Γιώργος Παπαγεωργίου: «Δεν μπορώ τα πράγματα στη δουλειά να γίνονται γρήγορα και έντονα»

Ο ηθοποιός σε συνέντευξη του ανέφερε αν στο παρελθόν «σνόμπαρε» την τηλεόραση, για τα χρήματα που έχει χάσει από τις τηλεοπτικές προτάσεις που απέρριψε, ενώ αποκάλυψε επικίνδυνες τρέλες που έχει κάνει.

Φέτος πρωταγωνιστείς στη Σκοτεινή θάλασσα του Mega. Ωστόσο, όπως έχεις παραδεχτεί, «σνόμπαρες» κάπως την τηλεόραση στο παρελθόν.

Δεν θα το έλεγα σνομπισμό. Είχα φόβο γιατί η τηλεόραση είναι ένα Μέσο με μεγάλη δυναμική και μεγάλη έκθεση. Και εγώ αισθανόμουν περισσότερη ασφάλεια να με κοιτούν 50 μάτια σε ένα υπόγειο στο θέατρο του Νέου Κόσμου παρά 500.000 μάτια σε μια τηλεοπτική σειρά. Αυτό μου δημιουργούσε μεγάλο άγχος.

Το άγχος μήπως πάει κάτι στραβά;

Και στο θέατρο μπορεί να πάει κάτι στραβά αλλά ένα λάθος στο θέατρο μπορεί να είναι και πολύ γοητευτικό, μια κοινή συνωμοσία μεταξύ θεατή και ηθοποιού. Και επειδή ακριβώς είναι ζωντανό έχει τη γοητεία της ατέλειας. Όπως και η ίδια η ζωή. Σε μια τηλεοπτική σειρά όμως βλέπεις το λάθος και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Τι να πεις; «Στοπ! Μπορώ να ξαναπαίξω τη σκηνή λίγο καλύτερα;».

Τα προηγούμενα χρόνια, που είχες επιλέξει να κάνεις σταθερά θέατρο, είχες προτάσεις για την τηλεόραση;

Ναι, και τις απέρριπτα γιατί ακριβώς ήθελα να αφιερώνω τον χρόνο μου στο θέατρο. Ήθελα -πώς να σ' το πω, τώρα;- να φάω τα σανίδια, κατάλαβες; Απλά κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσεις την Τέχνη σου κάπως πιο συνολικά. Και τώρα με τη Σκοτεινή θάλασσα είμαι ευτυχής γιατί είναι μια σχεδόν κινηματογραφική συνθήκη.

Φαντάζομαι πως μαζί με τις τηλεοπτικές προτάσεις απέρριψες και κάποια καλά χρήματα.

Ναι, έχω χάσει πολλά χρήματα από τα «όχι» που είπα στην τηλεόραση. Εντάξει, τι να κάνουμε; Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο είχε πει πως με αυτά τα «όχι» χτίζεις καριέρα. Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει το «αργά». Δεν μπορώ τα πράγματα στη δουλειά να γίνονται γρήγορα και έντονα. Το γρήγορο συνήθως συνοδεύεται από μια προχειρότητα και αν είσαι κάπως τελειομανής, αρχίζει και σε ενοχλεί. Λες «τι φάση; Εγώ δεν μπήκα εδώ πέρα για να κάνω πράγματα στο πόδι και να φύγω». Είναι σαν να βγω έξω για φαγητό. Θα προτιμήσω να πάρω ένα καλό κρασί και να το ευχαριστηθώ. Δεν θέλω απλά μια ρετσίνα για να μεθύσω.

Είναι και τα 40 μια κρίσιμη ηλικία για τον άντρα καθώς καλείται να πάρει σοβαρές επαγγελματικές αποφάσεις;

Ναι, ίσως είναι και ηλικιακό το θέμα. Δεν ξέρω...

Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη. Ότι τα αγόρια μένουν για πάντα αγόρια.

Καλά, αυτό πολλές φορές λειτουργεί ως άλλοθι για να μπορεί ένας άντρας μέχρι τα 50 να κάνει μ *λ#κίες. Δεν είμαι πολύ υπέρ αυτής της νοοτροπίας. Όταν, για παράδειγμα, είσαι σε μια ερωτική σχέση, δεν είναι κάπως εγωιστικό να λες «boys will be boys;» Είναι μια δικλίδα ασφαλείας για να μην αναλάβεις τις ευθύνες σου ως ενήλικα, ως ανθρώπου που μετά θα γίνει πατέρας και θα πρέπει να στηρίξει το σπίτι του στις δύσκολες στιγμές. Άρα όχι, δεν μπορείς να είσαι ένας έφηβος, μονίμως στην κοσμάρα του. Είναι άλλο το «δεν μαυρίζω την ψυχή μου και δεν εγκαταλείπω το χιούμορ μου» κι άλλο το «λειτουργώ εγωιστικά και κοιτάω την πάρτη μου γιατί πάντα θα βρίσκεται κάποιος να με συγχωρεί». Πρέπει να αλλάξει τελείως ο τρόπος που μεγαλώνουν τα αγόρια. Γιατί τα αγόρια πατροπαράδοτα μεγαλώνουν λίγο πιο κακομαθημένα.

