Γιώργος Παπαγεωργίου: Αυτό είναι το αγαπημένο του μέρος για να πίνει καφέ στην Αθήνα

Επίσης, ο ηθοποιός σχολίασε τι του προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση και τις φορές που χανόταν στο δρόμο.

Όταν πρωτοήρθες στην Αθήνα, τι σου προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση;

Ήρθα στα 23 μου (σ.σ. για να σπουδάσει στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου). Είχα εδώ τον φίλο μου τον Κώστα και τον φίλο μου τον Λεωνίδα. Και κάποιους συγγενείς. Τη γιαγιά μου το Ελενάκι, τη συχωρεμένη τη θεία μου τη Μάγδα, τον μπαμπά μου. Ως παιδί η Αθήνα ήταν για μένα μια χαοτική πόλη, στην οποία ήμουν απλά επισκέπτης. Όταν ανέβηκα για να μείνω όμως ήταν ξαφνικά σαν ένας νέος ερωτάς. Ηταν όλα ανοιχτά, όλα πιθανά; όλα καινούρια. Έβρισκα γοητευτικά τα πάντα στην Αθήνα. Από μια βόλτα στην Πλάκα μέχρι έναν νυχτερινό περίπατο στη Λένορμαν.

Στην αρχή χανόσουν στους δρόμους;

Εννοείται! Είχα τεράστιο πρόβλημα προσανατολισμού. Εχω πετύχει και την εποχή που οι ταξιτζήδες έβγαζαν χάρτη σε βιβλιαράκι για να σε πάνε κάπου. Ήταν όμως ένα πολύ γοητευτικό χάος. Και παραμένει. Απλώς τώρα δεν έχω τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων. Αλλά μου αρέσει η Αθήνα. Την πονάω βασικά γιατί νομίζω ότι είναι μια πόλη που διαρκώς κακοποιείται. Και όταν έρχομαι σε επαφή με το αρχαίο στοιχείο της, δηλαδή ένα πρωινό άραγμα στην Πνύκα ή μια βόλτα ξημερώματα στην Αρχαία Αγορά, είναι σαν μια κάθαρση που προσφέρω στον εαυτό μου. Για να καταλάβεις, το αγαπημένο μου μέρος για να πιω καφέ στην Αθήνα είναι στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Μπορεί δηλαδή κάποιος να σε πετύχει ξημερώματα στην Αρχαία Αγορά;

Να δίνω δικαιώματα; Ναι, το έχω κάνει. Εχω γυρίσει από Θεσσαλονίκη με τρένο ξημερώματα και πριν πάω στο σπίτι έκανα μια βόλτα από την Αρχαία Αγορά. Οι άνθρωποι μόλις άνοιγαν τα μαγαζιά τους και σκούπιζαν, ήταν μαγικά. Νομίζω ότι θα είμαι για πάντα «downtown boy». Παρότι η εποχή δυσκολεύει για εμάς που αγαπάμε το Κέντρο -με την έννοια των ενοικίων και της ακρίβειας-, δεν μπορώ να με φανταστώ εύκολα να μένω σε προάστιο. Γιατί δεν έχω καμιά ρίζα εκεί, καμιά σύνδεση.

Έρχεσαι λοιπόν στην Αθήνα και αρχίζει για σένα μια νέα συναρπαστική ζωή;

Ναι, αρχίζω να ζω την εργένικη ζωή. Ήθελα πάρα πολύ να μείνω μόνος. Το πρώτο μου σπίτι ήταν ένα ημιυπόγειο στα Άνω Πετράλωνα. Ένας συμμαθητής από τη σχολή μου είχε πει: «Γιωργάρα, άκουσα ότι μετακόμισες, ψυγείο θα σου φέρω εγώ». Λέω «ΟΚ, θες να έρθω με το αμάξι να σε βοηθήσω στη μεταφοράς. «Όχι» μου λέει «θα σ' το φέρω στα χέρια». Και μου έφερε ένα ψυγειάκι που χωρούσε μόνο τέσσερις μπύρες μέσα το οποίο λειτουργούσε με μοτεράκι. Και στρίμωχνα μέσα και λίγο τυρί και σαλάμι. Στο πρώτο μου σπίτι επίσης ήθελα συνειδητά να μην έχω τηλεόραση. Είχα μόνο έναν υπολογιστή για να γράφω μουσική, ένα CD Player με ένα CD, το Μοοn Safari των Air, βιβλία και αλκοόλ. Και την έβγαζα έτσι. Αναπολώντας τώρα αυτές τις εικόνες, συνειδητοποιώ πόσο κρίμα είναι που πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής να βρίσκονται παρέες και ο καθένας να είναι στον κόσμο του, σκυμμένος πάνω από ένα smartphone. Είναι κρίμα γιατί ποτέ δεν είσαι στο τώρα.

Πηγή:ΟΚ

Διαβάστε επίσης:

Παπαγεωργίου-Μιχαλάκη: Ο παράφορος έρωτας και τα τρυφερά λόγια: «Με έκανε να πιστέψω στο για πάντα»

Γιώργος Παπαγεωργίου: Όλα όσα αποκάλυψε για τον ρόλο του στη Σκοτεινή Θάλασσα!

Παπαγεωργίου: Το απίστευτο περιστατικό στο ταξίδι του μέλιτος με την Δανάη: «Γύρισα με 5 κλήσεις»