Βογιατζάκη για “Είσαι το ταίρι μου”: «Tα φαγητά με τη Βίκυ στην Αυστραλία τα τρώγαμε κανονικά»

Η ίδια μίλησε για την πρώτη της τηλεοπτική δουλειά ως «Τούλα», στην αξέχαστη σειρά του MEGA «Είσαι το ταίρι μου».

-Πώς προέκυψε ο ρόλος της «Τούλας»;

Έχω πάει σε μία οντισιόν του Κακλέα για την παράσταση «Σφαίρες πάνω από το Μπροντγουαίη» στο Θέατρο Παρκ, αλλά γίνεται μια οντισιόν φιάσκο, γιατί είμαι σε άρνηση. Την ώρα που πάω να κατέβω από τη σκηνή, μπερδεύεται το δεξί μου τακούνι στο αριστερό μπατζάκι και πέφτω κάτω. Με πιάνει ένας κλαυσίγελος και είναι και τρεις άνθρωποι από κάτω που δεν γνωρίζω. Τότε έπαιζα στο έργο «Τρία Δεκατέσσερα» στο Θέατρο του Γιάννη Μαργαρίτη, δάσκαλού μου από τη σχολή Βεάκη. Περνάνε κάποιοι μήνες από την οντισιόν και με παίρνει τηλέφωνο ο Λευτέρης Παπαπέτρου, τον οποίο εγώ δεν γνώριζα, και μου λέει ότι πήρε το τηλέφωνό μου από μία κοινή μας φίλη και θέλει να έρθει να με δει στο θέατρο μαζί με τον σκηνοθέτη Αντώνη Αγγελόπουλο. Ήρθαν και μετά την παράσταση μου είπαν ότι έχουν ξεκινήσει να γράφουν τα τέσσερα πρώτα επεισόδια από το «Είσαι το Ταίρι μου», τα γυρίσματα ξεκινούν το καλοκαίρι και μου πρότειναν τον ρόλο της Τούλας. Διαβάζω τον ρόλο, τον παίρνω τηλέφωνο κι αρχίζει ένα μπαράζ από όχι, επειδή εγώ φοβάμαι τα αεροπλάνα και δεν θα μπορούσα να πάω για τα γυρίσματα στην Αυστραλία. Τότε μίλησα με έναν φίλο μου ψυχίατρο για να δω τι θα κάνω. Με τα χίλια ζόρια, δέχομαι, φτάνουμε Μελβούρνη και τις πρώτες 15 μέρες λέω του Λευτέρη: «Εσύ τελικά από πού με ήξερες;» και μου λέει ότι στην οντισιόν για τον Κακλέα, ήταν ο ένας από τους τρεις που καθόταν όταν έπεσα από τα σκαλιά. Τελικά ήταν καρμικό να παίξω σε αυτή τη σειρά.

-Τι αγάπησες στη σειρά και πώς θυμάσαι αυτή την εποχή;

Αγάπησα από την αρχή όλο το καλογραμμένο σενάριο της σειράς και τα πρόσωπα που την πλαισίωναν. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να βγει αυτή η σειρά, αφού τότε «βομβαρδιζόμασταν» από παντού με την τέλεια εικόνα της γυναίκας και ήρθαν δύο παχουλές γυναίκες να απενοχοποιήσουν το άπαν σύμπαν. Και μαζί με αυτούς και εμάς. Ήταν η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση και μάθαινα πώς λειτουργεί η κάμερα. Συγκλονιστική εμπειρία από κάθε άποψη. Γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους κι έκανα φιλίες πραγματικές από εκεί. Όπως είναι η Βίκυ Σταυροπούλου, που μπορεί να μην μιλάμε καθημερινά, αλλά είναι για μένα οικογένεια, όπως και ο Λευτέρης Παπαπέτρου.

-Kατά πόσο σε βοήθησε ο ρόλος σου στην πορεία της καριέρας σου;

Μου άνοιξε όλες τις πόρτες διάπλατα αυτός ο ρόλος και ήρθαν συνεργασίες εκπληκτικές μετά, όπως το τηλεπαιχνίδι «Τα τετράγωνα των αστέρων» με τον Γιώργο Μαρίνο και μετά ο «Όμορφος κόσμος το πρωί» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Κι έπειτα, το ένα έφερε το άλλο.

-Πού εναποθέτεις την τόσο μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η σειρά;

Ήταν μία καλογραμμένη και καλοστημένη σειρά, και από τις πιο ακριβοπληρωμένες της ελληνικής τηλεόρασης. Εξαιρετική η παραγωγή του Τάσου Παπανδρέου και φυσικά οι ρόλοι όλων μας, με τους οποίους ταυτίστηκε πλήρως ο κόσμος. Ακόμη και με την ιδιάζουσα περίπτωση του «Λάζαρου» που υποδύθηκε ο Άρης Σερβετάλης ταυτίστηκε πολύς νέος κόσμος. Επίσης ήταν και είναι διαχρονική. Ακόμη και ως θεατής το βάζω να το δω και μοιάζει πάντα σαν να είναι η πρώτη φορά.

-Τι ευτράπελα θυμάσαι και μπορείς να μας διηγηθείς από τη σειρά;

Στη Μελβούρνη έπρεπε να γυριστούν όλες οι σκηνές από 17 επεισόδια και πήγαμε 42 μέρες Αυστραλία και τα γυρίσαμε μαζεμένα. Θυμάμαι ήμασταν με τη Βίκυ στο δωμάτιο, ξυπνούσαμε από τα χαράματα να μας ντύσουν, να μας βάψουν και 5 παρά τέταρτο ήταν το πρώτο πλάνο. Τρομερή οργάνωση. Τα γυρίσματα στην Αυστραλία ήταν καθημερινά και γυρνούσαμε στο δωμάτιο στις 21.30 το βράδυ. Μόνο Κυριακές είχαμε ξεκούραση. Πολλά γέλια και περιπέτειες στα γυρίσματα. Ήμασταν νέοι και αφήσαμε πρώτη φορά τις οικογένειές μας και πήγαμε σε άλλη ήπειρο. Τρελό, αλλά ωραίο. Αισθάνομαι τυχερή και ευλογημένη. Τα φαγητά με τη Βίκυ στην Αυστραλία τα τρώγαμε κανονικά στις λήψεις. Εκεί που η «Στέλλα» (Βίκυ Σταυροπούλου) γράφει γράμμα στον «Σωτήρη» (Αλέξης Γεωργούλης) και τρώει ένα σουβλάκι, είχα φτάσει σε τέτοιο κορεσμό, από το πολύ φαγητό, που δεν ήθελα να το βλέπω. Φαντάσου. Όσον αφορά το αεροπλάνο πήρα ηρεμιστικό, αλλά με χαπάκωνε και όποιος συνάδελφος περνούσε. Η Λέχου, ο Συσσοβίτης, ο Χαραλαμπόπουλος. Οπότε η μεγάλη ποσότητα είχε και τα αντίθετα αποτελέσματα. Έπαθα πανικό στο πήγαινε και ήπια μισό λεξοτανίλ στο έλα. Όταν γύρισα, είπα στον φίλο μου τον ψυχίατρο ότι όχι απλά δεν ξεπέρασα τη φοβία μου με τα αεροπλάνα, αλλά εντάθηκε κιόλας.

Πηγή:Λοιπόν

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS