Φωτεινή Μπαξεβάνη: «Με ενοχλεί ο κακός χαρακτήρας και η ανοησία των ανθρώπων»
H «Κυρά της Ρω» ξαναζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου «Arroyo», στον Κεραμεικό, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη, που χαρίζει στο κοινό μια σπάνια θεατρική εμπειρία, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σταύρου Λίτινα.
Η παράσταση βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Γιάννη Σκαραγκά και είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της Ελληνίδας που γεννήθηκε στο Καστελόριζο το 1890 και επί σειράν ετών ύψωνε κάθε μέρα την ελληνική σημαία στη νησίδα Ρω, όπου έζησε μόνη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τα βαθιά γεράματά της. Η «Κυρά της Ρω» είναι μια παράσταση που τιμά όλα όσα αντιπροσωπεύει η κοινή μας ανθρωπιά. Και ποια είναι αυτά; «Η πίστη μας ότι στα δύσκολα μπορούμε να αναδείξουμε το ευγενέστερο κομμάτι του χαρακτήρα μας και όχι το σκοτάδι.
Η επένδυση στον ίδιο τον άνθρωπο και η ελπίδα ότι ο κόσμος αλλάζει από τους ασήμαντους. Από την παράσταση, αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι το συγκλονιστικό κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά, ο οποίος κατόρθωσε να αναδείξει τον πλούτο και τη συνθετότητα μιας τέτοιας γυναίκας, αλλά και ενός ολόκληρου λαού, με τον πιο ποιητικό τρόπο», αναφέρει σήμερα η ταλαντούχα ηθοποιός.
Αυτό που καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή η Φωτεινή Μπαξεβάνη είναι η κάθε πτυχή του βίου της Δέσποινας Αχλαδιώτη: τη χαρά, τον έρωτα, την αγωνία, τον πόνο, την απογοήτευση, την πικρία, την προσπάθεια για κάτι καλύτερο.
«Για τον ρόλο αυτόν μελέτησα σχεδόν όσα στοιχεία και πηγές υπήρχαν. Επίσης, ταξίδεψα στο Καστελόριζο πολλές φορές και γνώρισα καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του. Η γυναίκα αυτή πίστευε στη ζωή και στον κόσμο των ανθρώπων. Στις αγάπες τους, στα έθιμά τους, στο υπέροχο θράσος τους να ελπίζουν στις πιο δυσβάσταχτες στιγμές τους. Ήθελε έναν μικροσκοπικό κόσμο δικό της, έναν κόσμο με τις αρχές της και τα δικά της νοήματα. Από την πρώτη πρόταση μέχρι το φινάλε, το έργο είναι ένας μεθυστικός ύμνος στη ζωή και την αγάπη», λέει.
Η ίδια αισθάνεται πως στην εποχή του κορονοϊού όλα αλλάζουν στον χώρο του θεάτρου. «Τα πάντα αλλάζουν, δυστυχώς, και νομίζω ότι θα χρειαστούμε χρόνο για να αποκατασταθεί η σχέση του κοινού με τη θεατρική αίθουσα».
Από την άλλη, αν και θεωρεί πως όλοι οι επαγγελματικοί χώροι έχουν περάσει δύσκολα, αποκαλύπτει τι την ενοχλεί περισσότερο στη δουλειά της. «Οι κακοτοπιές βασανίζουν όλους τους επαγγελματικούς χώρους και όχι μόνο των ηθοποιών. Προϋποθέτουν χαρακτήρα και όρια, κάποιες φορές σε βάρος της φιλοδοξίας σου, για να προστατέψεις τον εαυτό σου. Εμένα προσωπικά με ενοχλεί ο κακός χαρακτήρας και η ανοησία των ανθρώπων που έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι το επίκεντρο του κόσμου. Αλλά αυτό που με ανακουφίζει στη χώρα όπου ζούμε είναι ο τρόπος που αγαπάμε και νοιαζόμαστε, αν όχι για όλους τους άλλους, τουλάχιστον για τους ανθρώπους μας».
Πηγή: Secret
