Γεράσιμος Μιχελής: «Αυτή ήταν η σκηνή με την Ζουμπουλία στο "Παρά πέντε" που δακρύσαμε από τα γέλια»

Ο ηθοποιός κάνοντας ένα τηλεοπτικό ταξίδι στον χρόνο, μίλησε για τον ρόλο του «κακού», που υποδύθηκε στην επιτυχημένη σειρά του Mega στο «Παρά Πέντε».

-Πώς προέκυψε ο ρόλος σου στη σειρά;

Ήταν μία περίοδος που είχε κλείσει ένας επιτυχημένος κύκλος παραστάσεων στο Κ.Θ.Β.Ε. (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος) και είχα αποφασίσει να επιστρέψω στην Αθήνα και να ασχοληθώ και με την τηλεόραση. Εμένα είναι πολύ καλή μου φίλη και κουμπάρα μου η ηθοποιός Ράνια Σχίζα, που υποδύθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία τη «Σενιόρα Σούλα» στις «Σαββατογεννημένες». Μου άρεσε πολύ αυτή η σειρά και της είπα ότι θα ήθελα να με φέρει σε μια επαφή με τον Γιώργο Καπουτζίδη. Μου είπε λοιπόν η Ράνια ότι τότε ολοκλήρωνε ο Γιώργος το καστ της νέας του σειράς και εννοούσε φυσικά το «Παρά Πέντε». Με φέρνει λοιπόν σε επαφή, βγαίνουμε οι τρεις μας, και μου είπε ο Γιώργος: «Ψάχνω μόνο τους δύο “κακούς” της σειράς». Είδε το βιογραφικό μου και μου’ πε «αν το αναλάβεις εσύ, σου υπόσχομαι ότι θα του δώσω ιδιαίτερη προσοχή». Αυτό που του εξέφρασα απλά είναι ότι δεν θα ήθελα ο ρόλος να είναι μονοσήμαντος και να κάνω μόνο ένα πράγμα. Κι εκείνος μου αποκρίθηκε: «Έχε μου εμπιστοσύνη». Κι έτσι ξεκίνησε μία πολύ ευλογημένη τηλεοπτική στιγμή για μένα. Μου έστειλε τα δύο πρώτα επεισόδια και δεν σταμάτησα να γελάω. Η σειρά αυτή δεν ήταν η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση, αλλά ήταν από αυτές που χάρηκα περισσότερο.

-Ποιο θεωρείς ότι ήταν το συστατικό της πολύ μεγάλης επιτυχίας της σειράς;

Αρχικά το έξυπνο σενάριο και η ευφυία του Γιώργου σε όλο αυτό. Έπειτα η σκηνοθεσία του Αντώνη Αγγελόπουλου και ένα πολύ προσεγμένο καστ. Η σειρά είχε ατάκα στην ατάκα, είχε επίσης κοινωνικές πτυχές, αλλά και μυστήριο. Κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Αυτό το κυνηγητό των καλών και των κακών είχε ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι. Η απειλητική παρουσία των κακών έδινε ενδιαφέρον και κίνητρο στην παρέα των 5 για να συνεχίσουν τα σχέδιά τους.

-Κατά πόσο ο ρόλος σου στη σειρά, σε βοήθησε στην μετέπειτα πορεία σου;

Με βοήθησε στην τηλεόραση κυρίως και στις πολλές προτάσεις που δέχθηκα μετά και κυρίως από το MEGA. Έκλεισαν με πιο εύκολο τρόπο οι συμφωνίες κι αυτό το οφείλω στην επιτυχία που σημείωσε η σειρά και στον Γιώργο Καπουτζίδη. Δεν στάθηκε εμπόδιο η σειρά στην καριέρα μου.

-Μοιράσου μαζί μας, ό,τι ευτράπελα μπορεί να θυμάσαι από τα γυρίσματα της σειράς.

