Αντίνοος Αλμπάνης: «Υποβάλλομαι συνεχώς σε ελέγχους. Ακόμη ζω με το φόβο τι θα δείξει η εξέταση»

Ο Αντίνοος Αλμπάνης ανέφερε επίσης αν ήταν λύτρωση για εκείνον όταν βρήκε το θάρρος να μιλήσει ανοιχτά για την περιπέτεια της υγείας του και αν υπήρξαν άνθρωποι που έφυγαν από κοντά του ή τους απομάκρυνε ο ίδιος όταν τους μίλησε για την ασθένεια του.

Οι αποκαλύψεις που βγήκαν στο φως με το κίνημα #Metoo για τον χώρο του θεάτρου σε σόκαραν; Τι ελπίζεις θα βγει από όλο αυτό;

Αρχικά, σαφώς και να τιμωρηθούν και να καταδικαστούν αυτοί που φταίνε ώστε να υπάρξει δικαίωση για τα θύματα. Οι αποκαλύψεις για το #ΜeΤοο στο ελληνικό θέατρο με σόκαραν και με τραυμάτισαν με έναν τρόπο που δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος εκτός θεάτρου, ο οποίος δεν έχει επαφή με τους ανθρώπους που εμπλέκονται ως θύτες. Είναι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί, και δεν είναι εύκολο να μαθαίνεις ότι κάποιος που γνωρίζεις έχει τόσο σκοτεινές πλευρές. Εννοείται πως καλώς βγήκαν όλα αυτά στο φως και μίλησαν τα θύματα, ωστόσο κατανοώ και όσους λένε ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο υπερβολής. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις το θύμα είναι θύμα και η μπάλα πρέπει να χτυπήσει στον άλλο τοίχο για να ισορροπήσει. Οπότε, μην κρίνουμε πού βρίσκεται τώρα το κίνημα, σημασία έχει ότι υπάρχει. Να σταθούμε στο γεγονός ότι ξεκίνησε μια μεγάλη κουβέντα, άνοιξαν στόματα, και πλέον μπορούμε να έχουμε φωνή χωρίς να φοβόμαστε. Με στενοχωρεί όμως το ότι ορισμένοι ψάχνουν αρειμανίως να βρουν εχθρούς στα πάντα θεωρώντας ότι όποιος έχει συνεργαστεί ή γνώριζε κάποιον από τους δράστες είχε συγχρόνως και επίγνωση για τις πράξεις του και τον συγκάλυπτε με έναν τρόπο. Πιστεύω πως κανένας κακοποιητής δεν επικοινωνεί ευθαρσώς σε συνάδελφο του τις πράξεις του. Το αναφέρω αυτό γιατί έχω κατηγορηθεί μέσο των social media όταν έγιναν οι αποκαλύψεις για άνθρωπο με τον οποίο έχω συνεργαστεί.

Ήταν λύτρωση για σένα όταν βρήκες το θάρρος να μιλήσεις ανοιχτά για την περιπέτεια της υγείας σου έχοντας βγει νικητής από αυτήν τη μεγάλη μάχη;

Για μένα, οι λέξεις «μάχη» και «νικητής» δε υπάρχουν. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί τι χρησιμοποιούμε, αλλά, σε ό,τι αφορά καρκίνο, δεν μου αρέσει να λέω ότι πάλεψα ή βγήκα νικητής καθώς είναι σαν να υπονοώ πως όσοι δεν τα κατάφεραν έχασαν. Είναι άνισο να το λέμε γιατί σε αυτή την ασθένεια δεν παίζουμε επί ίσοις οροις. Δεν έχει σημασία να βάλουμε ταμπέλα για το ποιος έχασε ή νίκησε, αλλά να δούμε τι άφησε πίσω του και πώς έζησε τη ζωή του. Η πρώτη φορά που μίλησα ήταν δύσκολη, όπως και πολλές επόμενες που κλήθηκα να τοποθετηθώ δημόσια. Σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι λυτρωτικό, αλλά συγχρόνως είναι κάτι που με πονά γιατί μου ξυπνά φρικτά δυσάρεστες μνήμες και συναισθήματα τα οποία μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ. Επειδή όμως αισθάνομαι - ότι έστω και ένας μπορεί να πάρει δύναμη μέσα από τη δική μου ιστορία, γι' αυτό συνεχίζω να μιλώ. Η ελπίδα και η καλή ψυχολογία είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορείς να προσφέρεις σε έναν ογκολογικό ασθενή.

Πώς αισθάνθηκες όταν πέρασαν το πρώτο σοκ και ο μεγάλος κίνδυνος της ασθένειας;

Δεν μπορώ να απαντήσω αφού για μένα δεν έχω περάσει ακόμη ο κίνδυνος. Πρακτικά, πρέπει να μεσολαβήσουν πέντε χρόνια από την τελευταία χημειοθεραπεία προκειμένου να πεις ότι είσαι ασφαλής. Υποβάλλομαι συνεχώς σε εξετάσεις και ελέγχους, οπότε ακόμα και σήμερα, είμαι σε διαρκή παρακολούθηση. Ακόμη ζω με τον φόβο και την αγωνία του τι θα γίνει στο μέλλον και τι θα δείξει η τάδε εξέταση τον άλλο μήνα. Είναι πολύ δύσκολο να φύγει αυτό το συναίσθημα - και την ψυχοθεραπεία την ξεκίνησα με αφορμή όλο αυτό.

Πιο πολύ αγωνιάς για τον εαυτό σου ή για το αν θα πληγωθούν οι δικοί σου άνθρωποι;

Σίγουρα με απασχολεί πολύ το πώς βιώνουν και διαχειρίζονται τη δική μου περιπέτεια υγείας τα κοντινά μου πρόσωπα. Αυτό που κυρίως σκέφτομαι είναι αν θα έχω το ίδιο σθένος και κουράγιο να το αντιμετωπίσω ξανά αν κάτι δεν πάει καλά και επανέλθω στην προηγουμένη κατάσταση. Το πρόβλημα με τους ογκολογικούς ασθενείς δεν έχει να κάνει με την ασθένεια αυτή καθαυτήν, αλλά με τις θεραπείες, οι οποίες είναι τόσο επίπονες και αφήνουν τόσο πολλά κατάλοιπα που μπορεί κάποια στιγμή να πεις ότι δεν αντέχεις να το ζήσεις ξανά αυτό ή να το συνεχίσεις.

Υπήρξαν άνθρωποι που έφυγαν από κοντά σου ή τους απομάκρυνες εσύ όταν μίλησες για την ασθένεια σου;

Όχι. Όσους είχα επιλέξει να έχω στο στενό μου κύκλο ήταν όλοι εκεί για μένα. Είναι σημαντικό να ειπωθεί εδώ ότι ένας ασθενής θα σου επικοινωνήσει αυτό που έχει ανάγκη. Το να του προσφέρεις και ό,τι σου έρχεται για να τον κάνεις να νιώσει καλύτερα δεν βοηθά καθώς του δημιουργεί εκείνη την -ώρα επιπλέον πίεση γιατί νιώθει ανήμπορος και ανεπαρκής. Καταλαβαίνω ότι η πρόθεση όλων είναι, μόνο καλή, αλλά τις περισσότερες φορές αυτό -προκαλεί σοβαρό στρες στον ασθενή.

Πηγή:Hello