Γιάννης Στάνκογλου: «Αποφεύγω τα ριάλιτι όπως ο διάολος το λιβάνι»

Η ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για τη συνεργασία του με τη δημόσια τηλεόραση, για τον ρόλο του, ενώ σχολίασε όσα δεν του αρέσουν στα ριάλιτι.

Μετά τις «Μέλισσες» και τον «Άγιο Παΐσιο», τώρα... ΕΡΤ!

«Όντως κάνω μικρά "περάσματα" από αγίους, αλλά τη μία είμαι μεθυσμένος, στην ταινία "Ο άνθρωπος του θεού", και την άλλη τσοπάνης, στη σειρά "Άγιος Παΐσιος". Τώρα όμως κάνω τον "Ορκο", όπου έχουμε ξεκινήσει με εξαιρετικό καστ τα γυρίσματα από τον Νοέμβριο, πάνω σε ένα σενάριο γεμάτο σασπένς, της Τίνας Καμπίτση, σε σκηνοθεσία Σπύρου Μιχαλόπουλου. Εδώ υποδύομαι τον Άγγελο Ράπτη, χαρισματικό αλλά αλαζονικό χειρουργό, που όταν τον συναντάμε για πρώτη φορά νοιάζεται μόνο για τα χρήματα και την καριέρα του. Η ζωή του όμως θα αλλάξει έπειτα από ένα τροχαίο, όπου χάνει τη γυναίκα και το παιδί του. Ετσι, εγκαταλείπει την ιατρική και εξαφανίζεται. Επιστρέφοντας έπειτα από έναν χρόνο για το μνημόσυνο, κάτι συμβαίνει και μετατρέπεται σε... άγγελο του δρόμου, βοηθώντας ως γιατρός όσους έχουν ανάγκη. Αυτό θα είναι μονάχα η αρχή μιας άλλης ζωής, καθώς παράλληλα αρχίζει να υποψιάζεται ότι το τροχαίο δεν ήταν τυχαίο».

Έπαιξε ρόλο στο «ναι» το ότι η σειρά προβάλλεται στην ΕΡΤ;

«Δεν δίστασα στιγμή! Άλλωστε η ΕΡΤ τελευταία κάνει εξαιρετικές δουλειές, κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει βέβαια από χρόνια, γιατί την πληρώνουμε και θέλουμε να βλέπουμε ωραία σίριαλ. Ούτως ή άλλως, εγώ την προτιμούσα, καθώς παλιότερα τα ιδιωτικά κανάλια δεν έκαναν πολλά σίριαλ ή έκαναν ριάλιτι, τα οποία εγώ αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι».

Τι δεν σας αρέσει στα ριάλιτι;

«Αυτός ο φρικτός ανταγωνισμός, όπου πρέπει να ξεπεράσουμε τον άλλον και να βγούμε πρώτοι, γιατί αν δεν βγούμε, δεν παίρνουμε λεφτά. Όλο αυτό το πράγμα διαμορφώνει μια σκληρή κοινωνία, που δεν φτάνει που την έχουμε μπροστά μας καθημερινά, τη βλέπουμε και στην τηλεόραση. Δυστυχώς...».

Τι αγαπάτε στον Άγγελο;

«Ότι αγαπά με έναν δικό του, περίεργο τρόπο τη δουλειά του, γι' αυτό είναι και πάρα πολύ καλός γιατρός. Όταν μάλιστα του δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψει, επιστρέφει δυναμικά, σώζοντας ζωές. Αυτός ο ρόλος με έβαλε και στη διαδικασία να ψαχτώ και να ανακαλύψω έναν κόσμο με τον οποίο δεν είχα ποτέ σχέση. Το να είσαι γιατρός του δρόμου και να χρειάζεται να κάνεις επεμβάσεις και γέννες επιτόπου είναι πολύ δύσκολο. Άρχισα μάλιστα να βλέπω βιντεάκια με δύσκολα χειρουργεία».

Το αντέχετε ή ταράζεστε;

«Δύσκολο, αλλά τι να κάνεις; Πρέπει να μπεις στην ψυχολογία αυτών των γιατρών και να ανακαλύψεις πώς κάνουν τη δουλειά τους. Κάποια βίντεο όντως με ταράζουν, αλλά βάζω μπροστά το γεγονός ότι τα βλέπω για τη δουλειά μου και παίρνω απόσταση. Βλέπω και... μαθαίνω. Αυτό όμως είναι και το γοητευτικό της υποκριτικής: σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις πράγματα που αλλιώς δεν θα δοκίμαζες ποτέ».

Δεν θα γινόσασταν δηλαδή ποτέ γιατρός...

«Μάλλον όχι, πολύ δύσκολο. Το να είμαι γιατρός δεν είναι κάτι που ονειρεύτηκα ως παιδί. Το πρώτο που ήθελα να κάνω ήταν να γίνω γεωπόνος, μετά ποδοσφαιριστής, μετά να παίζω μπάσκετ, ενώ αργότερα ήθελα να ασχοληθώ με τα εξτρίμ σπορ. Ακόμα και όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την υποκριτική, είπα: "Ας το κάνω και βλέπουμε". Μετά τον δεύτερο χρόνο αποφάσισα ότι μου αρέσει και θέλω να συνεχίσω».

Εσείς τι σχέση έχετε με τη θρησκεία;

«Η ταυτότητα μου γράφει χριστιανός ορθόδοξος, αλλά ο καθένας πιστεύει και υπηρετεί τον Θεό με τον δικό του τρόπο. Οταν βρεθώ κοντά σε εκκλησία, είτε είναι χριστιανική, βουδιστική ή τζαμί, μπαίνω μέσα. Πιστεύω πως υπάρχει όντως κάτι μεγαλύτερο, αλλά νομίζω πως πρέπει να δούμε και κάπως αλλιώς το ζήτημα της θρησκείας», είπε στο Τηλέραμα.