Καραμπέτη: «Λυπάμαι που έχει φύγει η νιότη μου κι αυτό με φέρνει όλο και πιο κοντά στο θάνατο»

Η ίδια σε συνέντευξή της μίλησε για το για το αν ένιωσε ποτέ εγκλωβισμένη στην εικόνα της ωραίας γυναίκας και που την ωφέλησε και πού της κόστισε προσωπικά και επαγγελματικά η εξωτερική της εμφάνιση.

Νιώθατε ποτέ εγκλωβισμένη στην εικόνα της ωραίας γυναίκας ή της δραματικής ηθοποιού;

Όχι. Κατ’ αρχάς ποτέ δεν θεώρησα ότι είχα την εικόνα της ωραίας γυναίκας ούτε υποδύθηκα κάποιο χαρακτήρα προβάλλοντας την όμορφη εμφάνισή του. Πάντα με απασχολούσε ο ψυχισμός της ηρωίδας μου κι αυτόν υπηρετούσα, ακόμα και χαλώντας την εξωτερική της εμφάνιση στο έπακρο όταν αυτό ήταν στοιχείο του ρόλου. Δεν ένιωσα επίσης ποτέ εγκλωβισμένη στην εικόνα της δραματικής ηθοποιού. Σχεδόν δεν καταλαβαίνω τον όρο, γιατί μπορεί να περνάς, για παράδειγμα, διαδοχικά από έργα Αισχύλου, Τσέχοφ ή Μπέρνχαρτ -δραματουργίες δηλαδή που δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη-, να ερμηνεύεις ρόλους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους ή να υπηρετείς σκηνοθετικές ματιές με εντελώς ξεχωριστά στυλ, οπότε δεν πλήττεις ποτέ, δεν επαναλαμβάνεσαι και κάθε φορά πειραματίζεσαι με νέες φόρμες, που μπορεί να ποικίλλουν από τον ψυχολογικό ρεαλισμό μέχρι τον εξπρεσιονισμό, το γκροτέσκο, την αφαίρεση και ό,τι άλλο απαιτούν το έργο και η άποψη του σκηνοθέτη.

Η εξωτερική σας εμφάνιση πού σας ωφέλησε και πού σας κόστισε προσωπικά και επαγγελματικά;

Δεν αξιολόγησα ποτέ την εμφάνιση μου σύμφωνα με αυτά τα κριτήρια. Προσπαθούσα πάντα να έχω πολύ καλή φυσική κατάσταση ώστε να μπορώ να ανταποκρίνομαι στις πολύ έντονες απαιτήσεις ενός ρόλου, είτε επρόκειτο για μια δίωρη παράσταση αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο είτε για περιοδεία ή για κάποια άλλη παράσταση με ιδιαίτερη κινησιολογία.

Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο που περνά;

Λυπάμαι που έχουν φύγει η νιότη μου και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου κι αυτό με φέρνει όλο και πιο κοντά στη φθορά και στο θάνατο, αλλά είμαι ακόμη εδώ, με πολλές ανοιχτές πιθανότητες να μάθω και να ζήσω πολλά. Εκείνο που εύχομαι είναι να έχω την υγεία μου.

Όταν έχετε έναν ρόλο στο χαρτί, πως τον ζωντανεύετε και τον κάνετε δικό σας;

Πάντα, μα πάντα, υπηρετώ την άποψη του σκηνοθέτη. Από τις πρώτες μας συζητήσεις, ακούω με διάπλατα αφτιά τις σκέψεις του για το έργο και συμμετέχω με ενθουσιασμό στις αναλύσεις των χαρακτήρων και των σχέσεών τους. Διαβάζω πολλές φορές το έργο για να μη μου ξεφύγει κάποια χρήσιμη πληροφορία ή λεπτομέρεια - πολλές φορές το κλειδί του ρόλου βρίσκεται σε εκείνα που λένε οι άλλοι για αυτόν. Ψάχνω υλικό οπουδήποτε, στις μελέτες ή στα άρθρα που έχουν γραφτεί για το έργο-όσο πιο σπουδαίο το κείμενο τόσο πιο πολύ και το υλικό-, και βλέπω πίνακες, φωτογραφίες και οτιδήποτε θα μπορούσε να με εμπνεύσει ως προς την εποχή ή το σκηνοθετικό ύφος. Συγκεκριμένα, για τη Διαμάντω που υποδύομαι στη σειρά, συμβουλεύτηκα πίνακες Ελλήνων ζωγράφων και φωτογραφίες ξένων περιηγητών με στιγμιότυπα από την αγροτική ζωή της εποχής. Μελέτησα πώς θέριζαν με το δρεπάνι, πώς έγνεθαν, πώς κρατούσαν τη ρόκα, τις στάμνες κ.τ.λ. Βέβαια, όταν πια έρθει η ώρα να ερμηνεύσεις, όλα αυτά τα στοιχεία, η στάση του σώματος, το περπάτημα, ο ρυθμός της ομιλίας, σου έχουν γίνει δεύτερη φύση και έχεις το πλαίσιο για να βάλεις την ψυχή, να αφήσεις τη φαντασία σου να ποτιστεί από την κατάσταση του ρόλου και να τον νιώσεις να σε κυριεύει…

Πηγή:Hello

Διαβάστε επίσης:

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στο gossip-tv:«Με συγκίνησε η Διαμάντω.Η μητέρα μου ήταν μια τέτοια γυναίκα»

Idols: Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη αποκαλύπτει: «Ήμουν καταματωμένη και με περίμενε ο Κούρκουλος»

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Λύγισε η ηθοποιός: «Δεν θέλω να πω άλλα γιατί συγκινούμαι»