Δημήτρης Παπαδάτος: Η απώλεια του πατέρα του και ο ρόλος του Μενέλαου στο Άσε μας ρε μαμά
Ο Δημήτρης Παπαδάτος φέτος υποδύεται στη νέα σειρά του Alpha «Άσε μας ρε μαμά» τον Μενέλαο. Ο ηθοποιός μιλώντας στο Hello αποκαλύπτει τη μεγαλύτερη δυσκολία που έχει βιώσει ενώ αναλύει τον ρόλο του στη σειρά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις αντιμετωπίσει και ποιες οι καλύτερες στιγμές που έχεις ζήσει;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχω βιώσει είναι η απώλεια του πατέρα μου. Ήμουν 28 ετών όταν έφυγε και ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Έχω μητέρα, δυο μεγαλύτερες αδελφές και τέσσερα ανίψια -είμαι εντελώς χαζοθείος!- και από αυτή την εμπειρία έμαθα ότι κάθε λεπτό που περνάμε με αγαπημένους μας ανθρώπους είναι πολύτιμο, κάθε στιγμή είναι μοναδική και πρέπει να την αποθηκεύουμε στην καρδιά μας. Συνειδητοποίησα επίσης ότι το σημαντικότερο m η ζωή μας είναι να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη. Στον αντίποδα, μου έχουν συμβεί πολύ όμορφα πράγματα, με σπουδαιότερο τους πολύ καλούς φίλους που έχω αποκτήσει.
Τι φιλοδοξίες έχεις, πού επενδύεις στη δουλειά σου;
Επενδύω στην επικοινωνία και στο μήνυμα. Όταν επιλέγω μια δουλειά και έχω ένα ρόλο απέναντί μου, μου αρέσει να κοπάζω πίσω από αυτόν και να βρίσκω το μήνυμα που θα δώσει η ιστορία στον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα από τη δουλειά μας, πέραν του ότι συστηνόμαστε. περνάμε το μήνυμα της αφύπνισης. Αυτό κάνει ο πολιτισμός μας, και κυρίως το θέατρο, από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Ο Μενέλαος που υποδύομαι τώρα μεταδίδει το μήνυμα να έχουμε πίστη στον εαυτό μας, όλα στη ζωή -από μια κωμική αλευρά- και ο θεατής μπορεί να πάρει τα στοιχεία που χρειάζεται. Έχω προσπαθήσει να συστήσω τον Μενέλαο ως μια προσωπικότητα με ισορροπίες στα συναισθηματικά της χαρακτηριστικά. Εδώ και πολλά χρόνια, είμαι σε μια ομάδα κουκλοθεάτρου. Δεν ήμουν στην αρχική σύστασή της, μπήκα λίγο αργότερα, αλλά μαγεύτηκα γιατί η κούκλα μού θύμισε πολύ τη μάσκα του αρχαίου θεάτρου. Όταν φοράς τη μάσκα του αρχαίου θεάτρου, είναι σαν να αφήνεσαι σε αυτήν και να της διοχετεύεις όλα σου τα συναισθήματα. Κάπως έτσι γίνεται όταν εφαρμόζεις την κούκλα στο χέρι σου - αφήνεις όλα σου τα συναισθήματα να βγουν στο χέρι που την κινεί.
Αυτό το είδος θεάτρου είναι πολύ δύσκολο αλλά και εξαιρετικά γοητευτικό, καθώς και αγαπημένο των παιδιών. Το κάνω με πολλή όρεξη και αγάπη και, σε κάθε παράσταση. κάθε φορά που φορώ μια κούκλα στο χέρι, γίνομαι μικρό παιδί. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, είμαστε στην εκπομπή της ΕΡΤ2 «Χίλια Χρώματα», όπου κάνουμε μια μικρή ενότητα, τα “Ποντίκια στη σοφίτα», με τρία ποντικάκια κι εγώ είμαι ο Κασέρης»
Πηγή Hello