Βέφα Αλεξιάδου: «Με τον Θεό καταφέρνω να ξεπερνάω τα δύσκολα»

-Πώς προέκυψε η ανάγκη γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

«Μέσα από την επαφή μου με τον κόσμο. Εδώ στα κανάλια οι δημοσιογράφοι δεν νοιάζονται να ρωτήσουν τι έχεις κάνει στη ζωή σου, τι πέτυχες, νοιάζονται μόνο για τα κουτσομπολιά. Έτσι, κανείς δεν ξέρει τι έχω κερδίσει στη ζωή μου, πόσο γνωστή είμαστε όλο τον κόσμο, και την πορεία όλης αυτής της διαδρομής. Είναι η αυτοβιογραφία μου από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα».

-Άρα δεν μοιράζεστε με το κοινό μόνο την επαγγελματική σας ζωή, αλλά και την προσωπική.

«Ναι, είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο για τη ζωή μου. Από την Κωνσταντινούπολη με το διωγμό που ήρθε η μητέρα μου στην Ελλάδα, τη γέννηση μου αργότερα, την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τη μεταφορά μας στη Φλώρινα, την Κατοχή, τη ζωή μας στον Βόλο στη συνέχεια. Το σημαντικό είναι ότι δεν περιγράφω απλά τη ζωή μου, αλλά και όλα τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της. Επίσης, στις τελευταίες 57 σελίδες υπάρχουν φωτογραφίες από όλες τις βραβεύσεις μου σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά και Ευρώπη. Είναι σαν ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται πάρα πολύ ωραία».

-Φαντάζομαι ότι αναφέρεστε και στα ταξίδια σας σε όλο τον κόσμο.

«Βέβαια, πώς παντρεύτηκα και πήγα στην Αμερική, πώς άρχισε η καριέρα μου από το μηδέν, για να γίνω τελικά γνωστή σε όλο τον κόσμο και να με καλούν σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά. Ταξίδεψα πολύ, πήρα πολλά βραβεία, έγραψα βιβλία. Ανάμεσα σε αυτά περιγράφω και πολύ ωραίες περιηγήσεις, όπως το Εθνικό Πάρκο Γιοσέμιτι και το Ντεθ Βάλεϊ της Αμερικής. Είναι σαν ένα ταξίδι και για τον αναγνώστη, δεν διαβάζει μόνο μια βιογραφία. Είναι μια ζωή με πολλά γεγονότα, δύσκολα, καλά, με χαρές, με λύπες, ξαναέρχονται χαρές, αλλά στο τέλος, με βρήκαν τα χειρότερα, έχασα τα κορίτσια μου, τον άντρα μου. Η ζωή αυτή είναι…

-Ξέρουμε ότι πιστεύετε πολύ, αναφέρεστε και στη σχέση σας με τον Θεό;

«Βέβαια. Ο Θεός βρέθηκε πολλές φορά μπροστά μου και με βοήθησε. Έχω βιώσει το θαύμα. Στάθηκε πάντα κοντά μου και με τον Θεό καταφέρνω να ξεπερνάω τα δύσκολα. Όπως και ο τίτλος του βιβλίου μου ήταν πάντα εκεί για μένα».

- Θα μοιραστείτε μαζί μας μια από αυτές τις ιστορίες που περιγράφετε στο βιβλίο σας;

«Ταξιδεύουμε να πάμε στη Φλώρινα και ξαφνικά μπαίνει ένας Γερμανός αξιωματικός μέσα στο βαγόνι εγώ ήμουν 7 χρόνων. Πάγωσαν όλοι μόλις τον είδαν. Τελικά όμως, πήρε τη βαλίτσα μας, έπιασε εμένα από το χέρι και από το άλλο την αδελφή μου και μας κατέβασε από το τρένο. Η μάνα μου πέθανε από την αγωνία της για το πού μας πάει. Εκείνος μας πήγε στο προηγούμενο βαγόνι που ήταν όλο Γερμανοί, μας έβαλε ανάμεσα τους κι εμείς πήγαμε στη Φλώρινα, ενώ το βαγόνι με τους Έλληνες το έκοψαν, δεν έφυγαν. Η μαμά μου αναρωτιόταν γιατί μας διάλεξε; Ο άνθρωπος αυτός, όσο σκληρός κι αν ήταν, προφανώς θυμήθηκε τη γυναίκα του, τα παιδιά του και μας βοήθησε».

Η καριέρα σας άρχισε στην Αμερική. Τι σας κράτησε στην Ελλάδα;

«Η δουλειά μου, οι εκδόσεις μου -από εδώ βγαίνουν τα δικά μου βιβλία- και ύστερα, σαν την Ελλάδα υπάρχει άλλη χώρα; Αγαπώ την πατρίδα μου πάρα , πολύ καημού αρέσει το κλίμα της. Έζησα πολύ ωραίες μέρες στο σπίτι μου στη Χαλκιδική. Τα αναφέρω όλα αυτά και στο βιβλίο, το οποίο το δούλευα τέσσερα χρόνια», είπε στον Τηλεθεατή.