Γιάννης Μπέζος: «Η τηλεόραση είναι ένα κομμάτι πολύ σημαντικό, που πρέπει να ανανεωθεί σύντομα»

Ο σπουδαίος ηθοποιός σχολίασε επίσης την συνεργασία του με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και τον Σωτήρη Τσαφούλια, ενώ ανέφερε αν παρακολουθεί τηλεόραση

Πρεμιέρα στις 4 Φεβρουαρίου με την παράσταση «Αινιγματικές παραλλαγές» του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ, στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης». Υποδύεστε έναν συγγραφέα, τον Αμπέλ Ζνόρκο...

Το έργο είναι πολύ σημαντικό. Εχει να κάνει με τον ψυχισμό των ανθρώπων, τις ανθρώπινες αδυναμίες, τη μοναξιά, με την τάση που έχουν κάποιες φορές οι άνθρωποι να απομονώνονται, αλλά παράλληλα να μην αντέχουν να ζουν και μόνοι τους χωρίς ανθρώπινη επαφή. Είναι ένα πολύ περίεργο παιχνίδι αυτό. Πολλές φορές δεν θέλουμε να βλέπουμε άνθρωπο, αλλά θέλουμε να έχουμε και επαφή με τον τρόπο που επιλέγουμε εμείς γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και δεν μπορεί να ζει μόνος του. Από την άλλη, δεν μπορεί να υποφέρει και τους δίπλα του. Βέβαια, ο ήρωας είναι μια ακραία περίπτωση, γι' αυτό και γίνεται θεατρική πράξη, για να μπορούμε να δούμε ανάγλυφα το μεγαλείο και το σκοτάδι των ανθρώπων.

Ο ήρωας έχει φτάσει σε σημείο αντικοινωνικότητας;

Θα έλεγα ναι. Εχει ένα ιδιαίτερο σασπένς το οποίο, δυστυχώς, δεν μπορώ να σας αποκαλύψω για να έχει και ενδιαφέρον η παράσταση. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης σχέσης. Το ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μόνος του. Οπως και να συμπεριφέρεται, όποιες βαθιές επιθυμίες και να έχει, θα πρέπει κάπου να αναφέρεται, κάπου να πλησιάζει, να ακουμπάει η ματιά του, κάπου να ζεσταίνεται. Δεν γίνεται να ζει μόνος του, γιατί γίνεται ένα αγρίμι. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και πολιτικό ον. Δεν μπορεί να ζει μόνος του, πρέπει κάπου να αναφέρεται και αυτό στο τέλος παράγει τον πολιτισμό. Αυτό, όμως δεν είναι μόνο θέμα της εποχής που ζούμε με την καραντίνα. Ποιας καραντίνας, δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο τώρα... Ας πούμε ότι υπάρχει αυτή η δυσκολία, ότι έχουμε ξεφύγει από έναν ρυθμό που ζούσαμε πριν από την πανδημία, ο οποίος αποσυντονίστηκε. Περιμένουμε τώρα να επανέλθει στην κανονικότητα, αυτή τη λέξη τη φοβερή, όπως ζούσαμε πριν από αυτά στα τέλη του 2019 και στις αρχές του 2020. Θα επανέλθουμε και σε αυτά και το θέμα είναι τι θα μας αφήσει πίσω. Πέρα από τα παθολογικά ευρήματα, που μας λένε οι γιατροί και οι ειδικοί, τι θα αφήσει και ως μάθημα και ως γνώση.

Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία θα πάρει τα μαθήματα της;

Οχι. Στα δύσκολα μετρά ο άνθρωπος. Εκεί που είμαστε ικανοί για το πολύ καλό, μετά από λίγο είμαστε ικανοί για την καταστροφή, βρήκαμε πάλι έναν λόγο διχαστικό, περίεργο, ειπώθηκαν πράγματα πολύ σκληρά τώρα με το διαδίκτυο, που είναι ανοιχτό και μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει,· χωρίς να έχει καμία ευθύνη. Δημιουργείται ένα ζοφερό κλίμα, το οποίο δεν νομίζω ότι μας πάει μπροστά, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι ότι θα ξεπεραστεί. Και κάποια στιγμή θα αφήσουμε πίσω τον κακό μας εαυτό.

Επί σκηνής συνυπάρχετε με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, ο οποίος συνυπογράφει και τη σκηνοθεσία με τον Σωτήρη Τσαφούλια.

Θα έλεγα ότι είναι μια πολύ καλή στιγμή και προσωπικά και επαγγελματικά και με τον Πυγμαλίωνα και με τον Σωτήρη. Είναι ένα διάστημα πολύ δημιουργικό και, αν αυτό «ανασάνει» με το κοινό, θα κριθεί εντός των ημερών. Υπάρχει ένα καλό κλίμα και δεν εννοώ κλίμα παιδικής χαράς αλλά δημιουργίας στον αστερισμό της χαράς, αλλά όχι του χαβαλέ. Το λέω αυτό, γιατί ο χαβαλές είναι της μόδας.

Παρακολουθείτε τηλεόραση;

Βλέπω αθλητικά, κάποια δελτία ειδήσεων, παρακολουθώ κάποιες σειρές αποσπασματικά, γιατί δεν προλαβαίνω. Η τηλεόραση είναι ένα κομμάτι πολύ σημαντικό, που πρέπει να ανανεωθεί σύντομα.

Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε ανανέωση της μυθοπλασίας.

Δεν υπήρξε καμία ανανέωση. Υπήρξε απλώς επάνοδος. Βλέπω πισωγυρίσματα. Η γλώσσα και η θεματολογία είναι συντηρητικές, δεν τολμάμε πράγματα, δεν υπάρχει τίναγμα μπροστά, δεν υπάρχει ρίσκο, πάμε όλοι στα σίγουρα.

Πηγή:Real Life