Αλέξανδρος Σκουρλέτης: «Δεν μπορώ να με βλέπω ή να ακούω τη φωνή μου στην τηλεόραση»

O ανερχόμενος ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς του έγινε η πρόταση αλλά και για την Λυδία Κονιόρδου καθώς στη σειρά υποδύεται τον γιο της.

Η Γη της ελιάς είναι η πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά;

Ναι, είναι η πρώτη μου δουλειά σε καθημερινό σίριαλ παίζοντας βασικό ρόλο. Στο παρελθόν είχα κάνει μια συμμετοχή στην Αγγελική (σ.σ. σειρά του Alpha). Στην αρχή είχα άγχος αλλά λόγω των καθημερινών γυρισμάτων έφυγε γρήγορα.

Πώς αντέδρασες την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στην τηλεόραση;

Φρίκαρα! Δεν μπορώ να με βλέπω ή να ακούω τη φωνή μου στην τηλεόραση ακόμη και τώρα. Με πιάνει κάθε φορά αμηχανία. Δεν το έχω συνηθίσει, σίγουρο όμως είμαι σε καλύτερο στάδιο απ' ό,τι ήμουν στην αρχή.

Πώς έγινε η τηλεοπτική πρόταση;

Είχα πάει σε διάφορα γραφεία κάστινγκ και ένα από αυτά με έδειξε στον Αντρέα (σ.σ. Γεωργίου) και αφότου κάναμε κάποια δοκιμαστικά, του άρεσα, με εμπιστεύτηκε -τον εμπιστεύτηκα κι εγώ- και προέκυψε αυτή η όμορφη συνεργασία. Πριν τον γνωρίσω πίστευα ότι λόγω του ονόματος και της επιτυχίας του θα ήταν κάπως πιο απόμακρος. Καμία σχέση όμως με αυτό που είχα στο μυαλό μου.

Και έχεις την τύχη να έχεις και πολλές σκηνές με τη Λυδία Κονιόρδου καθώς υποδύεσαι τον γιο της.

Αυτό ναι, ήταν μεγάλο δώρο για μένα γιατί με έχει βοηθήσει πολύ. Από την πρώτη στιγμή ήταν ανοιχτή να συζητήσει μαζί μου και να με ακούσει, θυμάμαι ότι πριν κάνουμε τον πιλότο της σειράς την είχα πετύχει στον έλεγχο του αεροδρομίου και της λέω: «Κυρία Κονιόρδου, είμαι ο Αλέξανδρος, θα κάνω τον γιο σας». Πιάσαμε κουβέντα και αμέσως κατάλαβα πως ταιριάζουμε και πως αυτή η συνεργασία θα πάει καλά. Πλέον είμαστε φιλαράκια.

Πώς έχει αλλάξει η καθημερινότητα σου; Σε αναγνωρίζουν, για παράδειγμα, στον δρόμο;

Το ότι πηγαίνει καλά η σειρά είναι το πιο σημαντικό. Και όλοι μας -ηθοποιοί, τεχνικοί, ο Αντρέας (σ.σ. Γεωργίου), η Βάνα (σ.σ. Δημητρίου) το θέλουμε πολύ αυτό που κάνουμε. Είναι ωραίο όταν σε μια δουλειά που είναι τόσο καλό το κλίμα να πηγαίνει καλά και η ίδια η δουλειά. Από εκεί και πέρα, την αναγνωρισιμότητα που έχω πάρει από τη σειρά δεν την έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Χαίρομαι όμως όταν πηγαίνω σε χώρους με κόσμο και μου λένε καλά λόγια - μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω, θυμάμαι την πρώτη φορά που με αναγνώρισαν. Ήταν σε ένα μαγαζί με ρούχα στην Αθήνα, όπου είχα πάει για να ψωνίσω. Με σταμάτησαν κάποια παιδιά και μου ζήτησαν ευγενικά να βγάλουμε μια φωτογραφία. Ήταν κάτι που δεν μου είχε ξανασυμβεί και ένιωσα κάπως αμήχανα.

Πηγή:ΟΚ