Εσένα πώς σε μεγάλωσαν;

Εν πρώτοις, ήμουν ένα παιδί που ήθελαν πολύ να κάνουν οι γονείς μου, δηλαδή το περίμεναν πώς και πώς. Συγκέντρωσα πάρα πολλή αγάπη γύρω μου. Από τους δικούς μου, τη γιαγιά μου, τον παππού μου, ήταν απ' όλους ένα καλωσόρισμα. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι με κακόμαθαν. Ίσα ίσα που, επειδή ήμουν μοναχοπαίδι, πέρασα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου. Με θυμάμαι μόνο στο σπίτι να βλέπω συνέχεια βιντεοκασέτες. Μετά υπήρξαν διαστήματα που απέφευγα τη μοναχικότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Τώρα αρχίζω να την επιδιώκω ξανά. Μου αρέσει, για παράδειγμα, η ιδέα ενός μοναχικού ταξιδιού.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες ένα τέτοιο ταξίδι;

Πέρσι πήγα στην Αμοργό για ένα τετραήμερο καταμεσίς του χειμώνα. Και θα το έκανα ξανά. Είναι από τα λίγα πράγματα που κράτησα από τον στρατό. Ως φαντάρος βαρούσα κάτι τετράωρες σκοπιές -στον Πόρο, στον Σκαραμαγκά και στη Σαλαμίνα- σε εποχές προ smartphone και ήταν μια διαδικασία που μου έκανε πάρα πολύ καλό. Γιατί ξαφνικά έχεις τέσσερις ώρες όπου πρέπει να συνομιλήσεις με τον εαυτό σου, το φεγγάρι και τη θάλασσα απέναντι.

Και ποιο είναι το πιο ιδιαίτερο ταξίδι που έχεις κάνει;

Ένα road trip στο Μαρόκο. Ήταν ένα ταξίδι που έχω ακόμη μέσα μου. Είναι τρομερή η υπαρξιακή σου διαδρομή όταν βρίσκεσαι στους λόφους της ερήμου Σαχάρα και μια μέρα μετά περπατάς στις όχθες του Ατλαντικού ωκεανού σε μια παραθαλάσσια πόλη του Μαρόκο. Ευτυχώς, έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου. Γενικά, δεν έχω απωθημένα. Έχω κάνει και ωραίες και επικίνδυνες τρέλες.

Μια επικίνδυνη τρέλα που μπορείς να αποκαλύψεις;

Αυτό το ταξίδι στο Μαρόκο είχε πολλές επικίνδυνες στιγμές. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε κάτι στενά που ήταν πίσσα σκοτάδι, με κάτι τύπους να μας αγριοκοιτάζουν. Ή, ας πούμε, έχω πάει πιτσιρικάς σε πάρτι κατάληψης στο Λονδίνο, όπου-και εκεί ήταν έκρυθμα τα πράγματα. Γινόταν ένας χαμός.. Οχι σεξουαλικά, μη φανταστείς τέτοια πράγματα. Πάντως, -- νομίζω πως ό,τι ρίσκο πήρα -πάντα σε σχέση με ριψοσκινδυνευμένες καταστάσεις- κάπως μαγικά το πράγμα δεν ξέφευγε σε κάτι δυσάρεστο. Δεν μου γύρισε μπούμερανγκ δηλαδή αυτή η τρέλα.

Πηγή:ΟΚ

Διαβάστε επίσης:

Παπαγεωργίου-Μιχαλάκη: Ο παράφορος έρωτας και τα τρυφερά λόγια: «Με έκανε να πιστέψω στο για πάντα»

Γιώργος Παπαγεωργίου: Όλα όσα αποκάλυψε για τον ρόλο του στη Σκοτεινή Θάλασσα!

Παπαγεωργίου: Το απίστευτο περιστατικό στο ταξίδι του μέλιτος με την Δανάη: «Γύρισα με 5 κλήσεις»