Αυτή η πολυαγαπημένη σειρά, δεν έγινε με τον ευκολότερο τρόπο, τα γυρίσματα ήταν δύσκολα και πολύωρα. Είχε πολλές εξωτερικές σκηνές και κυρίως τα μεσάνυχτα. Θυμάμαι ας πούμε τα γυρίσματα στο κάμπινγκ που είχα πάει εγώ να πιάσω την παρέα των 5. Οι σκηνές γυρίστηκαν στον Μαραθώνα. Γύρισα τις δικές μου σκηνές μεσάνυχτα, μέσα στα σκοτάδια και με την κάμερα να είναι στο μπαμπρίζ του αυτοκινήτου. Κι όταν πήγα και καλά στη σκηνή των πέντε να τους πιάσω αλλά είχαν φύγει, θυμάμαι ότι μιλούσα στο τηλέφωνο σε εκείνη τη σκηνή και εισέπνεα κουνούπια. Ήταν μια σοκαριστική εμπειρία αυτή. Επίσης, η σκηνή που τους είχα δέσει μέσα σε μια αποθήκη γυρίστηκε μεσάνυχτα κάπου στην Παιανία και θυμάμαι είχε πολύ κρύο και υγρασία. Τα παιδιά μέσα, ο Καπουτζίδης, η Καρύδη, η Λάμπρη, η Κωνσταντινίδου και ο Αγγέλου, φορούσαν ισοθερμικά ρούχα. Εγώ και ο Πατρίκιος Κωστής που και καλά ήμασταν απ’ έξω και περιμέναμε, είχαμε φάει πάρα πολύ κρύο και φορούσαμε μόνο πουκάμισο και σακάκι. Άλλη μια ευτράπελη σκηνή ήταν στο όνειρο που είχε δει η «Ζουμπουλία» ότι έκανε τη «Μαρία της Σιωπής» κι εγώ την κυνηγούσα ως «Σπύρος Καλογήρου». Εκεί δεν μπορούσε να γυριστεί η σκηνή από τα γέλια. Ακόμη και ο Αντώνης Αγγελόπουλος, δεν μπορούσε να κρατηθεί από τα γέλια. Έντονα ευτράπελη σκηνή ακόμη ήταν όταν η «Ζουμπουλία» είχε παραστήσει την «Ντάλια» σε μία εκδήλωση στη Μύκονο. Τα γυρίσματα ήταν όντως στη Μύκονο τότε, πέρα από αυτή τη βραδιά της εκδήλωσης που γυρίστηκε στο “Island” στο Σούνιο. Σε αυτή τη σκηνή λοιπόν ήταν η Ελισσάβετ, η Ελένη Κρίτα, ο Παύλος Ορκόπουλος, ο Μιχάλης Μαρίνος. Πρώτα έγιναν τα γυρίσματα με τον πολύ κόσμο και μετά έγιναν τα κοντινά και η σκηνή που τους έβγαζα έξω από τον χώρο. Η σκηνή αυτή έγινε 5 το πρωί. Ήμασταν κουρασμένοι όλοι και μας είχε πιάσει νευρικό γέλιο και δεν μπορούσε να βγει η σκηνή. Τότε είχαμε γύρισμα από τις 11 το βράδυ και τελειώσαμε πρωί. Μας λέει ο σκηνοθέτης «Κάντε ένα τσιγάρο και συνεχίζουμε, αλλά γρήγορα γιατί θα βγει ο ήλιος και θα την χάσουμε τη σκηνή». Παρέα παρέα δεν ήμασταν με τα παιδιά, γιατί είχαμε επηρεαστεί κάπως από το σενάριο και υπήρχαν στιγμές ανάμεσα στα γυρίσματα που κάθονταν οι «καλοί» με τους «καλούς» και οι «κακοί» μόνοι μας. Όμως, προς τιμήν του Γιώργου Καπουτζίδη, θυμάμαι ότι μετά από το γύρισμα που είχαμε κάνει στο γήπεδο του Ολυμπιακού όπου και καλά είχαμε κλείσει τη συμφωνία με τη Ζουμπουλία και τον Σπύρο για την ανταλλαγή των μελών της παρέας, πήγαμε και φάγαμε σούσι σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι.

Πηγή:Λοιπόν