώ. Είχα αυτό το πλεονέκτημα και την συμβολή της συζύγου μου η οποία εργαζόταν κανονικά, οπότε ήμασταν καλυμμένοι.

-Η μητέρα σας περνάει ένα σοβαρό θέμα υγείας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην σας αναγνωρίζει. Πώς το διαχειρίζεστε όλο αυτό;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι πιο σκληρό κι από τον θάνατο, γιατί έχεις τον νοητικό θάνατο του ανθρώπου που αγαπάς, της μάνας που σε γέννησε, ενώ έχεις τη σάρκα της ζωντανή μπροστά σου. Είναι σοκαριστικό.

-Έγινε σταδιακά;

Ναι, αυτό γίνεται σταδιακά. Έτσι είναι η άνοια. Τα πρώτα συμπτώματα ξεκίνησαν το 2013, χωρίς όμως να το καταλαβαίνει ούτε η ίδια, ούτε οι γύρω της. Ξεκινάει πάτα με το ξέχασα κάτι, πράγμα που συμβαίνει σε όλους μας. Μετά αυτό πυκνώνει σε συχνότητα και εκεί καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε εκείνο το σημείο πας σε νευρολόγο, πράγμα καθόλου εύκολο, καθώς αυτός που το παθαίνει δεν το αποδέχεται κιόλας, καθώς μπαίνει μπροστά ο εγωισμός και σου λέει δεν έχω τίποτα, είμαι μια χαρά. Οπότε θέλει πολύ καλό χειρισμό στο πώς θα πας αυτόν τον άνθρωπο στον γιατρό, γιατί αντιδρά και δεν θέλει να αποδεχθεί αυτό που του συμβαίνει.

-Εσείς πώς το χειρίζεστε; Της μιλάτε κανονικά;

Τη μητέρα μου μέχρι πρόσφατα την είχαμε στο σπίτι με φροντίδα, μαζί με τον πατέρα μου, τον οποίο έχασα στις 7 Οκτωβρίου. Από τη στιγμή που εκείνος πέθανε, ήταν πρακτικά δύσκολο να αφήσω δύο γυναίκες μόνες σε μια μονοκατοικία, πόσο μάλλον εφόσον η άνοια της μάνας μου είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που έχρηζε εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας, οπότε την πήγα σε έναν οίκο ευγηρίας με ειδικούς νευρολόγους, οι οποίοι την παρακολουθούν σε καθημερινή βάση. Συναισθηματικά δεν είναι το καλύτερο να το κάνεις αυτό για τον γονιό σου, αλλά επιστημονικά και πρακτικά είναι το πιο σωστό και το πιο ασφαλές. Δεν πρέπει τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τέτοιες άσχημες καταστάσεις να αισθάνονται τύψεις και ενοχές.

-Το φευγιό του μπαμπά το κατάλαβε;

Όχι… Μας ρώτησε «Πού είναι ο πατέρας σας;» και της είπαμε ότι πήγε να κάνει στο χωριό κάτι δουλειές. Συνέχισε να ρωτάει για κάποιες μέρες, αλλά μετά δεν ξανά ρώτησε.

Πηγή: Λοιπόν

Διαβάστε επίσης:

Σκοτεινή Θάλασσα: Πρεμιέρα στις 3 Ιανουαρίου - Η σειρά που θα μας καθηλώσει

Κομάντα και Δράκοι: Αυτό είναι το συναρπαστικό φινάλε της σειράς!

Survivor: Η δήλωση-καρφί του James Καφετζή για τη συμμετοχή του Γιωρίκα Πηλίδη