Νίκη Παλληκαράκη: «Ο έρωτας είναι το μέγιστο ανθρώπινο συναίσθημα»

Η ηθοποιός σε συνέντευξή της ανέφερε αν τη φοβίζει η μοναξιά ή την αποζητάει και πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας για εκείνη.

-H μοναξιά σας φοβίζει ή την αποζητάτε;

Είμαι εξαιρετικά μοναχικό άτομο, ήμουν από παιδί. Ταυτόχρονα εξωστρεφής κι εσωστρεφής, αυτόνομη κι έχω ανάγκη ώρες προσωπικής ησυχίας και σκέψης, που τις απολαμβάνω πραγματικά.

-Ο έρωτας είναι σημαντικός για εσάς;

Το μέγιστο ανθρώπινο συναίσθημα! Συνυπάρχει με το ανθρώπινο είδος ανά τους αιώνες κι επιτρέπει στον άνθρωπο -όπως σπουδαία το περιγράφει το έργο μας «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» -να το βιώσει στην απόλυτη, μέγιστη μορφή του και ν’ αντιπαρατεθεί ακόμη και στον θάνατο .Στην αιώνια πάλη της ζωής με το τέλος, ο έρωτας ενδύεται την αιωνιότητα.

-Έχετε ερωτευτεί παράφορα, τόσο που να νιώθετε ότι δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς τον άλλον άνθρωπο;

Ξέρετε, για τον ρόλο που υποδύομαι στο έργο, της Πλάτοσια, υπάρχει ένα σχόλιο που ακούγεται γι’ αυτήν από άλλον ήρωα και την χαρακτηρίζει: «Μπορεί και αγαπάει…». Εδώ και αιώνες δηλαδή, ο άνθρωπος συνδιαλέγεται με τις έννοιες της αγάπης και του έρωτα. Δεν αποτελώ λοιπόν εξαίρεση στη συνδιαλλαγή μου μαζί τους. Και με αφορμή το έργο και την προσέγγισή μου στον ρόλο μου, έψαξα τις εσωτερικές μου ρωγμές, τις συναισθηματικές μου αναπηρίες. Αναρωτήθηκα πόσο τα έχω καταφέρει να βιώσω αυτά τα συναισθήματα, όχι με όρους ναρκισσιστικούς, αλλά με απολυτότητα, μεγαλοθυμία και αλήθεια. Δεν ξέρω αν μπορώ να σας απαντήσω με ειλικρίνεια. Οι εποχές μας έχουν φτωχύνει και το ν’ αντισταθείς σ’ αυτό, δεν είναι πάντα εύκολο ή από δική μου αδυναμία έχω λιποτακτήσει.

-Τον τελευταίο χρόνο είναι σαν να έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και κάθε βδομάδα ακούμε για βιασμούς, παρενοχλήσεις κ.λπ. από αναγνωρίσιμους και μη. Πιστεύτε ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει ο φόβος και ν’ ανοίξουν τα στόματα;

Πάντα κάτω από την πίεση ειδικών συνθηκών, όπως ήταν ο εγκλεισμός κι ο φόβος του θανάτου, αποκαλύπτεται δυστυχώς όλη η παθογένεια και η νοσηρότητα της κοινωνίας. Μιλάμε για βαθιά άρρωστη ανθρώπινη συμπεριφορά, που δεν απαιτεί μόνο την ανάγκη αυστηροποίησης του ποινικού κώδικα, αλλά μεγάλη ανάγκη ν’ αλλάξει η νοοτροπία μας. Κάτι έχει πάει λάθος, η βαθιά πατριαρχία στην κοινωνία μας καλά κρατεί και κτηνώδεις ανθρώπινες παρορμήσεις με φόνους, γυναικοκτονίες, ξυλοδαρμούς και βιασμούς, κυριαρχούν πια σε καθημερινή βάση στην επικαιρότητα.

-Τι σας φοβίζει;

Αυτό που βίωσα και βιώνω με τη μητέρα μου, με προσγείωσε απότομα .Το να μεγαλώνεις για μένα είναι ευλογία -αν και στην εποχή μας θα πρέπει να αισθάνεσαι ένοχα γι’ αυτό…- αλλά να σ’ εγκαταλείπουν η μνήμη σου κι η σωματική σου ικανότητα να αυτοεξυπηρετηθείς, η ανημπόρια, με αγχώνουν πραγματικά.

-Τι σας λείπει;

Σε κάθε τέτοια ερώτηση, καλώς ή κακώς, απαντάς με βάση αυτό που βιώνεις την παρούσα στιγμή. Μου λείπει λοιπόν η σιγουριά πως είσαι σε μια δουλειά και δεν φοβάσαι πως όλα μπορούν να τιναχτούν στον αέρα το επόμενο λεπτό. Και σας το λέω αυτό, παρόλο που υποτίθεται πως έχουμε εξοικειωθεί ως ηθοποιοί με την ανασφάλεια της δουλειάς μας. Όμως το τελευταίο διάστημα είμαστε όλοι μετέωροι και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, όλα μπορούν ν’ ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Έχουμε πληγεί ως χώρος όλη αυτή την περίοδο και μόνο αν δεν βιοπορίζεσαι από τη δουλειά αυτή μπορείς να τα καταφέρεις. Όμως για να κλείσω την κουβέντα μας πιο αισιόδοξα... παραμένουμε όρθιοι, μαχητές και συνεχίζουμε.

Πηγή:Λοιπόν