Σμαράγδα Σμυρναίου: «Την επιτυχία δεν μπορείς να την προβλέψεις»
Η Σμαράγδα Σμυρναίου συγκινεί και καθηλώνει στη σειρά του MEGA «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό».
Η ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για το ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις όταν της προτάθηκε ο ρόλος της Χατζη-Χριστίνας και αν περίμενε ότι ο κόσμος θα αγκαλιάσει τόσο τη σειρά.
Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις όταν σας προτάθηκε ο ρόλος της Χατζη-Χριστίνας;
Ο χαρακτήρας αυτής της γυναίκας έτσι όπως αποδόθηκε από τον συγγραφέα Γιώργο Τσιάκκα, η δύναμη της, η λαϊκή της σοφία, το χιούμορ της η πίστη της και η φροντίδα της για τους άλλους ανθρώπους με κέρδισαν από την πρώτη ανάγνωση.
Περιμένατε ότι ο κόσμος θα αγκαλιάσει τόσο τη σειρά;
Την επιτυχία δεν μπορείς να την προβλέψεις. Αφουγκραζόμουν, όμως, το ενδιαφέρον του κόσμου γύρω μου όταν τους έλεγα ότι κάνουμε τα γυρίσματα για τη ζωή του Αγίου Παϊσίου. Η «εμμονική» ερώτηση από όλους ήταν πότε και πού θα παιχτεί.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα συστατικά αυτής της μεγάλης επιτυχίας;
Το θέμα της σειράς. Η ζωή αλλά και η καταγωγή του Αγίου Παϊσίου. Η «οδύσσεια» των ξεριζωμένων Ελλήνων προσφύγων της Μικρός Ασίας. Και όλη η δουλειά, η προετοιμασία που έγινε πριν και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων με σεβασμό και προσήλωση.
Συγκινηθήκατε με την αγάπη που έδειξε ο κόσμος από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, αλλά και με τις εξαιρετικές κριτικές που δεχτήκατε εσείς η ίδια;
Και, βέβαια, συγκινήθηκα και τους ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και την εκτίμηση τους. Τα εύσημα, όμως, ανήκουν σε όλους όσοι εργάστηκαν για αυτήν τη σειρά, καλλιτέχνες και τεχνικούς.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο; Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσετε μνήμες και Βιώματα από την οικογένεια και την προσωπική σας ζωή;
Τα είχα δίπλα μου, ολοζώντανα. Ζούσα σε μία προσφυγική γειτονιά, την Ελευθερούπολη της Νέας Ιωνίας. Η γιαγιά μου, η Κυριακή, ήταν πρόσφυγας από τον Πόντο. Ηταν το πρότυπο μου. Οπως η Χατζη-Χριστίνα, χήρα στα 35 της, με τα δύο από τα επτά παιδιά που της απέμειναν -τη μητέρα μου και τον αδελφό της- να τα μεγαλώνει μόνη της στους δύσκολους καιρούς της Κατοχής. Η φιγούρα της, πρωί και βράδυ, μπροστά στο εικονοστάσι να προσεύχεται και να παρακαλεί να της φανερώσει ο θεός τον χαμένο της γιο. Πίστευε ακράδαντα ότι ο γιος της ζει.
Πηγή:ΤύποςTV