Νίκη Παλληκαράκη: «Η μητέρα μου έχει άνοια - Είναι εξαιρετικά επώδυνο συναισθηματικά»

Η ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για το θέατρο, για το πώς διαχειρίστηκε την πρόσφατη απώλεια του μπαμπά της και την άνοια της μαμάς της.

-Το θέατρο, εξαιτίας της πανδημίας, περνάει δύσκολες εποχές. Πιστεύετε ότι θα πάψει να φοβάται ο κόσμος και θα γεμίσουν τα θέατρα;

Τραγικά δύσκολες εποχές για εμάς. Απλώς, επειδή πιστεύω πως τίποτα δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τη ζωντανή σχέση του θεατρικού γίγνεσθαι επί σκηνής με το κοινό, γρήγορα θα ξεπεραστούν όλα και θα ξαναγυρίσει ο κόσμος στα θέατρα.

-Από την Ιατρική στην υποκριτική. Συνδέονται κάπως αυτά τα δύο; Το ένα γιατρεύει σώματα και το άλλο ψυχές;

Μ’ αρέσει η τοποθέτησή σας. Είναι και οι δύο ανθρωποκεντρικές και για μένα λειτουργούν συμπληρωματικά. Και σε πρακτικό επίπεδο είναι ωραίο να γνωρίζεις πώς λειτουργεί το αποκλειστικό σου εκφραστικό μέσο ως ηθοποιός, το σώμα σου και το μυαλό σου. Ο ίδιος σου ο εαυτός δηλαδή..

-Την καραντίνα πώς την περάσατε; Ζοριστήκατε ψυχολογικά και οικονομικά;

Όπως ακριβώς το είπατε. Δύσκολα πολύ -ειδικά τη δεύτερη φορά- και δημιουργικά και κυρίως οικονομικά. Τυχεροί όσοι συνάδελφοι σώθηκαν λόγω τηλεόρασης… αλλιώς η απόλυτη καταστροφή.

-Πρόσφατα χάσατε τον μπαμπά σας… Πώς διαχειρίζεστε αυτή την απώλεια;

Πιστεύω πως όσο πλήρης ημερών κι αν φεύγει ο γονιός σου, πάντα πονάει η ορφάνια. Προσπαθώντας όμως να το εκλογικεύσω, καταλήγω πως είμαστε τυχεροί όταν ακολουθείται η νομοτέλεια, εμείς να αποχαιρετάμε τους γονείς μας κι όχι να συμβαίνει το αντίθετο.

-H μανούλα σας, που έχει άνοια, κατάλαβε το φευγιό του; Τον αναζητάει;

Χωρίς να της έχω πει τίποτα, για κάποιο λόγο τον αναζητάει και τον θυμάται συνεχώς από τότε που «έφυγε». Είναι αυτά τα μυστήρια της ανθρώπινης ψυχής, που δεν ερμηνεύονται εύκολα.

-Πόσο σκληρό είναι να μην σε αναγνωρίζει η ίδια σου η μάνα; Ένας μικρός, αργός θάνατος;

Είναι εξαιρετικά επώδυνο συναισθηματικά. Σαν να κόβεται βίαια κάτι πολύ βαθύ μέσα σου, η συνέχειά σου ως άνθρωπος, η ρίζα σου...

-Της μιλάτε; Της λέτε ιστορίες από το παρελθόν σας; Κάπου μέσα της, κάτι έχει μείνει ζωντανό στην ψυχή της;

Ναι βέβαια, είναι τρομερό πώς χάνεται η μνήμη του ανθρώπου, η αίσθηση της πραγματικότητας και του χρόνου. Πόσο εντονότερη γίνεται η πρότερη μνήμη. Η μητέρα μου θυμάται πολύ ζωντανά την παιδική της ηλικία και μου αφηγείται -σαν να τις ζει εκείνη τη στιγμή- ιστορίες για ανθρώπους και συγγενείς που δεν πρόλαβα, δεν γνώρισα ποτέ. Ενώ η πρόσφατη μνήμη της, ακόμη κι αν υπάρξει μια έκλαμψη, χάνεται πάλι μέσα σε λίγα λεπτά.

Πηγή:Λοιπόν

Διαβάστε επίσης

Νίκη Παλληκαράκη: Βαρύ πένθος για την ηθοποιό – Ραγίζει καρδιές το μήνυμά της